Osoby urodzone na przełomie sierpnia i września zwykło uważać się za kostyczne, wycofane czy wręcz oziębłe, ale stojąca za tym znakiem symbolika daje pełniejszy obraz Panien. O kobiecie trzymającej w prawej dłoni liść palmowy, a w lewej kłos pszenicy grecka mitologia opowiada na wiele sposobów.
Panna w mitologiach
Obecność atrybutu w postaci wagi wskazywałaby na postać Astrei, gwiezdnej dziewicy, jednej z bogiń sprawiedliwości, jak również czystości, niewinności i precyzji. Znajdujący się w konstelacji Panny część identyfikowana z symbolem wagi została następnie wyodrębniona w osobną konstelację i znak. Z kolei atrybut kłosa pszenicy, zbudowany wokół jednej z głównych gwiazd konstelacji – Spiki (co po łacinie oznacza właśnie kłos), odsyła do postaci greckiej bogini zbiorów i rolnictwa Demeter. Opowiadanie Julia Cortazára „Siostra Cora” pokazuje, że również we współczesnej kulturze na różne sposoby powraca przejmująca opowieść o poszukiwaniu przez matkę córki uprowadzonej do podziemnego świata. Na czas poszukiwania Kory-Persefony, siłą zmuszonej przez Hadesa do ożenku i królowania nad światem zmarłych, odpowiedzialna za zbiory Demeter sprowadza na świat nieurodzaj. W interpretacji współczesnej francuskiej teoretyczki feminizmu Luce Irigaray mit o Demeter i Korze oddaje brutalne przejęcie mitologii przez kulturę patriarchalną poprzez opowieść o zerwaniu pokoleniowej więzi między kobietami. Związek znaku Panny z Demeter jako zbuntowanej wobec bogów i ludzkości, związanej z naturą bogini urodzaju zdają się potwierdzać również mezopotamskie, przypadające na 5000 lat p.n.e. początki znaku Panny.
W Babilonie, jak pamiętamy z opisu znaków Raka i Lwa, przynoszące suszę letnie miesiące kojarzone były ze śmiercią. W tym czasie odbywały się festiwale poświęcone zmarłym. Czas przesilenia jesiennego zwiastował natomiast odrodzenie związane z porą deszczową. W tym czasie na nieboskłon wchodziły właśnie konstelacje, które współcześnie składają się na gwiazdozbiór Panny. Pierwszą z nich symbolizowała postać niosąca liść palmowy. Druga, zwana Bruzdą i reprezentująca boginię płodności Szalę, trzymała kłos jęczmienia. Rośliny w dłoniach postaci odnosiły się do dwóch głównych źródeł pokarmu w Babilonie – daktyli i jęczmienia.
Odrodzenie przypomina o wcześniejszym obumarciu. Przełom lata i jesieni był czasem przygotowania ziemi pod uprawę, dlatego na babilońskim firmamencie konstelacje układały się w kształty urządzeń rolniczych. Oprócz aspektu płodności i urodzaju wpisanego w poprzedzające znak Panny konstelacje mogły nosić również znamiona końca lata jako czasu opłakiwania zmarłych. W trakcie Święta Kotłów poszukiwano dusz zmarłych przy świetle płonących pochodni. Do tej dwoistości odnosiłoby się właśnie późniejsze greckie wyobrażenia Demeter, która w jednej ręce trzymała kłos, a w drugiej pochodnię ułatwiającą poszukiwanie uprowadzonej do świata zmarłych córki.
Charakterystyka osób spod znaku Panny
Wywiedziona z astrologii babilońskiej i mitologii greckiej dwoistość wpisana w znak Panny łączy się również z jej przypisaniem do żywiołów ziemi i powietrza. Za obecność drugiego z nich odpowiada Merkury, opiekuńcza planeta znaku. Dzięki niej Panna posiada umiejętność wysławiania się i analitycznego myślenia. Osoby urodzone w tym znaku potrafią wyłapywać niewidoczne dla innych detale, więc są nieocenione w rozwiązywaniu problemów. Ziemska natura Panny odpowiada z kolei za jej pedantyczność, pragmatyczność i realistyczne spojrzenie na świat. To przede wszystkim znak, który odzwierciedla niewyczerpane pokłady twórcze, swoistą ziemską płodność, która dzięki ciężkiej i doskonale zorganizowanej pracy zapewnia obfite plony. Panny doskonale sprawdzają się w działach komunikacji, doradztwie finansowym, księgowości, dyplomacji. Mogą też być doskonałymi nauczycielami i lekarzami. W relacjach, jako przyjaciele i partnerzy, są niezwykle pomocne. Zawsze służą pomocą przy rozwiązywaniu problemów. W związkach potrzebują porządku. Preferują budowanie relacji na podstawie solidnych fundamentów. Ich drobiazgowość może być dla obdarzonych większym temperamentem osób trudna do zniesienia. Perfekcyjne Panny powinny pracować nad tym, by nie osądzać otoczenia zbyt surowo.
Sławne Panny
Warto przypomnieć Irène Joliot-Curie (1887), córkę Marii Skłodowskiej-Curie, która również otrzymała Nagrodę Nobla (1935) w dziedzinie chemii za odkrycie sztucznej promieniotwórczości. Francuska naukowczyni zmarła na białaczkę spowodowaną długotrwałą ekspozycją na promieniowanie w trakcie badań. Do słynnych Panien należy również pisarka Mary Shelley (1797) – autorka „Frankensteina”, córka Mary Wollstonecraft, jednej z pierwszych emancypantek. Shelley stworzyła postać słynnego potwora, którą można odczytywać jako metaforyczne ujęcie kondycji pisarek w kulturze patriarchalnej. Mniej znaną w naszym kręgu kulturowym Panną była Marsha P. Johnson, transpłciowa aktywistka, w latach 1960-1990 broniąca praw osób LGBTQ+ w Stanach Zjednoczonych. Ciało współtwórczyni Gay-Lesbian Front i S.T.A.R. (Street Transvestite Action Revolutionaries) zostało znalezione w 1992 roku w rzece Hudson.
Zaloguj się, aby zostawić komentarz.