Wnętrza biura GP w Dubaju bardziej przypominają apartament w stylu quiet luxury niż klasyczne miejsce pracy. Ich autorka – architektka Maria Murawsky – sięgnęła po naturalne materiały, graficzną kompozycję i ulubione ikony z przeszłości.
– To prawdziwy projektowy raj – mówi o Business Bay Maria Murawsky. Słynna dubajska dzielnica położona wzdłuż kanału łączącego starą część miasta z Zatoką Arabską jest naszpikowana popisowymi projektami gwiazd, a powiedzenie „sky is the limit” doskonale opisuje jej szalony wręcz rozmach i intensywność. – Kiedy pojawiła się propozycja realizacji biura w tym kwartale, byłam bardzo podekscytowana. Po pierwsze, była to dla mnie okazja do wyjścia poza granice europejskiego rynku, a po drugie – szansa na dołożenie swojej cegiełki do piszącej się tu każdego dnia historii nowoczesnej architektury – dodaje.
Choć w Business Bay nie ma przyzwolenia na stagnację, a dynamika zmian jest ogromna, paradoksalnie promuje się tu projektową „ciszę”. – W ostatnich latach coraz wyraźniej widać oddalanie się od typowo bliskowschodniego przepychu w stronę estetyki quiet luxury, czyli subtelnej elegancji, skupionej na jakości i detalu, która jest mi bardzo bliska – zauważa Murawsky.
Granica między home i office
Pochodząca z Poznania absolwentka Wydziału Architektury i Urbanistyki tamtejszej politechniki zdobywała doświadczenie w renomowanej pracowni RKW – Rhode Kellermann Wawrowsky z Düsseldorfu, a od lat prowadzi już autorskie biuro projektowe w Berlinie. Jej znakami rozpoznawczymi są nie tylko prostota i precyzja, lecz także fantazja łączenia nowoczesności z elementami stylu mid-century modern czy designu brazylijskiego oraz umiejętność redefiniowania przestrzeni, wychodzenia poza stereotypy.
– Jako architekt miałam okazję projektować przestrzenie biurowe o powierzchni od 150–200 mkw. po wielkopowierzchniowe biura rzędu 2000 mkw. Niezależnie od skali projektu zawsze przyświecała mi ta sama idea: by stworzyć biuro, które oferuje coś więcej niż tylko miejsce do pracy – mówi. I choć to w okresie pandemii toczyły się najbardziej żywe dyskusje o przyszłości projektowania tego rodzaju wnętrz, Murawsky miała swój wyrazisty pomysł na nie już znacznie wcześniej: mocno przesuwała granice między home i office.
– Kiedy myślę o projektowaniu przestrzeni biurowej, pierwsze, co przychodzi mi do głowy, to stworzenie miejsca, do którego każdy chce wrócić po weekendzie czy po urlopie, zostać po godzinach pracy. Biuro nie powinno być jedynie przestrzenią roboczą, w której spędzamy czas od 8 do 16. Moim celem jest kreowanie środowiska, które sprzyja relacjom, inspiruje, pobudza kreatywność i daje poczucie komfortu na poziomie, jakiego doświadczamy w domu – wyjaśnia architektka.
Gra w drewno, kamień i szkło
Również w przypadku biura dla GP Maria Murawsky zdecydowała się wymieszać porządki i konwencje. Przekraczając próg siedziby GP, można się poczuć zdezorientowanym, czy dobrze trafiliśmy. Nie ma tu tradycyjnego biurowego sztafażu: frontalnie usytuowanej recepcji, wykładziny w pepitkę, futurystycznych foteli obrotowych czy biurek z blatami sterowanymi przyciskiem. Gabinety menedżerskie przypominają tu bardziej pokoje, open space – zapraszającą jadalnię z dużym stołem, a lobby – przytulny living room. Architektka świadomie wprowadziła elementy typowe dla pejzażu prywatnego: otwartą kuchnię, biblioteki czy hall z ławeczką.
– Firma GP specjalizuje się w materiałach drewnianych i fornirach, więc od razu wiedzieliśmy, że to właśnie drewno stanie się głównym, dominującym elementem projektu – Murawsky zdradza punkt wyjścia do opowiedzenia o indywidualizmie klienta językiem architektury. Ściany siedziby zostały pokryte czekoladowym fornirem orzechowym, akompaniują mu przy tym inne naturalne surowce: podłogę wykonano z kamienia Belgian Black, a blaty i elementy okładzin w kuchni i łazienkach – z żyłkowanego marmuru Saint Laurent. Zestaw materiałów wykończeniowych zastosowanych w projekcie uzupełnia szczotkowana stal w odcieniu gun metal. I choć całość mogłaby wydawać się przytłaczająca i ciężka, gra świateł i wprowadzenie przeszkleń dodają jej przytulności i potrzebnego oddechu.
Przestrzeń zdominowana rytmem
Klarowna kompozycja biura GP wypracowana przez Murawsky to lekcja przyswojona od mistrzów stylu mid-century: Oscara Niemeyera, Hansa Wegnera, Marcela Breuera. – Zawsze szukałam powiązań z tym stylem we własnych projektach, starając się oddać szacunek do naturalnych materiałów, stonowanej kolorystyki i geometrii, która rządzi w prostych, ale konsekwentnych podziałach przestrzeni – zdradza architektka. – Styl mid-century jest dla mnie nie tylko inspiracją, lecz także filozofią projektowania, a do klasyków designu podchodzę z ogromnym szacunkiem i zawsze staram się przekazać to podejście moim klientom – deklaruje Murawsky. Biuro GP architektka zbudowała na precyzyjnej dramaturgii rytmów, które rozrysowała od najmniejszej do największej skali: od układu słojów i żył w materiałach, przez ryflowania na szafkach, tapicerowania, układ półek, paneli, aż po charakter i rozmieszczenie lamp, większe wertykalne i horyzontalne meble i graficzne dzieła sztuki.
Poziome i pionowe linie Maria Murawsky przełamała formą łuku, która zmiękczyła i urozmaiciła, „rozrzeźbiła” spokojną przestrzeń. Powtórzyła ją kilkukrotnie; jako spektakularne zakrzywione biurko Boomerang projektu Charlotte Perriand, fotele o wygiętych oparciach od Tobii Scarpy zreedytowane przez Tacchini, chromowaną lampkę Kaiser Idell marki Fritz Hansen czy klasyczną papierową formę Isamu Noguchiego przypominającą róg. – Styl mid-century to dla mnie subtelna elegancja, która potrafi być zarówno delikatna, jak i niezwykle zmysłowa. To podejście do formy, które nie krzyczy, a jednocześnie przyciąga uwagę – dodaje autorka, świetnie podsumowując projekt, w którym zbalansowała przeciwstawne jakości.
Zaloguj się, aby zostawić komentarz.