Ślub na Jamajce i suknia Chanel inspirowana projektem, który nosiła Claudia Schiffer

Chciałam założyć coś, co byłoby kwintesencją stylu Karla Lagerfelda – mówi Grace Morton o sukni Chanel, którą założyła na swój ślub. Celebracja rozpoczęła się od kąpieli na plaży, a zakończyła występem DJ-a Marka Ronsona, który zabawiał gości do wczesnych godzin porannych.

Grace Morton, wiceprezeska ds. produkcji i rozwoju w Taylor Sheridan’s Bosque Ranch Productions, i Matthew Budman, producent w DreamCrew Entertainment, uczęszczali na zajęcia do jednej szkoły filmowej USC wiosną 2015 roku. Grace odbywała też staż w firmie produkcyjnej, w której pracował Matthew. – Nie był moim szefem, choć żart na ten temat pojawił się kilka razy w czasie naszej kolacji przedślubnej – mówi Grace. – Kilka miesięcy po zakończeniu stażu wspomniałam naszej wspólnej koleżance i współpracowniczce, że uważam Matthew za uroczego. Do dzisiaj mam zachowane wiadomości, w których z nadmiernym entuzjazmem zwierzam się przyjaciółkom, jak zakochana w nim jestem. Jednak w rozmowie ze wspomnianą koleżanką z pracy starałam się być dość powściągliwa, w razie gdyby udało nam się umówić. Tego samego dnia Matthew odezwał się do Grace i zaprosił ją na kolację w Sunset Tower. – Resztę historii wszyscy znają – dodaje.

Matthew oświadczył się jej we wrześniu 2021 roku, po ponad siedmiu latach związku. – Przez te wszystkie lata spędziliśmy razem dużo czasu w Montanie, gdzie pracowałam nad serialem „Yellowstone” – wyjaśnia Grace. – Matthew odwiedzał mnie w czasie nagrań, korzystaliśmy z weekendów, by zwiedzać piękną okolicę. Oboje zakochaliśmy się w Montanie, a Matthew zaskoczył mnie spontaniczną wycieczką do Ranch at Rock Creek. Jakąś godzinę po przyjeździe zabrał mnie na puste pole, byliśmy tylko on i ja. Nagle w naszą stronę zaczęła biec około setka dzikich koni. W tym momencie Matthew uklęknął i poprosił mnie o rękę. Była to niczym niezakłócona, najbardziej intymna sceneria, jaką mogłam sobie wyobrazić, i uhonorowanie naszej wspólnej miłości do natury i otwartych przestrzeni.

Kierunek: Jamajka

Po zaręczynach Grace i Matthew szybko uzgodnili, że chcą zorganizować wyjazdowe wesele. – Było dla nas ważne, by nasi goście doświadczyli czegoś niezapomnianego i wyjątkowego, co wykraczałoby poza sam ślub – wyjaśnia Grace. – Wiedzieliśmy też, że chcemy pobrać się w miejscu, które ma znaczenie dla nas i naszego związku, a Jamajka wydawała nam się najbardziej sentymentalnym kierunkiem. Przywiązanie młodej pary do tej wyspy wynika po części z faktu, że ich ojcowie mieszkali tam pod koniec lat 60. Matthew odwiedził to miejsce po raz pierwszy, gdy miał zaledwie trzy miesiące, i od tamtego czasu powraca tam co roku. – W czasie trwania naszego związku jeździliśmy tam w każde święta Bożego Narodzenia – wyjaśnia Grace. – Zbieżność naszych historii rodzinnych oraz czas, który spędziliśmy tam razem jako para, sprawiły, że Jamajka była oczywistą odpowiedzią na pytanie, gdzie wziąć ślub.

W kwietniu 2022 roku, na niecały rok przed ślubem, zaczęli pracować z profesjonalnymi wedding plannerami z firmy Van Wyck & Van Wyck. Planowanie wyjazdowego wydarzenia na dużą skalę nigdy nie jest łatwe, ale zespół sprawił, że wszystko przebiegło tak gładko, jak było to tylko możliwe. – Natychmiast zrozumieli, jak ważne jest, by podkreślić naturalne piękno Jamajki – mówi Grace. – Zamiast wymyślać rzeczy na nowo, chcieliśmy podkreślić estetykę wyspy, a Van Wyck genialnie połączyli to z naszym indywidualnym stylem. Od serwetek koktajlowych po zestawy powitalne, gadżety, karty dań, oznakowanie posiadłości i wiele innych rzeczy – prawie każdy element wizualny został spersonalizowany – najczęściej szkicem dwóch jamników miniaturek należących do pary, Marvina i Otisa, które niestety nie mogły być na Jamajce, by z nimi świętować (choć i tak dostały własne, robione na zamówienie koktajle).

W bikini i na bosaka

Rozpoczynając zabawę w czwartek, Grace i Matthew powitali gości tradycyjnym jamajskim grillem na plaży. Rum serwowano w świeżych kokosach ozdobionych ślubnym logo młodej pary. – Do tego looku chciałam być boso – mówi Grace. – Wybrałam haftowaną sukienkę mini z odkrytymi plecami od Valentino, w której czułam się luksusowo, a jednocześnie swobodnie. Była w ślubnym stylu, choć przypominała strój, który mogłabym założyć również na inną okazję. Z kolei Matthew założył projekty Ralpha Laurena, zestawiając T-shirt vintage z napisem „Bud Paradise” z szytymi na miarę białymi spodniami. Po kolacji Zen Freeman zaprosił wszystkich do tańca boso na piasku pod łańcuchami światełek, a gdy noc się kończyła, wystrzelono fajerwerki przy dźwiękach piosenki „54-46 Was My Number” Toots and the Maytals. 

W piątek w ciągu dnia zorganizowane zostało beach party. Na tę okazję Grace wybrała różowy cekinowy top vintage i tweedową spódniczkę mini Chanel z 1995 roku, które kupiła w Tab Vintage, razem z parą białych butów na pasku Chanel Gabrielle. – Cekinowy top posłużył jako bikini. Razem z figami od stroju kąpielowego, które miałam pod spódniczką, pozwolił mi wskoczyć do oceanu z wszystkimi moimi przyjaciółmi bez przebierania się – mówi. Posłużył on również jako zapowiedź stroju, który założyła później, jeszcze tego samego wieczoru – różowego projektu vintage Chanel – na kolację przedślubną, którą rodzice Matthew zorganizowali na nadmorskim tarasie. Choć Grace wiedziała, że chce założyć coś vintage, ucieszyła się na myśl, że uniknie tradycyjnej bieli. W Lily et Cie w Los Angeles kupiła kultowy zestaw Chanel z kolekcji wiosna 1999 haute couture. Do tego looku dobrała dodatki w postaci minitorebki Chanel Kelly z 1994 roku, satynowych pantofli z odkrytą piętą z kryształkami od Aminy Muaddi oraz świeżych fioletowych storczyków wpiętych we włosy.

W rytmie reggae

Podczas kolacji czwórka przyjaciół i członków rodziny wzniosła toasty, które doprowadzały gości do śmiechu i łez. – Zanim zeszliśmy na dół na afterparty, Bill Murray, bez żadnego przygotowania, zaśpiewał a capella swoją wersję piosenki „Brandy” zespołu Looking Glass, adresowaną do mnie, by powiedzieć, jak dobrą żoną będę. To się nazywa sztuka performance’u. W czasie piątkowego afterparty syn Boba Marleya, Ky-Mani, wykonał też jedyny w swoim rodzaju set reggae. – Matthew i ja absolutnie uwielbiamy muzykę reggae, dlatego było dla nas tak ważne, by wybrzmiewała przez cały weekend – wyjaśnia Grace. – Oczywiście nie było do tego lepszej osoby niż sam Marley!

Matka chrzestna od Chanel

Jeżeli chodzi o ślubny look, Grace pracowała z zespołem Chanel nad stworzeniem sukni, która stanowiła odzwierciedlenie wspaniałej historii marki. – To doświadczenie wzbudziło we mnie jeszcze większe uznanie dla mody – mówi. – Niezrównana wiedza i umiejętności zespołu haute couture Chanel znajdują odzwierciedlenie w kunszcie ich prac. Poszukując idealnego punktu odniesienia, Grace zwróciła się ku swojemu ulubionemu lookowi ślubnemu autorstwa Karla Lagerfelda z pokazu Chanel z 1992 roku, który oryginalnie miała na sobie Claudia Schiffer. – Chciałam założyć coś, co byłoby kwintesencją stylu Karla. Udało mi się przymierzyć oryginalny ślubny look z archiwów francuskiego domu mody, gdy po raz pierwszy odwiedziłam paryskie atelier. Claudia jest żoną mojego ojca chrzestnego i bliską przyjaciółką. Prowadziła mnie przez cały proces, za co jestem jej bardzo wdzięczna – to prawdziwa modowa wróżka chrzestna.

By osiągnąć efekt końcowy, potrzeba było w sumie czterech przymiarek. Grace w wielu z nich towarzyszył ojciec. – Mój najstarszy brat i mama zmarli w odstępie kilku lat i było dla mnie ważne, by w ten weekend uczcić ich na tak wiele sposobów, jak to tylko możliwe – wyjaśnia Grace. – Jako hołd dla nich zespół Chanel stworzył dwa piękne ręcznie haftowane motyle, które zostały umieszczone na moim welonie. Na każdym z nich niebieską nitką wyszyto ich inicjały – to było coś niebieskiego na ceremonię. Frunęły za mną, gdy szłam do ołtarza, stanowiąc w tej magicznej chwili hołd dla nich obojga. Matthew założył z kolei szyty na zamówienie trzyczęściowy smoking zaprojektowany przez zespół Ralph Lauren Purple Label. 

W dniu ślubu panna młoda obudziła się pod niebieskim niebem. – Jamajka jest znana z nieprzewidywalnej pogody, a my mieliśmy ogromne szczęście, że w dniu ślubu świeciło słońce – właściwie okazało się, że wszystkie trzy dni weekendu były idealne! – mówi Grace, wspominając, jak pobiegła na plażę w towarzystwie swoich dwóch najlepszych przyjaciółek i wskoczyła do oceanu. – Morze ukoiło wszelkie obawy, jakie miałam wobec nadchodzącego dnia. Nic nie było w stanie uspokoić mnie tak bardzo, jak pływanie z przyjaciółkami przed całym tym ślubnym zamieszaniem – kontynuuje opowieść. – Ponieważ byłam z Matthew ponad siedem lat, nie denerwowałam się szczególnie tym, że w końcu przypieczętujemy naszą miłość – byłam niesamowicie podekscytowana.

Wszyscy na zawsze razem

Grace podkreśla, że najtrudniejszy był dla niej brak matki i brata u boku. – Gdy się zaręczyliśmy, obawiałam się tego uczucia. Nie byłam pewna, jak zachowam bez nich spokój przy tak ważnej okazji – mówi. – Każdy, kto stracił kogoś bliskiego, dobrze wie, że jego brak najbardziej odczuwa się w tych znaczących życiowych chwilach. Ku mojemu zdziwieniu trzymałam się dzielnie od początku do końca, a siły dodawała mi ich energia, którą czułam wokół siebie. Byłam wdzięczna, ponieważ wiedziałam, że nie stałabym tam, gdyby nie ich nieskończona miłość i wsparcie. Po cichu dziękowałam im obojgu, zanim podeszłam do ołtarza, ramię w ramię z moim tatą i drugim bratem, którzy towarzyszyli mi przy dźwiękach smyczkowej wersji utworu „Moon River” Henry’ego Mancini.

By złożyć przysięgę, Grace i Matthew stanęli pod huppą. W pobliżu fale uderzały miękko o brzeg, a słońce powoli chowało się za horyzontem. – Nigdy, w całym swoim życiu nie czułam się tak spokojna jak w tamtej chwili, którą mogę opisać jedynie jako surrealistyczną – mówi Grace. – Choć był to słodko-gorzki moment, czułam, że przepełnia mnie wdzięczność – byłam otoczona przez moją najbliższą rodzinę i przyjaciół i wychodziłam za mąż za mężczyznę, którego kocham, w najdoskonalszej scenerii.

Po tym jak Matthew zbił kieliszek, nowożeńcy wyszli spod huppy przy wiwatach rodziny i przyjaciół. Matthew zaskoczył swoją żoną absolutnie niespodziewanym występem Alego Campbella z UB40, który jako pieśń miłosną zaśpiewał młodej parze swoją wersję „Can’t Help Falling in Love”, jedną z ich ulubionych piosenek. – Ci, którzy znają Matthew, wiedzą, że jest prawdziwym romantykiem, który lubi zaskakiwać czymś wyjątkowym – a ta chwila była dowodem na to, że naprawdę umie zwalić mnie z nóg! – mówi Grace.

Podczas gdy goście raczyli się koktajlami i przekąskami na trawniku, Grace i Matthew mieli chwilę dla siebie, w trakcie której przygotowywali się do efektownego wejścia do namiotu na kolację. – Krokiem przypominającym walca wmaszerowaliśmy na nasz pierwszy taniec pod kulą dyskotekową, przy dźwiękach „Baby” Donniego i Joego Emersonów. Zaraz potem muzyka zmieniła się na „Get Up Offa That Thing” Jamesa Browna w wykonaniu naszej kapeli, The Collective – mówi Grace, dodając, że poprosili wszystkich gości, by dołączyli do nich na parkiecie, a następnie rozpoczęli horę. – Wielkie podziękowania dla wszystkich naszych bardzo silnych przyjaciół, którzy nie tylko podnieśli mnie wysoko w górę, ale przypilnowali, by nic złego nie przytrafiło się mojej sukni ślubnej – nie wiem, jak wam się to udało, ale dziękuję!

Na kolację podano świeże homary, steki, grillowane warzywa i tradycyjne jamajskie sosy oraz dodatki – jednak dla młodej pary priorytetem pozostawał taniec. – Postanowiliśmy też, że odpuścimy tradycyjne krojenie tortu, by nie zakłócać energii wieczoru, więc razem z Matthew jak gdyby nigdy nic zeszliśmy na chwilę z parkietu, by tylko we dwójkę pokroić tort przy kieliszku szampana – mówi Grace. – Od początku wiedziałam, że moim weselnym tortem będzie Funfetti z polewą – to mój ulubiony smak i potwierdzenie mojej miłości do deserów.

Potem Grace przebrała się w strój wygodniejszy do tańca, a chwilę później Nile Rodgers i Chic zaskoczyli gości wykonaniem kultowych utworów. – Gdy wybrzmiał pierwszy takt piosenki „Le Freak”, tłum natychmiast rzucił się do tańca, który trwał przez cały set – wspomina Grace. – Na finał swojego występu zaprosili mnie i Matthew, byśmy zatańczyli z nimi na scenie do piosenki „Good Times", podczas gdy na parkiet spadało tęczowe konfetti. Była to chwila, w której połączyły się niesamowita energia, miłość i magia tego wieczoru. Czuliśmy czystą, niczym niezmąconą radość.

Na koniec Nile zapowiedział Marka Ronsona, który zagrał dwugodzinną mieszankę hip-hopu, reggae, funku, soulu i disco. – Wszyscy się pocili, a uśmiechy nie schodziły im z twarzy od samego początku do końca. Mark wprawił wszystkich w zachwyt i utrzymał tę energię na najwyższym poziomie – mówi Grace. – W końcu scenę przejął nasz przyjaciel Kaz James i do wschodu słońca dawał kosmiczny set. Gdy impreza się skończyła, o 7 rano razem z Matthew poszliśmy za ręce na plażę, czując błogi zachwyt i magię, którą podzieliliśmy się z innymi.

Artykuł ukazał się oryginalnie na Vogue.com.