Biura są wizualnym przedłużeniem założeń firmy. Wiele powstaje w duchu zrównoważonego rozwoju i respektuje lokalne tradycje. Analizujemy projekty wnętrz paryskiego atelier Jacquemusa i tokijskiej siedziby Cartiera.
Jacquemus: Energia marki
Simon Porte Jacquemus to projektant totalny: w ciągu krótkiego czasu udało mu się stworzyć wyrazisty brand modowy oraz świat marki – autorską estetykę, która stała się propozycją inspirującego lifestyle’u. Paryskie biuro, będące ukoronowaniem 10-letniej historii firmy, dobrze to oddaje. Miarą sukcesu Jacquemus był pączkujący zespół, dla którego projektant potrzebował większej przestrzeni. Nowy lokal w 8. dzielnicy Paryża powstał we współpracy ze studiami Samuela Bégis i Tilla Duca i jest miejscem interdyscyplinarnym, sytuującym się między stylowym showroomem, atelier, biurem, romantyczną kawiarnią a wiejską posiadłością na południu Francji. Przestrzeń, jak mówi twórca marki, miała odzwierciedlać świetlistą energię marki. Wnętrze tworzą jasne ściany i podłogi, ciepłe drewno i miękkie światło, które wydobywają kultowe elementy wystroju. Na tym tle wybrzmiewają wyraziste formy: pikowana sofa Camaleonda Maria Belliniego i gąsienicowa sofa Mississippi Pierre’a Paulina (do jej kształtu nawiązuje biały common table na dziedzińcu), biurko Prima Duna Alessandra Mendiniego z lat 80., krzesło P-Strut Howarda Meistera, krzesła n2 i n24 projektu Rei Kawakubo, konstruktywistyczne krzesła i stolik, których autorem jest Dominique Zimbacca, czy fotel MR Miesa van der Rohe na chromowanej konstrukcji. Całość dopełniają rzeźby i obraz na desce Jeana Toureta oraz stojący przed wejściem samochodzik Le cube zaprojektowany przez N’Guyen Man Khana i wyprodukowany w limitowanej edycji egzemplarzy pod koniec lat 60. minionego wieku.
Cartier: Szampański nastrój
Za projekt tokijskiego biura Cartier położonego w dzielnicy Hanzomon odpowiadają Yohei Terui i Hiromu Yuyama, współzałożyciele studia I IN. Ambicją architektów było stworzenie miejsca, które będzie naturalnym przedłużeniem tożsamości marki. Luksus, z którym Cartier jest identyfikowany, wyrazili za pomocą trzech środków zdynamizowania minimalistycznej przestrzeni: kolory, nawiązania do japońskiej tradycji i rzemieślniczy detal.
W stonowanej i szlachetnej palecie dominują dwie barwy: czerwony, flagowy kolor marki Cartier, i szampańskie złoto. Czerwień zastosowano w miejscach strategicznych – na tapicerce okrągłej sofy obszytej luksusowym materiałem z kolekcji Kvadrat czy tkaninie mat tatami. Szampańskie złoto pojawia się w formie pionowych żaluzji tworzących charakterystyczny, cylindryczny pierścień w foyer,
dywanach tkanych przez Yamagatę Dantsu, jednego z najstarszych producentów w kraju, abstrakcyjnym i geometrycznym oświetleniu oraz detalach, takich jak listwy przypodłogowe czy promieniste podziały w okrągłym stole.
Ukłonem francuskiego domu mody w kierunku lokalnej kultury jest nie tylko zaangażowanie rodzimych twórców, ale także uwzględnienie wschodnich praktyk dotyczących projektowania i użytkowania przestrzeni przez zorganizowanie podwyższonej platformy z matami tatami, na których pracownicy mogą zdjąć buty, zrelaksować się, odprężyć. Efektowne i oryginalne rondo na ścianie w recepcji stworzone z płatków złota nie tylko wita gości, ale również wprowadza ich w historię o rozmachu i rękodzielniczej precyzji firmy.
Cały tekst przeczytacie w „Vogue Leaders”.
Zaloguj się, aby zostawić komentarz.