Po 50 latach pracy paryski projektant ukłonił się po raz ostatni. Pożegnał się porywającym spektaklem, w którym zgrabnie zmieścił echa całej swojej twórczości.
Łzy wzruszenia, śmiech, niekończące się owacje na stojąco – to był słodko-gorzki, a dla wielu surrealistyczny wieczór. Kilka dni wcześniej Jean-Paul Gaultier ogłosił, że przechodzi na emeryturę. „To będzie niezapomniana impreza”, obiecywał. Zaserwował coś znacznie lepszego.
Majestatyczne wnętrza paryskiego Théâtre du Châtelet, na którego deskach swoje sztuki wystawiał Diagilew, stały się tłem dla prawie 200 zaprojektowanych przez Jeana-Paula Gaultiera sylwetek. – Szczerze mówiąc, to było jeszcze bardziej różnorodne i szalone niż moje pierwsze pokazy. Wiedziałem, że sylwetek jest za dużo, więc chciałem zrobić selekcję, ale w końcu pokazałem wszystko – tłumaczył Jean-Paul Gaultier. W efekcie na wybiegu zaprezentował całą gamę ekstrawaganckich rozwiązań – dekoracyjne suknie, tak sztywne, jakby w całości konstruowane na krynolinie, płaszcze i spódnice ze stelaży, marynarki New Look niczym doklejone na płasko na ciała modelek, kostiumy patchworkowo zszyte ze wzorzystych tkanin, architektoniczne cięcia, zabawa dekonstrukcją i niebotyczne, inspirowane Fridą Kahlo, nakrycia głowy. Naturalnie były też wariacje na temat słynnego spiczastego gorsetu, który Madonna nosiła na koncertach trasy „Blond Ambition” w 1990 r.
Gdy podniosła się teatralna kurtyna, widzom ukazały się stojące w bezruchu, ubrane w czerń postaci. Po chwili, gdy orkiestra zaczęła grać „Back to Black” Amy Winehouse, jedna z nich, z mikrofonem w dłoni, zaczęła poruszać się w rytm muzyki. – Kocham go! Boy George jest dla mnie uosobieniem angielskiego ekscentryzmu. Zawsze miałem słabość do Brytyjczyków i ich stylu – nie krył podekscytowania Gaultier. W trakcie występu wokalisty Culture Club na scenie pojawił się niosący tanecznym krokiem trumnę kondukt żałobny. Gdy otworzyła ją Karlie Kloss z wielkim wieńcem na plecach, wyszła z niej Issa Lish w białej, anielskiej wręcz kreacji. Czy to znak nowego odrodzenia? Zamknięcia jednego rozdziału, by dać szanse drugiemu? Bardzo możliwe. Wczorajszypokaz był wręcz przesiąknięty symboliką. Wśród modeli panował charakterystyczny dla projektanta miks, widoczny już podczas pierwszego pokazu w 1976 r. Jean-Paul Gaultier od początku propagował różnorodność. Chciał, by jego pokazy odzwierciedlały to, co możemy obserwować na ulicach miast. I tak obok najgłośniejszych nazwisk ostatnich sezonów: Belli i Gigi Hadid, Iriny Shayk, Lily McMenamy, Liu Wen, Winnie Harlow, Jourdan Dunn czy gwiazdy lutowej okładki „Vogue Polska” Julii Banaś na wybiegu pojawiły się eksmodelki i inspirujące projektanta muzy. W każdym wieku, o różnych kształtach. Ikona kina Béatrice Dalle zmysłową, czarną, szytą z koronki kreację zaprezentowała z papierosem w dłoni, który nonszalancko wyrzuciła na końcu wybiegu. Amanda Lear została wniesiona przez dwóch modeli, a Dita von Teese wyglądała oszałamiająco w złożonej z pasków krótkiej sukience w kolorze ciała. Były też (wystrojona w kolory francuskiej flagi) Iris Mittenaere, Karen Elson, Estelle Lefébure,Farida Khelfa, Yasmin Le Bon i wspaniała Rossy de Palma w warstwach czarnego tiulu. Na wybiegu debiutowała też Paris Jackson.
Z pierwszych rzędów spektakl obserwowała śmietanka świata mody i kultury – Carla Bruni, Simon LeBon, Sonam Kapoor i projektanci, którzy przyszli oddać cześć mistrzowi. Wśród nich Viktor Horsting i Rolf Snoeren, Isabel Marant, Christian Louboutin, Mary Katrantzou, Christian Lacroix, Dries Van Noten, a także były stażysta Gaultiera, Nicolas Ghesquière i (podobno) jego asystent z lat 80., Martin Margiela. – Wszystkich nas inspirował. To dzięki niemu zaczęła się moja kariera w modzie – mówił po pokazie Ghesquière.
Jeszcze przed rozpoczęciem pożegnalnego show Gautier podkreślał, że będzie to kolekcja haute couture stworzona z recyklingu. To nie tylko ukłon w stronę swoich młodzieńczych lat, kiedy nie miał budżetu na tkaniny, więc przerabiał stare ubrania, lecz także apel do świata mody, by skończył z niedorzecznym marnotrawstwem. – Duże marki produkując zdecydowanie zbyt wiele kolekcji ze zbyt dużą ilością ubrań, szkodzą planecie – mówił jeszcze w zeszłym roku. Dlatego zresztą w 2014 r. zrezygnował z linii pret-à-porter.
Projektant nie powiedział jeszcze ostatniego słowa. Póki co żegna się z pokazami haute couture, ale podkreśla, że szuka nowego pomysłu na swoją markę. A póki co, chce celebrować pół wieku pracy w modzie. I bawić się tak, jak wczoraj na deskach teatru Châtelet.
Zaloguj się, aby zostawić komentarz.