Justyna Kopińska w cotygodniowym felietonie przywołuje film „Bez tchu” Erica Lamhene’a o przemocy domowej. Dlaczego tak często nie jesteśmy w stanie dostrzec prawdziwej twarzy osób z mrocznej triady?
Idealne życie nie istnieje. W pięknych wnętrzach domu oraz biura architektonicznego Emmy i Marca dochodzi do aktów przemocy. Otoczenie i rodzina nie są w stanie dostrzec prawdziwego oblicza mężczyzny.
Film „Bez tchu” tłumaczy, jak trudno przyznać się do tego, że padło się ofiarą przemocy
„Bez tchu” to luksembursko-belgijski pełnometrażowy debiut Erica Lamhene’a prezentowany na Warszawskim Festiwalu Filmowym. Z pozoru Emma wiedzie dobre życie – kochający mąż, fascynująca praca, ciąża, spełnianie kolejnych marzeń.
Pewnej nocy kobieta trafia do szpitala. Jest przerażona, jej ciało pokrywają liczne siniaki, ale cały czas powtarza, że nie zrobił tego jej partner. Mówi prawdę. Przemoc w ich domu przybiera znacznie bardziej wyrafinowane formy.
„Bez tchu” to opowieść o różnorodnych formach przemocy, które z każdym dniem niszczą nasz potencjał i wiarę w siebie. Carla Juri, która wciela się w Emmę, swą naturalnością i twardą delikatnością przypomina mi Sandrę Hüller z „Anatomii upadku” i „Strefy interesów”. Niemal dotykamy najmroczniejszych lęków kobiety.
Jarosław Gibas: W długotrwałych relacjach z osobami z mrocznej triady dochodzi do wyczerpywania ego partnera
„Żałuję, że o ciemnej triadzie zaczęto mówić stosunkowo niedawno. Byłam w takiej relacji przez sześć lat. To przemoc, umniejszanie, niszczenie, które czai się po cichu, w białych rękawiczkach. Zabiera energię i poczucie własnej wartości. Doprowadza na skraj. Później ciężko poznać samą siebie. Wierzę, że dzięki tematom, które poruszasz w podcaście, innym będzie ciut łatwiej” – tę ważną wiadomość otrzymałam po rozmowie z Jarosławem Gibasem, ekspertem od narcyzmu, psychopatii oraz manipulacji.
– Osoby z zakresu mrocznej triady potrafią zaczerpnąć naszą energię. W długotrwałych relacjach dochodzi do tak zwanego wyczerpywania ego. Pod wpływem poniżania i dyskredytowania naszego zachowania czujemy się wręcz wyczerpani fizycznie – mówił mi Gibas.
Po publikacji książki „Z nienawiści do kobiet” otrzymałam ogrom maili od kobiet gwałconych i molestowanych w pracy. Pisałam o wysoko sytuowanym prokuratorze wojskowym, który molestował żołnierki na misji wojskowej w Afganistanie, a sąd zadecydował, że ta przemoc nie zasługuje na karę więzienia. Każda z opisanych historii związana jest z jasną, mało złożoną formą przemocy, a jednak spotkała się w Polsce z lekceważeniem sędziów i otoczenia.
A co, jeśli przemoc odbywa się rytualnie, w masce?
Dlaczego tak często nie jesteśmy w stanie dostrzec prawdziwej twarzy narcyzów i przemocowców?
– Widzę twoją prawdziwą twarz – wykrzykuje mężowi Emma w poruszającej scenie. W wielu sytuacjach inni nie są w stanie dostrzec realnego obrazu.
W domu wsparcia kobiet Emma zostaje przyjęta z podejrzliwością. Dziewczyny dostrzegają, że żyła w uprzywilejowanym świecie. Te rozmowy są niejako odwróceniem relacji małżeńskiej bohaterki. Początkowo mąż roztoczył przed nią obraz idealnego człowieka, który zadba o każdą jej potrzebę, spełni marzenia.
Kobiety w ośrodku przyjęły Emmę wręcz wrogo, zaczynając od określenia warunków i potrzeb, by następnie z każdym dniem odsłaniać pokłady przyjaźni i prawdziwej bliskości.
*
Rozmowy o wychodzeniu z przemocowych relacji w podcaście „O milimetr do przodu”
*
Justyna Kopińska to nagradzana dziennikarka i reporterka. Ukończyła socjologię na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Doświadczenie zawodowe zdobywała w Stanach Zjednoczonych i Afryce Wschodniej.
Autorka sześciu książek, m.in. „Czy Bóg wybaczy siostrze Bernadetcie”, „Polska odwraca oczy”, „Lekarstwo dla duszy”.
Twórczość przyniosła jej wiele nagród – jako pierwsza Polka została uhonorowana europejską nagrodą European Press Prize w kategorii Distinguished Writing Award. Zdobyła m.in. Nagrodę PAP im. Ryszarda Kapuścińskiego, Grand Press, Nagrodę „Newsweeka” im. Teresy Torańskiej i Wyróżnienie Radia ZET im. Andrzeja Woyciechowskiego. Dwukrotna laureatka Mediatorów w kategorii Reformator.
Otrzymała ustanowione przez prezydenta odznaczenie Infantis Dignitatis Defensori za zasługi dla ochrony dzieci w instytucjach zamkniętych.
Prowadzi podcast „O milimetr do przodu” o drogach do holistycznej poprawy życia. Od 2023 roku jest członkinią jury Nagrody „Newsweeka” im. Teresy Torańskiej.
Zaloguj się, aby zostawić komentarz.