„Wątpię, aby tacy ludzie byli gotowi pracować po 16 godzin na dobę, żeby osiągnąć sukces. Indywidualne niepowodzenia bardzo często służą im potem jako uzasadnienie dla zmian systemowych” – mówił na łamach „Polityki” profesor Marcin Matczak.
Po wielokrotnej krytyce ze strony lekarzy, socjologów, psychologów napisał później kolejny post na Facebooku: „Pracujcie sobie godzinę dziennie albo nie pracujcie wcale, jak nie chcecie. Tylko nie miejcie potem do nikogo pretensji, że świat lub wasze życie nie wyglądają tak, jak chcielibyście, żeby wyglądały”.
Łukasz Ciechański, dziennikarz radiowej Trójki, nazywa ciałopozytywność „rakiem dzisiejszych czasów”. Twierdzi, że „leniwe, ulane świnie” znajdują sobie wymówkę, by być grubymi. „Otyłe, grube baby, które się spasły, znalazły sobie inne baby, które się spasły i są zbyt leniwe, żeby coś z tym zrobić. I się miziają: tak, tak jesteśmy piękne, wszystko jest super” – oznajmia.
Wypowiadanie się publicznie uważam za rodzaj przywileju. To słowa kształtują ideały społeczeństwa. Niektóre znane osoby, zapraszane do wpływowych mediów, nie rozumieją problemów społecznych i skali nierówności panujących w Polsce.
Wielu z nas pracowało po kilkanaście godzin dziennie, ale pracowaliśmy na swój sukces. Podobnie jak Matczak. Problem jest w tym, że wielu ludzi, pracując ponad normę, pracuje na sukces – finansowy i prestiżowy – innej osoby. Słysząc o mobbingu w różnych miejscowościach w Polsce, wiem, że nie można mówić tego, co on. Z szacunku do tych problemów. W jednym z filmów Wojciecha Smarzowskiego właściciel firmy rano mówi do pracowników: „Zapierdalać”, a wieczorem: „Wypierdalać”. I niestety w wielu prawdziwych przedsiębiorstwach dzieje się podobnie. Mamy dwie Polski. I elity nie mogą używać takiego języka, bo to zakłamuje rzeczywistość ludzi dyskryminowanych ze względu na pracę i płacę.
Dziennikarz radiowej Trójki podkreśla nasz wpływ na wygląd. Uważa, że nie wyglądamy tak, jakbyśmy chcieli, bo sami sobie to robimy. W rzeczywistości oprócz chorób metabolicznych naszą wagę warunkuje wiele kwestii psychicznych oraz czynników o charakterze socjologicznym, takich jak wychowanie, umiejętność adekwatnego przeżywania emocji, epizody depresyjne, reakcje na stres.
Leszek Kołakowski uważał, że przyjaźnimy się z ludźmi, którzy nas ubogacają, sprawiają, że stajemy się lepsi. W ten sam sposób myślę o informacjach, którymi się otaczamy.
Winnie Harlow, kanadyjska modelka z diagnozą bielactwa nabytego, mówi: "Prawdziwą różnicą nie jest moja skóra, tylko fakt, że nie odnajduję mojego piękna w opiniach innych. Nie każdy jest tak świadomy swojej wartości. Dla wielu opinie osób publicznych są jak lustro. Dbajmy o to, jaki obraz zobaczą w nim dziewczynki i chłopcy.
*
Justyna Kopińska: dziennikarka, socjolożka, zajmuje się tematyką kryminalną związaną z prawem karnym, sądami i więziennictwem. Doświadczenie zawodowe zdobywała w Stanach Zjednoczonych i Afryce Wschodniej. Jest laureatką Nagrody Dziennikarskiej Amnesty International, Pióro Nadziei.
Otrzymała Nagrodę PAP im. Ryszarda Kapuścińskiego, Grand Press, Nagrodę Newsweeka im. Teresy Torańskiej oraz wyróżnienie Radia ZET im. Andrzeja Woyciechowskiego. Dwukrotna laureatka Mediatorów. Autorka pięciu książek, m.in. „Z nienawiści do kobiet” i „Polska odwraca oczy”.
Jako pierwsza dziennikarka z Polski otrzymała European Press Prize w kategorii „Distinguished Writing Award”.
Zaloguj się, aby zostawić komentarz.