Intelektualiści mówią o poczuciu bezradności, która wynika z dosłowności odbierania świata. O percepcji rzeczywistości w zero-jedynkowym wymiarze. I braku przestrzeni na ambiwalencję. Podczas gdy w wielu miejscach wartości upadają, nadzieję dają Ukraińcy czy Irańczycy, którzy walczą o prawo do samostanowienia.
– Często w siebie wątpię – mówiła podczas debaty „Empowering Girls” Michelle Obama. W spotkaniu wzięły także udział Amal Clooney, Melinda French Gates oraz Wanjiru Wahome. – Nie chcę, by podczas spotkań w różnych krajach świata młode kobiety poznawały mnie jako pierwszą damę. Wolę, by poznały dziewczynkę z południowego Chicago, którą kiedyś byłam. Chcę przełamywać dzielącą nas ścianę, by wiedziały, że jestem nimi, a one mną. Mówię wprost, że w każdym momencie życia wątpię w siebie. Społeczeństwo robi to kobietom. Zaczyna się w bardzo młodym wieku. Wątpimy w naszą wartość i znaczenie. Kwestionujemy sposób, w jaki chodzimy, jak wyglądamy, co mówimy. W ciągu życia spotykamy wiele osób u władzy, które chcą umniejszyć naszą wartość. Pragną, byśmy w siebie zwątpiły. Nasza kultura wzmacnia te tendencje. Chcę, by dziewczynki zrozumiały, że te uczucia są realne. I nie są ich wymysłem. Jesteśmy indoktrynowani. Nosimy te przekonania przez całe życie. Zabieramy je nawet do Białego Domu – dodawała Obama.
„W jakich chwilach czujesz się bezpieczny” – to pytanie, które zadaję w pracy dziennikarskiej najczęściej. W marcu w Kijowie pytałam o to Julię Tymoszenko, w maju mera Kijowa Witalija Kliczko. Włodarz miasta tłumaczył, jak ogromnie zmienił się jego stosunek do emocji po wybuchu wojny. Gdy rzeczywistość nas przerasta, wracamy do korzeni. Potrzebujemy symboli.
Paradoksalnie rok 2022 to w wielu miejscach na świecie czas ich upadku. Okres strachu wynikającego nie z realnych bomb, lecz kultury unicestwiania. W ostatnim roku byłam na wielu wykładach znanych intelektualistów. Mówią o poczuciu bezradności, która wynika z dosłowności odbierania świata. O percepcji rzeczywistości w zero-jedynkowym wymiarze. I braku przestrzeni na ambiwalencję.
Niektórzy podkreślają strach towarzyszący publicznym wystąpieniom – wyrwanie słów z kontekstu, rzucanie nimi w emocjonalnych dyskusjach internetowych. We współczesnym świecie to, co pierwotne, także wystawiane jest na sprzedaż. Słowa tracą znaczenie. Są przestawiane, przekręcane.
Spędzając czas w salach wykładowych, myślałam, że każda z tych osób ma rację. Lecz omawiana rzeczywistość dotyczy określonych miejsc na mapie świata. Mówiąc, że ludziom zależy tylko na zakupach w Ikei, mamy na myśli osoby w konkretnych miejscach. Nie dotykają rzeczywistości w Iranie, gdzie ludzie ryzykują wszystko dla możliwości wyboru życiowej drogi.
Każda obywatelka i obywatel Iranu głośno protestujący na ulicach miast przypominają mi, że jako wspólnota także jesteśmy wystarczający. W 2022 r. historia wielu miast w Ukrainie czy Iranie to unikalny obraz wpływu.
Zanonimizowany świat, w którym pożądane jest ośmieszenie, wzmaga tendencje, o których mówiła pierwsza dama Stanów Zjednoczonych.
Idziemy przez życie z wieloma przekonaniami. Nie licząc osobowości pozbawionych empatii, ludzie stają się zgorzkniali i okrutni z jakiegoś powodu. Nie wiem, dlaczego wiele społeczeństw przestaje szukać tych powodów. Ale jestem pewna, że właśnie to poszukiwanie daje mi poczucie bezpieczeństwa.
– Mówię młodym dziewczynkom, by nie walczyły ze wszystkim naraz. By przerwać cykl braku wiary w siebie, skoncentruj się na tym, co przed tobą – podkreślała Obama. – Na nauce, jeśli masz taką możliwość. Włożeniu energii w zwykłe zadanie domowe, przechodzeniu na kolejne poziomy edukacji. Małe kroki budują historię twojego życia. Zadbaj o nie. Powtarzam sobie: masz wartość, jesteś wystarczająca. Ale nie przez moje stanowisko. Miałam tę wartość już jako trzyletnia dziewczynka. Jak każde dziecko na tym świecie.
Wątpiąc w siebie, nadal informujmy o tym, co istotne i inspirujące dla innych.
Justyna Kopińska: dziennikarka, socjolożka, zajmuje się tematyką kryminalną związaną z prawem karnym, sądami i więziennictwem. Doświadczenie zawodowe zdobywała w Stanach Zjednoczonych i Afryce Wschodniej. Jest laureatką Nagrody Dziennikarskiej Amnesty International, Pióro Nadziei.
Otrzymała Nagrodę PAP im. Ryszarda Kapuścińskiego, Grand Press, Nagrodę Newsweeka im. Teresy Torańskiej oraz wyróżnienie Radia ZET im. Andrzeja Woyciechowskiego. Dwukrotna laureatka Mediatorów. Autorka pięciu książek, m.in. „Z nienawiści do kobiet” i „Polska odwraca oczy”.
Jako pierwsza dziennikarka z Polski otrzymała European Press Prize w kategorii „Distinguished Writing Award”.
Zaloguj się, aby zostawić komentarz.