Dajcie mi więcej mody, dajcie więcej nadziei, pisze dyrektor kreatywny Schiaparelli Daniel Roseberry w notce towarzyszącej premierze kolekcji haute couture jesień-zima 2021. Proponuje odejście od półśrodków na rzecz bezkompromisowej wizji. Nadal korzysta z dziedzictwa Madame Elsy, ale nie jest niewolnikiem tradycji.
Najnowszą kolekcją Daniel Roseberry pokazuje, jak ważną rolę w procesie twórczym odgrywa czas. W minionym sezonie kolekcję couture projektował w apogeum pandemii, poddając w wątpliwość tradycyjną definicję wysokiego krawiectwa. Czuł, jakby tworzył z myślą o zbliżającym się końcu świata.
Świat się nie skończył, a ludzkość powoli adaptuje się do nowej normalności. Czy to nie idealny moment, by puścić wodze fantazji? Zacząć oddychać pełną piersią? Wyjść ze strefy komfortu?
By nie pozostać gołosłownym, Roseberry sięga po nostalgię. Nie trzyma się jej kurczowo – twierdzi, że „ślepa nostalgia jest nie zdrowa”. „Nie możemy idealizować przeszłości, która dla wielu grup nie była łaskawa”, mówi. Czerpie z tego, co pokochał w modzie jako nastolatek, a z archiwum Schiaparelli wybiera najpiękniejsze elementy.
Kolekcję couture jesień-zima 2021 nazywa „Matador”, nawiązując do hiszpańskich inspiracji Elsy Schiaparelli. Przypominające bolerka kurtki projektantka tworzyła sama albo we współpracy z Salvadorem Dalim. Roseberrry dzieli kolekcję na trzy części. W pierwszej archiwalne pomysły poddaje rekonstrukcji (tu główną rolę odgrywają właśnie kurtki uszyte z białego dżinsu albo błyszczących frędzli). W drugiej bierze na warsztat zależność między ciałem a biżuterią. Skupia się na kontraście między delikatnością skóry a ostrością metalu – relacji człowieka z maszyną. Ostatnią nazywa „celebracją koloru” – jest w niej dopasowana sukienka z aksamitu, którą ozdobiono przeskalowanym pąkiem róży, widać też lawendową, pełną objętości kreację, pojawiają się elementy z metalicznego srebra, intensywnego pomarańczowego i pastelowego błękitu.
Zaloguj się, aby zostawić komentarz.