Wieczory się wydłużają, więc przybywa czasu na czytanie. Polecamy książki, które lubimy, a nie jest to nasze ostatnie słowo. Co piątek wybieramy przecież książkę tygodnia! Czytajcie, bo warto!
„Piercing” Ryu Murakami: Wciąga bez reszty
„Masayuki Kawashima jest z pozoru szczęśliwym mężem i ojcem. Ale gdy staje nad łóżeczkiem dziecka ze szpikulcem do lodu w ręku, zadaje sobie pytanie: czy byłbym zdolny pchnąć? Odpowiedź wcale nie jest dla niego oczywista. Aby powstrzymać to obezwładniające go uczucie, Masayuki postanawia przeprowadzić niezwykły plan. Tymczasem Chiaki Sanada nocami pracuje jako call girl, a dni spędza otumaniona tabletkami nasennymi. Jedno i drugie to dla niej mechanizm obronny, aby stać się kimś innym, nie myśleć i nie śnić najgorszych koszmarów. Gdy wyrwana z błogiej drzemki zostaje wezwana do biznesowego hotelu, nie wie jeszcze, w co właśnie ją wplątano” – po przeczytaniu tego opisu od razu zamówiłam własny egzemplarz książki Ryū Murakamiego.
Nowy tytuł od wydawnictwa Tajfuny wciąga jak thriller i przeraża jak opowieść true crime. Zawiła fabuła książki angażuje bez reszty, a na dodatek jest pięknie wydana. Po prostu trzeba przeczytać – Julia Właszczuk.
Tłum. Dariusz Latoś, wyd. Tajfuny, Warszawa 2021.
Oktawia Kromer, „Usługa czysto platoniczna. Jak z samotności robi się biznes”: Portret współczesności
Ktoś wynajmuje zawodową przytulaczkę, żeby przez kilka godzin leżeć w bezruchu w platonicznych objęciach i zasnąć. Ktoś inny codziennie odwiedza salon z koreańskimi urządzeniami medycznymi. Są drogie, ale ich zbawienny wpływ na zdrowie ma być wart każdej pożyczki, a otwarta i pomocna obsługa sklepu staje się szybko bliższa niż rodzina. Jeszcze ktoś marzy o dziewczynie, której nigdy nie miał, więc zapisuje się na kurs uwodzenia.
Te wszystkie historie łączy dojmująca samotność, na którą kapitalistyczna rzeczywistość reaguje w jedyny znany sobie sposób – płatną usługą. Reporterka Oktawia Kromer wnikliwie portretuje nasze czasy i nie daje nadziei na przyszłość – Basia Czyżewska.
Wyd. Czarne
Marta Szarejko, „Stany ostre. Jak psychiatrzy leczą nasze dzieci”: Lektura obowiązkowa
Polska jest na niechlubnym drugim miejscu w Europie pod względem liczby samobójstw wśród dzieci i młodzieży. Niestety, zamiast leczyć, system opieki psychiatrycznej sam potrzebuje uleczenia. Bo jak mówi jedna z rozmówczyń Marty Szarejko, psychiatria dziecięca w Polsce jest traktowana jak dzieci – ma być cicho i nie sprawiać kłopotów. Tymczasem tych przybywa, tak samo jak nastolatków w kryzysie psychicznym.
Nie jest to lektura łatwa ani przyjemna, ale powinna być obowiązkowa dla wszystkich rodziców, nauczycieli i osób pracujących z dziećmi i młodzieżą. To od ich uważności i świadomości w dużej mierze zależy, czy uda się pomóc młodym ludziom borykającym się z licznymi zaburzeniami, od tych związanych z jedzeniem i postrzeganiem własnego ciała, po te ze spektrum autyzmu. A im wcześniej dostaną wsparcie, tym większą mają szansę na wyzdrowienie – Marta Krupińska.
Wyd. Słowne
Marcelina Szumer-Brysz, „Izmir. Miasto giaurów”: Próba zrozumienia
Podobno najbardziej liberalne miasto Turcji. Izmir – jego mieszkańcy i topografia wydają się nie przystawać do wyobrażeń o kraju rządzonym przez radykalnego Recepa Erdoğana. Dzielnice uchodźców, sex shopy halal – teoretycznie zgodne z szariatem – oraz wyzwolone kobiety w spódnicach mini. W Izmirze od lat najwięcej głosów w wyborach zdobywa opozycyjna Republikańska Partia Ludowa, a pomniki Atatürka wciąż są obiektem kultu.
Autorka próbuje zrozumieć i opisać problemy, z którymi mierzy się wyglądający na zachód Izmir. Naturalna reakcja po lekturze? Wyszukiwanie biletów lotniczych – Marta Knaś
Wyd. Czarne
Holly Whitaker „Na zdrowie! Jak trzeźwiałam w kulturze picia”: Alkohol nie uśmierza
Małpki kupowane przed pracą, butelka chardonnay wypijana przed powrotem dzieci ze szkoły, czerwone wino sączone do lustra albo do ekranu. Kobiece picie jest dyskretne, niepozorne, ukrywane. Alkoholiczki nie wszczynają awantur, nie porzucają rodzin, nie skarżą się. Niszczeją powoli – najpierw nie pamiętają, co robiły poprzedniego dnia, potem wstydzą się siebie, w końcu izolują od ludzi. Holly Whitaker, kiedyś menedżerka, kobieta sukcesu w neoliberalnym tego słowa znaczeniu, dziś orędowniczka życia w zgodzie ze sobą, opowiada w książce o walce z uzależnieniem, odsłaniając jednocześnie kulisy najpopularniejszych w Stanach Zjednoczonych terapii dla alkoholików. AA, do którego należy ponad milion Amerykanów, zostało stworzone przez mężczyzn, i to w większości dewotów, by pomagać podobnym do nich. Na kobiety metoda 12 kroków działa w mniejszym stopniu. Whitaker postanowiła więc stworzyć własny system pomocy. Z autoironią, szczerością i zjadliwym humorem pisze o licznych upadkach, które zaliczyła po drodze do trzeźwości. Jak nie pić, gdy piją wszyscy? Jak nie pić, gdy picie jest wpisane w naszą kulturę? Jak nie pić, gdy nic nie daje szczęścia? Whitaker nie zna odpowiedzi na wszystkie pytania, ale oswaja z niepewnością, nieodłączną częścią życia, której alkohol nijak nie uśmierza – Anna Konieczyńska.
Tłum. Teresa Tomczyńska, wyd. Kompania Mediowa
Zaloguj się, aby zostawić komentarz.