Bogato zdobione albo minimalistyczne, zabytkowe, a czasem na wskroś współczesne, europejskie i światowe – prezentujemy 10 najbardziej zjawiskowych gmachów.
Palais Garnier, Paryż
Neobarokowy gmach zaprojektowany przez Charlesa Garniera to jeden z symboli Paryża. Budowę Palais Garnier ukończono w 1875 roku. Jego wnętrza wypełnione są złotymi ornamentami, lustrami i zjawiskowymi żyrandolami (największy waży ponad sześć ton). Widownia Palais Garnier może pomieścić ponad dwa tysiące osób. Opera powraca w wielu tekstach kultury – to właśnie tu toczy się akcja powieści Gastona Lerouxa „Upiór w operze”.
Sydney Opera House, Sydney
Charakterystyczny gmach budynku nawiązujący do kształtu żagli zaprojektował duński architekt Jørn Utzon. Ekspresjonistyczny gmach ukończono dopiero w 1973 roku, ponieważ realizacja zakrzywionych sklepień budynku okazały się nie lada wyzwaniem. Wyłożone drewnem wnętrza Sydney Opera House utrzymane są w minimalistyczny stylu, a zdobienia ograniczono do kolorystycznych akcentów. W 2007 roku budynek został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Guangzhou Opera House, Guangzhou
Znajdująca się w południowej części Chin Guangzhou Opera House to, obok Teatru Narodowego w Pekinie, największy teatr w kraju. Przypominający dwie skały gmach ze szkła i granitu zaprojektowała Zaha Hadid w typowym dla siebie dekonstruktywistycznym stylu. Położony nad rzeką Perłową budynek otwarto w 2010 roku.
Teatr Bolszoj, Moskwa
Neoklasycystyczny gmach zaprojektowany przez Osipa Bowego, rosyjskiego architekta o włoskich korzeniach. Ukończony w 1825 roku budynek znajduje się przy Placu Teatralnym w centrum Moskwy. Teatr patronuje Akademii Baletu Bolszoj jednej z najstarszych i najbardziej prestiżowych szkół baletowych na świecie. Na deskach teatru wystawiano takie sztuki jak „Jezioro łabędzie” i „Dziadek do orzechów” Piotra Czajkowskiego.
Metropolitan Opera, Nowy Jork
Początkowo The Met mieściło się w budynku zaprojektowanym przez J. Cleavelanda Cady’ego. Od 1966 roku nowojorska opera została przeniesiona do Centrum Lincolna dla Sztuk Scenicznych, w którym znajduje się również miejscowa filharmonia oraz słynna Szkoła Muzyczna Juilliarda. Przeszklony front budynku składa się z pięciu podpartych na filarach łuków. Widownia teatru mieści ponad 3800 gości.
Opera Wiedeńska, Wiedeń
Zaprojektowany przez Eduarda van der Nülla budynek ukończono w 1869 roku. Działalność sceny zainaugurowało wystawienie opery Mozarta „Don Giovanni”. Neorenesansowy gmach spotkał się początkowo z nieprzychylną reakcją wiedeńczyków, jednak z czasem uznano go za jeden z najważniejszych symboli Miasta Muzyki. Ozdobione złotem i marmurami wnętrza opery mogą pomieścić do dwóch tysięcy widzów.
Harpa, Reykjavik
Choć Harpa pełni funkcję sali koncertowej i centrum kongresowego, każdego roku na jej scenie wystawiane są również najważniejsze opery islandzkich i światowych kompozytorów. Budynek został zaprojektowany przez duńską firmę Henning Larsen Architects we współpracy z Olafurem Eliassonem, jednym z najbardziej znanych artystów sztuki współczesnej. Wykonany ze szkła i stali gmach nawiązuje do surowego krajobrazu Islandii.
Royal Opera House Muscat, Maskat
Opera królewska w Maskacie to centrum społeczno-kulturowe Omanu. Wzniesiony w lokalnym stylu budynek ukończono w 2011 roku. Kompleks budynków tworzą sala koncertowa, centrum artystyczne, luksusowe restauracje i butiki, a całość otoczona jest zjawiskowymi ogrodami. Oprócz znanych europejskich artystów, opera dedykowana jest miejscowym kompozytorom, którzy wystawiają na jej deskach swoje sztuki. Widownia teatru mieści około 1100 osób.
La Fenice, Wenecja
Nazwa weneckiej opery nawiązuje do mitycznego feniksa, który miał odradzać się z popiołów. Wybór symbolu nie był przypadkowy – La Fenice, które powstało w 1790 roku, niemal doszczętnie spłonęło. Zostało odbudowane dwukrotnie. Utrzymany w neoklasycznym stylu budynek został zaprojektowany przez Giannantoniego Selvę. Niepozorny gmach skrywa bogato zdobione wnętrza i jedną z najważniejszych scen operowych w Europie.
La Scala, Mediolan
Jedna z najbardziej znanych scen operowych na świecie została otwarta w 1778 roku. Klasycystyczny gmach zaprojektował włoski architekt Giuseppe Piermarini. Na sześciopoziomowej widowni mieści się 3600 miejsc. Skąpane w złocie i czerwieni wnętrza rozświetlają zjawiskowe żyrandole i lampy. Takie sztuki jak „Madame Butterfly” Giacomo Pucciniego i wiele innych pisano specjalnie z myślą o mediolańskiej operze.
Zaloguj się, aby zostawić komentarz.