Ich przeciwnicy twierdzą, że są anachroniczne, zwolennicy rozpływają się nad spektakularnymi kostiumami, scenografią i muzyką. Nie ulega jednak wątpliwości, że filmy kostiumowe potrafią przenieść widza do minionych epok. Wybraliśmy te, które stanowią prawdziwą ucztę dla oczu.
„Przeminęło z wiatrem” (1939)
Ekranizacja powieści Margaret Mitchell o tym samym tytule opowiada o Scarlett O’Harze, jednej z najbardziej wyrazistych postaci kobiecych w amerykańskiej literaturze. Perfekcyjnie sportretowała ją Vivien Leigh, która za swoją rolę otrzymała Oscara dla najlepszej aktorki pierwszoplanowej (film Victora Fleminga zdobył w 1940 roku jeszcze siedem innych statuetek). Beztroskie życie bogatej dziedziczki z amerykańskiego Południa przerywa brutalnie wojna secesyjna. Nawet to nie jest jednak w stanie przeszkodzić jej w pogoni za ukochanym, który, niestety, nie odwzajemnia jej uczucia. Wówczas na jej drodze staje równie pociągający, co obłudny Rhett Butler (Clark Gable), który nie pozwoli głównej bohaterce o sobie zapomnieć.
„Niebezpieczne związki” (1988)
Tym razem przenosimy się na francuski dwór końca XVIII wieku. Główną rozrywką wyrafinowanych arystokratów jest snucie intryg. Stawką okrutnych gierek są ludzkie losy. Bezwzględna Markiza de Merteuil (w tej roli Glenn Close) rzuca wyzwanie swojemu byłemu kochankowi i kobieciarzowi, wicehrabiemu de Valmont, granemu przez Johna Malkovicha. Chce, aby ten uwiódł młodą narzeczoną jej byłego męża. Valmont jest jednak bardziej zainteresowany bogobojną mężatką, którą Świetna adaptacja powieśa Choderlosa de Laclos w reżyserii Stephena Frearsa. A do tego Oscar za kostiumy dla Jamesa Achesona.
„Duma i uprzedzenie” (2005)
Jedna z ukochanych powieści samej autorki, Jane Austen, doczekała się już kilkunastu ekranizacji. Literacka historia w piękny sposób obnaża ludzkie słabości i pokazuje, jak piękne potrafi być prawdziwe uczucie łączące dwóę ludzi. Życie Elizabeth Bennet (Keira Knightley) i jej czterech sióstr zmienia się o 180 stopni, kiedy do bliskiej posiadłości przeprowadza się młody i zamożżentelmen zakochuje się z wzajemnością w Jane Bennet, jednak na drodze do ich szczęścia staje przyjaciel mężczyzny, pan Darcy (Matthew Macfadyen). Z czasem arogancki, dumny i nieprzyjemny szlachcic zaczyna darzyć uczuciem Elizabeth, która początkowo odrzuca jego zaloty. W obsadzie ekranizacji z 2005 roku znaleźli się również Rosamund Pike, Judi Dench oraz Donald Sutherland.
„Elizabeth” (1998 i 2007)
Rola brytyjskiej królowej przyniosła Cate Blanchett uznanie krytyków i międzynarodową sławę. Australijska aktorka wciela się w postać tytułowej Elżbiety, córki Anny Boleyn i siostry królowej Marii Tudor, po której śmierci wstępuje na angielski tron. Blanchett w perfekcyjny sposób pokazała na ekranie przemianę młodziutkiej i naiwnej kobiety w surową królową, która prezentuje światu nowe oblicze angielskiej monarchii. Aktorka za rolę w pierwszej części produkcji otrzymała Złoty Glob i nominację do Oscara. Za zapierające dech w piersiach kostiumy, oddające ducha XVI-wiecznej Anglii, Alexandra Byrne zgarnęłę w 2007 roku, a w 1998 obraz uhonorowano Oscarem za charakteryzację.
„Fortepian” (1993)
Połowa XIX wieku, niema Ada zostaje korespondencyjnie wydana za mąż za plantatora w Nowej Zelandii. Matka dziewięcioletniej dziewczynki przemierza więc cały świat z nią i swoim najcenniejszym skarbem – fortepianem. Kiedy przybywa do nowego kraju, przyszły mąż zabrania jej grać. Jako że za pomocą muzyki Ada (Holly Hunter) komunikuje się ze światem zewnętrznym, ojciec dobija targu z ekscentrycznym sąsiadem, który zabiera instrument do siebie. Ten w zamian oczekuje jednak lekcji muzyki. Ada się zgadza, a ich spotkania z czasem przeradzają się w coś więcej. Scena, w której Hunter w czarnej sukni ląduje z bagażórką na plaży, jest jedną z najbardziej rozpoznawalnych w całym filmie.
„Zakochany Szekspir” (1998)
Czy William Szekspir naprawdę przeżywał twórczą niemoc? W takim momencie najsłynniejszego dramaturga portretuje w swoim filmie z 1998 roku John Madden. Viola marzy o karierze aktorskiej i od dawna ceni twórczość Szekspira. Postanawia wystąpić w jego sztuce, podając się za mężczyznę. Prawda szybko wychodzi na jaw, a między parą rodzi się uczucie. Pech chciał, że arystokratka już dawno została przyrzeczona innemu mężczyźnie… Gwyneth Paltrow, wcielająca się w postać lady Violi, zdobyła Oscara dla najlepszej aktorki pierwszoplanowej, pokonując Cate Blanchett. Zjawiskowe kreacje aktorskie Paltrow, Judi Dench i Josepha Fiennesa perfekcyjnie uzupełniają kostiumy nagrodzonej Oscarem Sandy Powell.
„Małe kobietki” (2019)
Najnowsza adaptacja klasycznej powieści Louisy May Alcott chwyta za serce energią, która towarzyszy widzom do ostatniej sceny. Młżyserka Greta Gerwig postanowiła na nowo opowiedzieć historię czterech sióstr: Jo, Beth, Amy i Meg, które spędzają ze sobą każdą ę, na strychu domu wystawiając pisane przez Jo sztuki. Każda z dziewcząt jest inna, każda marzy o innej przyszłości. Gerwig w swojej produkcji pokazała, że kobieta na swoich zasadach może odnieść sukces i znaleźć swoje miejsce w świecie zdominowanym przez mężczyzn. W tle historia miłosna z ulubieńcem młodych kobiet, Timothe Chalametem, a do tego wspaniał
„Barry Lyndon” (1975)
Kłamca, kobieciarz, oszust, hazardzista, żołnierz, szpieg… Barry Lyndon nie cofnął się przed niczym, aby zapewnić sobie godziwe miejsce wśród XVIII-wiecznej angielskiej arystokracji. W końcu młody Irlandczyk bez perspektyw poślubia bogatą wdowę Lady Linton (Marisa Berenson). Gdzieś pomiędzy „Mechaniczną pomarańczą” a „Lśnieniem” Stanleyowi Kubrickowi udało się przenieść na wielki ekran klasyczną powieść W.M. Thackeraya, w której główny bohater zrobi wszystko, aby osiągnąć zamierzony cel. Co ciekawe, produkcja, w której niektóęcia były powtarzane ponad 150 razy, została niemal w całości nakręcona przy naturalnym świetle i świecach. Posłużyła także jako inspiracja do oscarowej produkcji Jorgosa Lanthimosa „Faworyta”.
„Wyznania gejszy” (2005)
Ekranizacji powieści Arthura Goldena w 2005 roku podjął się Rob Marshall, twórca obsypanego Oscarami musicalu „Chicago”. Akademia Filmowa doceniła produkcję m.in. za kostiumy Colleen Atwood. „Wyznania gejszy” to historia miłości legendarnej gejszy Sayuri, wielbionej przez najpotężniejszych mężczyzn Japonii w latach 30. Oddała swoje serce mężczyźnie, mimo że nie mogła liczyć na szczęśliwą miłość. Kostiumy, makijaże i posągowe ruchy aktorek wzbudzą zachwyt nawet najbardziej surowych krytyków kina.
„Rozważna i romantyczna” (1995)
Jane Austen powiedziała kiedyś, że skoro nie było jej dane doświadczyć happy endu, losy opisywanych przez nią bohaterów zawsze będą miały szczęśliwe zakończenie. Dlatego do powieści brytyjskiej autorki, jak również ich ekranizacji tak wielu z nas wraca w smutnych i trudnych chwilach. „Rozważna i romantyczna” z 1995 to film w gwiazdorskiej obsadzie: Emma Thompson, młodziutka Kate Winslet, Hugh Grant i Alan Rickman przenoszą widza do Anglii u schyłku XVIII wieku. Rozważna Elinor (Thompson) i romantyczna Marianne (Winslet) razem z młodszą siostrą i matką po śmierci ojca zmuszone są opuścić swój dotychczasowy dom. Po przeprowadzce na wieś emocjonalna Marianne poddaje się urokom młodego Willoughby'ego, podczas gdy racjonalna i ułożona Elinor skrycie przeżywa rozstanie z kuzynem Edwardem Ferrarsem (Grant), z którym miała nadzieję związać swoją przyszłość. Jak przystało na Austen, czekają nas zwroty akcji, zawody miłosne i zaskoczenia. Wszystko w pięknej scenografii, która sprawia, że jako widzowie czujemy się, jakbyśmy byli częścią tej małej społeczności.
„Amadeusz” (1984)
Amerykański film Miloša Formana ukazuje historię Wolfganga Amadeusza Mozarta opowiedzianą z perspektywy Antonia Salieriego, nadwornego kompozytora cesarza Józefa II. Kiedy młody geniusz kompozycji przybywa na dwór cesarza Austrii, między artystami rozpoczyna się rywalizacja. – Jakie Bóg miał zamiary? Moje serce przepełniała nienawiść do tego człowieka. Po raz pierwszy w życiu naszły mnie mordercze myśli – mówi w filmie Salieri, który podziwia ogromny talent swojego rywala, ale nie rozumie, czemu nie było mu dane posiąść takiego daru. Zazdrość i wstręt do hulaszczego trybu życia, który prowadzi Mozart, budzą we Włochu coraz mroczniejsze myśli… Barwny obraz epoki ze wspaniałą muzyką w tle przyniosły produkcji aż osiem statuetek Oscara.
Zaloguj się, aby zostawić komentarz.