Wbrew przypuszczeniom soczyste oranże, rozgrzewający karmin i optymistyczne żółcienie, które pojawiały się w zapowiedziach pokazu, wcale nie nawiązywały do odcieni wschodów ani zachodów słońca. Nie symbolizowały płomieni ognia ani żarliwego uczucia. Dyrektorka kreatywna damskiej linii domu mody Hermès Nadège Vanhee-Cybulski znalazła je w salonie fryzjerskim, na palecie do mieszania farb. A kunszt stylistów fryzur i wykonywane przez nich metamorfozy uczyniła punktem wyjścia jesienno-zimowej kolekcji. Stąd motyw plecionych warkoczy przełożyła na dzianiny, technikę karbowania włosów – na satynę. Na przemian stosowała popularne we fryzjerstwie mat i blask, proponowała długości mini, midi i maksi, raz pod postacią zaprasowanych w kant bermudów, raz kaszmirowych sukienek czy monumentalnych płaszczy. Były odwołujące się do jeździeckiego rodowodu marki czapki inspirowane toczkiem, zamszowe muszkieterki z kwadratowym noskiem i nowa odsłona torby Birkin. W końcu, jak powiedziała w jednym z wywiadów Vanhee-Cybulski, projektowanie dla Hermès przypomina układanie Lego: każda kolekcja daje szansę stworzenia arcydzieła przy użyciu tych samych, idealnie ociosanych klocków.
Zaloguj się, aby zostawić komentarz.