Przyszłoroczne wystawy mody zapowiadają wędrówkę od królewskiego przepychu Marii Antoniny przez ponadczasową elegancję Madame Grès aż po ekscentryzm bywalców londyńskiego klubu Blitz. Prezentujemy modowe ekspozycje, które warto odwiedzić w 2025 roku.
La dolce vita Dolce & Gabbany
Niemal każdy pokaz mody Domenica Dolce i Stefana Gabbany jest paradą elegancji, luksusu i niemal cesarskiego splendoru. To samo można powiedzieć o wystawie „From the Heart to the Hands”, prezentującej twórczość duetu włoskich designerów. Na ekspozycji – zajmującej dziesięć sal paryskiego Grand Palais – zobaczymy ponad 200 kreacji pochodzących z nowych, a także archiwalnych kolekcji z linii „Alta Moda”, „Alta Sartoria” i „Alta Gioielleria”. Ubraniom oraz akcesoriom wtórować będą immersyjne instalacje, wykreowane przez współczesnych artystów wizualnych, takich jak Alberto Maria Colombo, Quayola, Vittorio Bonapace. Aranżacja, podzielona na kilka sekcji tematycznych, ujawni źródła inspiracji projektantów: od sycylijskiego rzemiosła i folkloru przez rzymską sztukę sakralną i barokową architekturę po operę i balet rodem z La Scali. Retrospektywny przegląd modowych dokonań Dolce & Gabbany stanowi więc jednocześnie panoramę kulturowego bogactwa Włoch.
„From the Heart to the Hands: Dolce & Gabbana”, Grand Palais, Paryż, 10 stycznia – 31 marca 2025 roku
Moda (nareszcie) podbija Luwr
Urokowi współczesnej mody uległa już większość renomowanych muzeów sztuki. Prezentacje dzieł krawiectwa budzą nie mniejsze zainteresowanie niż ekspozycje malarstwa czy rzeźby, przyciągając tłumy zwiedzających. Mimo to najsłynniejsze muzeum świata pozostawało niewzruszone. Aż do teraz. Na początku 2025 roku paryski Luwr otworzy pierwszą w swojej historii wystawę poświęconą modzie. Kreacje projektantów z XX i XXI wieku zostaną skonfrontowane z dziełami sztuki oraz rzemiosła artystycznego obejmującymi okres od epoki bizantyjskiej po czasy II Cesarstwa Francuskiego. Ponieważ Luwr nie posiada własnego zbioru kostiumów, większość eksponatów zostanie wypożyczona bezpośrednio od designerów i domów mody. Znajdą się wśród nich prace m.in. Paco Rabanne’a, Marii Grazii Chiuri, Thierry’ego Muglera, Karla Lagerfelda, Dolce & Gabbany, Yohjiego Yamamoto i Demny Gvasalii. Wystawa stanowi ponadto hołd złożony Madame Carven, która wraz z mężem przekazała Luwrowi osobistą kolekcję XVIII-wiecznych mebli i przedmiotów dekoracyjnych. Cała ekspozycja, zatytułowana „Louvre Couture”, mieścić się będzie w skrzydle Richelieu i zajmie powierzchnię ponad 900 mkw.
„Louvre Couture: Objets d’Art, Objets de Mode”, Luwr, Paryż, 24 stycznia – 21 lipca 2025 roku
Triumf czarnego dandyzmu
Każda majowa wystawa w Instytucie Kostiumów przy nowojorskim Metropolitan Museum of Art to pozycja obowiązkowa w ekspozycyjnym harmonogramie. Zaplanowana na 2025 rok nosi tytuł „Superfine: Tailoring Black Style” i koncentruje się na modzie, która eksploruje tożsamość i indywidualną ekspresję czarnoskórych mężczyzn, będących częścią historii afrykańskiej diaspory. Szczególna uwaga skupi się na stylu czarnych dandysów, ukształtowanym w dobie niewolnictwa XVIII wieku, który z czasem stał się formą socjopolitycznego wyrazu. Punkt wyjścia dla obranej tematyki stanowi wyjątkowa książka „Slaves to Fashion: Black Dandyism and the Styling of Black Diasporic Identity” autorstwa Moniki Miller, która – wraz z Andrew Boltonem – objęła merytoryczną i kuratorską opiekę nad wystawą. „Historia czarnego dandyzmu ukazuje drogę, jaką przebyli czarnoskórzy ludzie: od niewolników, traktowanych niczym estetyczna własność, do autonomicznych, samookreślających się jednostek i trendsetterów” – wyjaśnia Miller. „Superfine” jest pierwszą od ponad 20 lat ekspozycją w Metropolitan Museum of Art prezentującą wyłącznie modę męską.
„Superfine: Tailoring Black Style”, Metropolitan Museum of Art, Nowy Jork, 10 maja – 26 października 2025 roku
Sułtan francuskiej mody
Paul Poiret był niekwestionowanym wizjonerem. To on zapoczątkował modę bez gorsetów i wzbogacił estetykę epoki art déco o blisko- i dalekowschodnie inspiracje. Sprawił, że Europejki uległy fascynacji kulturą Orientu. Do jego wiernych klientek należały kosmopolitki i damy z socjety, m.in. markiza Luisa Casati, Helena Rubinstein, Peggy Guggenheim. Poiret był pierwszym projektantem, który obok kolekcji ubrań wylansował własną linię perfum i akcesoriów wnętrzarskich, a także który rozumiał znaczenie marki i reklamy. Organizując pokazy przypominające wystawne bale lub spektakle, zrewolucjonizował też sposób, w jaki prezentowano modę. Często powtarzał: „Nie jestem krawcem, jestem artystą”. Poiretowi – artyście wielu sztuk – poświęcona zostanie wystawa w paryskim Musée des Arts Décoratifs. Prócz zachowanych oryginalnych kreacji zobaczymy na niej tekstylia, kostiumy teatralne, flakony perfum, meble, rysunki, fotografie, ilustracje i plakaty. To pierwsza w Europie przekrojowa retrospektywa pionierskiej twórczości francuskiego dyktatora mody.
„Paul Poiret: Couturier, Decorator and Perfumer”, Musée des Arts Décoratifs, Paryż, 25 czerwca 2025 – 11 stycznia 2026 roku
Rajskie ptaki lat 80.
Londyński klub Blitz, działający na przełomie lat 70. i 80. w Covent Garden, był kolebką subkultury New Romantic, która – choć krótkotrwała – przyniosła światu jedne z najbarwniejszych postaci muzyki, mody i sztuki. Klub przyciągał młodych buntowników, którzy poszukując alternatywy dla punka, ukształtowali własną estetykę sentymentalizmu i teatralności. Bywalcy Blitz, zwani „Blitz Kids”, eksperymentowali z ekstrawaganckimi stylizacjami inspirowanymi m.in. kostiumami epoki wiktoriańskiej, kabaretem oraz ikonami popkultury. To tam pierwsze kroki w świecie mody stawiali Stephen Jones, John Galliano, a także David Holah i Stevie Stewart (twórcy marki BodyMap). Tam też swoją karierę rozpoczęły zespoły muzyczne Spandau Ballet, Culture Club, Visage czy Duran Duran. Blitz stanowił symbol nowej, kreatywnej energii lat 80., oferując przestrzeń do wyrażania siebie i redefiniowania norm kulturowych. 40 lat po zamknięciu legendarnego klubu jego dziedzictwo ożyje w formie multisensorycznej wystawy w londyńskim Design Museum.
„Blitz: the club that shaped the 80s”, Design Museum, Londyn, 19 września 2025 – 29 marca 2026 roku
Najmodniejsza królowa w dziejach Europy
Kiedy w 2006 roku do kin trafiła „Maria Antonina” w reżyserii Sofii Coppoli, amerykański „Vogue” prorokował, że film ten „wywrze niebagatelny wpływ na modę, która dopiero nadejdzie”. Jednak to nie sam film, lecz jego tytułowa bohaterka okazała się niewyczerpanym źródłem inspiracji dla projektantów. Jesienna wystawa w londyńskim Victoria & Albert Museum zostanie poświęcona królowej Francji, małżonce Ludwika XVI, słynnej utracjuszce i skandalistce, a przede wszystkim – ikonie mody, zarówno tej XVIII-wiecznej, jak i współczesnej. Pozwoli spojrzeć na Marię Antoninę jako na ślepo podążającą za trendami fashion victim, lecz także innowatorkę i dyktatorkę stylu. Jej odważny, ale i kuriozalny gust oraz zamiłowanie do luksusu stworzyły dziedzictwo, które od ponad 250 lat rozbudza wyobraźnię i stanowi wspólny punkt odniesienia dla designerów, takich jak John Galliano, Jeremy Scott, Manolo Blahnik, Simone Rocha czy Rei Kawakubo. Ekspozycja – jak zapewniają organizatorzy – prześledzi źródła oraz niezliczone próby wskrzeszenia estetyki ukształtowanej przez najmodniejszą monarchinię w dziejach Europy.
„Marie Antoinette Style”, Victoria & Albert Museum, Londyn, 20 września 2025 – 22 marca 2026 roku
W obiektywie „króla Vogue’a”
Cecil Beaton portretował możnych tego świata, koronowane głowy, członków śmietanki towarzyskiej, gwiazdy srebrnego ekranu, prominentne osobistości sztuki, literatury i polityki. Teraz National Portrait Gallery w Londynie postawi w centrum uwagi jego samego. Wystawa „Cecil Beaton’s Fashionable World” rzuci światło na multidyscyplinarną karierę brytyjskiego fotografa, ilustratora, projektanta kostiumów, scenografa, korespondenta wojennego, pisarza i społecznego komentatora. Ekspozycja przypomni jego najważniejsze osiągnięcia, m.in. współtworzenie fenomenu Bright Young Things, pracę dla „Vogue’a” i „Vanity Fair”, oscarowy sukces „My Fair Lady” czy służbę na dworze brytyjskiej rodziny królewskiej. Wystawa przedstawi ponadto trudne doświadczenia „króla Vogue’a” podczas drugiej wojny światowej, kiedy pełnił funkcję fotoreportera na ojczystej ziemi, oraz podczas kampanii w Afryce Północnej. Kuratorem londyńskiej retrospektywy jest Robin Muir – były kierownik działu fotograficznego brytyjskiego „Vogue’a” i „Sunday Telegraph Magazine”.
„Cecil Beaton’s Fashionable World”, National Portrait Gallery, Londyn, 9 października 2025 – 11 stycznia 2026 roku
Rzeźbiarka haute couture
Dbała, by jej tożsamość i życie prywatne pozostawały tajemnicą. Naprawdę nazywała się Germaine Émilie Krebs, lecz wolała kryć się za przydomkami lub nazwami własnej marki: Alix Burton, Alix, Madame Grès. Do historii mody przeszła jako „królowa draperii” i „rzeźbiarka haute couture”. Sławę przyniosły jej misternie plisowane suknie, przypominające chitony z antycznych rzeźb. Kreacje, które tworzyła, cechowały się nadzwyczajną dbałością o detal, nowatorskim podejściem do tkanin oraz ponadczasowo eleganckim krojem, podkreślającym naturalne piękno kobiecej sylwetki. Od lat 30. XX wieku, kiedy założyła swój dom mody, aż do przejścia na emeryturę pod koniec lat 80. Madame Grès stanowiła centralną figurę wysokiego krawiectwa. W 1972 roku jednogłośnie wybrano ją na przewodniczącą Chambre Syndicale de la Couture, a cztery lata później została pierwszą laureatką prestiżowej nagrody Dé d’Or (Złoty Naparstek). Do grona projektantów uznających Grès za najwyższy autorytet należeli m.in. Cristóbal Balenciaga, Yves Saint Laurent, Issey Miyake, Halston, a także Azzedine Alaïa, który stał się kolekcjonerem jej kreacji. Wystawa „Many Shades of Grès” otworzy się jesienią w Berlinie. To pierwszy w Europie Środkowej przegląd twórczości słynnej matrony mody, dający wgląd w jej mistrzowski savoir-faire.
„Many Shades of Grès”, Kunstgewerbemuseum, Berlin, 10 października 2025 – 1 lutego 2026 roku
Zaloguj się, aby zostawić komentarz.