Solange wystąpiła na Biennale w Wenecji w 2019 roku. Nowy album „In Past Pupils and Smiles” pokazuje kulisy performance'u artystki. Na łamach książki Knowles podejmuje także dialog z przyjaciółką, artystką i kuratorką Chloe Wayne Sultan na temat sztuki, feminizmu i reprezentacji kobiet koloru.
W 2019 r., w finałowy weekend Biennale w Wenecji, Solange Knowles przygotowywała się do serii performance'ów. Wcześniej urządzała je w spektakularnych lokalizacjach, takich jak zaprojektowana przez biuro architektoniczne Herzog & De Meuron filharmonia w Hamburgu czy Getty Center w Los Angeles o zachodzie słońca. W Wenecji przygotowywała się do przedstawienia „In Past Pupils and Smiles”, kiedy miasto zostało dotknięte serią biblijnych nawałnic, zmuszając Knowles do przeniesienia pracy do budynku.
Końcowy efekt, także za sprawą wprowadzonych na ostatnią chwilę zmian, był jeszcze bardziej emocjonujący. Czy to za sprawą Gatekeepers, grupy młodych kobiet koloru z różnych części Europy, czy też dzięki dźwiękom free jazzu i współczesnej muzyki klasycznej skomponowanej, napisanej i zaaranżowanej przez Knowles.
Haczyk? Poza niewielką widownią, która zebrała się, by tamtego wieczoru w Teatro alle Tese w Arsenale, nikt jeszcze nie widział, co działo się w tych czterech ścianach. Aż do teraz. W tym tygodniu Knowles, poprzez swoje multidyscyplinarne studio kreatywne Saint Heron i wydawnictwo Anteism Books, wydaje 188-stronicowy album „In Past Pupils and Smiles”. Książka zawiera fotografie zza kulis i z występu na żywo oraz rozmowy i zapiski współtwórców, takich jak kurator Aaron Cezar, muzyk Greg Bryant, kostiumografka Kyle Luu, stylistka fryzur Virginie „Gin” Moreira i wielu innych.
– Dokumentacja fotograficzna jest bardzo ważna – mówi Knowles o przełożeniu projektu na trwałą formę. – Żeby ta twórczość mogła żyć dalej, być zarchiwizowana i udostępniana z biegiem historii, zorganizowałam nawet ponowny show bez widowni, żeby uchwycić, jak zmieniło to jego energię.
Centralnym elementem monografii jest rozmowa Knowles z jej przyjaciółką Chloe Wayne Sultan, równie wszechstronną artystką, która prowadzi biuro researchu i designu Clocks z mężem Mahfuzem Sultanem. Para poznała się przez zmarłego już Virgila Abloha, ich bliskiego przyjaciela.
– „When I Get Home” (album Knowles z 2019 r.) został wydany kilka miesięcy wcześniej. W kółko oglądaliśmy film, który powstał na jego potrzeby – mówi Wayne Sultan. – V. (przezwisko Abloha) zorganizował dla nas spotkanie z Solange. Od tego momentu przyjaźń rozkwitła. – Do Solange przyciąga mnie jej autentyzm – mówi Wayne Sultan. – Jej chęć tworzenia i dzielenia się przestrzenią z innymi, zarówno na intymną, jak i dużą skalę, pokazuje piękną kombinację siły i wrażliwości.
W trakcie wielowątkowej rozmowy przyjaciółki odkrywają szeroką gamę zainteresowań kreatywnych Knowles, zarówno tych formalnych, takich jak ruch, architektura, moda i rozszerzanie granic występów na żywo, jak i teoretycznych, dotykając tematu wielu czarnoskórych kobiet, które ukształtowały jej podejście do tworzenia sztuki, od Katherine McKittrick po Saidiyę Hartman. – Uwielbiam to, jak często Solange oddaje hołd czarnym artystkom i myślicielkom, które ją inspirują – dodaje Wayne Sultan. – Wiele z jej prac przypomina czarnym kobietom, jak ważne jest nasze widzenie świata.
– To przedłuża tradycję czarnoskórych feministek, które tworzą dla siebie w kulturze bezpieczne przestrzenie – kontynuuje. – Nasz punkt widzenia jest często marginalizowany, a jej praca dostarcza inspirującego przykładu na to, co dzieje się, gdy my, jako czarne kobiety, skoncentrujemy się na własnych pragnieniach, potrzebach i drodze.
– Mam nadzieję, że ludzie chętnie zanurzą się w niezwykle bogatym archiwum występu, jakiego dostarczy książka – fotografie, rysunki, fotosy, kompozycje muzyczne – dodaje Wayne Sultan. – Projekt graficzny, paleta kolorów, zapisy nut – wszystkie aspekty książki jako obiektu pasują do charakteru twórczości Solange.
Album „In Past Pupils and Smiles” wydawnictwa Saint Heron i Anteism Books już w sprzedaży.
Zaloguj się, aby zostawić komentarz.