Za kulisami królewskiego ślubu duńskiego księcia Fryderyka i Mary Donaldson w 2004 roku

Żadne królewskie wesele nie wzbudzało takich emocji, jak ślub duńskiego księcia koronnego Fryderyka i Mary Donaldson. Cały świat przyglądał się ze zdumieniem, jak agentka nieruchomości z Tasmanii zupełnym przypadkiem spotkała swojego księcia z bajki w pubie podczas Igrzysk Olimpijskich w Sydney w roku 2000, zakochała się w nim, a potem poślubiła, stając się tym samym pierwszą prawdziwą księżną w historii Australii. Para ogłosiła swoje zaręczyny 8 października 2003 roku, otrzymawszy wcześniej błogosławieństwo królowej Małgorzaty II. Fryderyk oświadczył się pierścionkiem z diamentem o szlifie szmaragdowym otoczonym rubinami. Para pobrała się w Danii, w kopenhaskiej katedrze, 14 maja 2004 roku.

Gdy Donaldson przybyła do katedry, ujawniono, że suknię zamówiła u duńskiej projektantki Uffe Frank. Uszyta z satyny typu duchesse w kolorze kości słoniowej kreacja została podszyta 31 metrami tiulu.

Druhnami Mary Donaldson były jej siostry Patricia Bailey, Jane Ali-son Stephens i przyjaciółka Amber Petty.

Panna młoda przyjechała na ceremonię ze swoim ojcem, Johnem Donaldsonem, który ma szkockie korzenie. By poprowadzić córkę do ołtarza, założył tradycyjny kilt.

Brytyjski książę Edward i jego żona Zofia, hrabina Wessexu, przybywają do kopenhaskiej katedry.

W ceremonii wzięli udział przedstawiciele europejskich rodzin królewskich, m.in. norweski książę koronny Haakon z żoną, księżną koronną Mette-Marit.

Rodzice pana młodego, królowa Małgorzata II i książę Henryk, po-darowali swojej synowej lśniącą tiarę, którą założyła do stanowiącego duńskie dziedzictwo welonu.

Książę Fryderyk był tak rozemocjonowany, że rozpłakał się, widząc swoją przyszłą żonę idącą do ołtarza.

Para młoda wymienia się obrączkami w czasie ceremonii kościelnej.

W czasie ich ślubu przed kopenhaską katedrą zebrał się tłum ludzi, radośnie machających duńskimi i australijskimi flagami.

Książę koronny Fryderyk i Mary Donaldson mieli w czasie ceremonii ślubnej w kopenhaskiej katedrze wiele osobistych momentów. Miłość pary młodej była tego dnia widoczna jak na dłoni, gdy szeptali do siebie, uśmiechali się i razem ronili łzy szczęścia.

W suknię Mary, w okolicy serca, w sekrecie wszyto pierścionek zaręczynowy jej zmarłej matki.

Gdy nowożeńcy wychodzili z katedry już jako mąż i żona, oficerowie piechoty morskiej salutowali im swoimi szablami. Książę koronny Fryderyk był ubrany w mundur duńskiej marynarki wojennej.

Jako ukłon w stronę australijskiego dziedzictwa Donaldson, jej bukiet zawierał zwisające gałązki eukaliptusa, a także róże i pęd mirtu z pałacu Fredensborg. Później został on położony na grobie jej matki w Szkocji.

Dla tłumów Duńczyków zgromadzonych w dniu jej ślubu była to pierwsza okazja, by na żywo przyjrzeć się najnowszej członkini rodziny królewskiej.

W dniu ślubu Donaldson otrzymała tytuł „Maria, księżna koronna Danii”.

Para młoda całuje się na balkonie pałacu Amalienborg.

Nowożeńcy z (od lewej) Susan Moody (drugą żoną ojca Mary), księciem Henrykiem, królową Małgorzatą II i Johnem Donaldsonem.

Po ceremonii, gdy pocałowała męża na balkonie, Donaldson nie mogła powstrzymać się przed złożeniem na jego policzku drugiego pocałunku.

Później w Pałacu Fredensborg odbyło się przyjęcie weselne. Zgodnie ze zwyczajem pierwszy taniec młodej pary musiał odbyć się przed 12 w nocy. Książę koronny z małżonką dotarli tam na czas, pojawiając się na parkiecie na chwilę przed północą.