Filipka w wielkim mieście w cyklicznym felietonie zdaje relację z podróży do stolicy Meksyku, gdzie zachwyciły ją brutalistyczna architektura, tajemnicze rytuały i splot kultur.
Odkąd wylądowałam, miałam wrażenie, że znalazłam się w miejscu szczególnym. Stolica Meksyku jest jedną z najwyżej położonych na świecie. Przypominają o tym ciśnienie i suche powietrze. To monstrualne miasto, które rozlewa się od starożytnych piramid słońca w Teotihuacán aż po park narodowy Cumbres del Ajusco z wygasłym wulkanem. Miasto, które ze względów bezpieczeństwa po zmroku pustoszeje, z obłędnym jedzeniem na każdym kroku, gdzie atmosfera Los Angeles łączy się z Ameryką Łacińską.
W mieście Meksyk fascynuje brutalistyczna architektura
W Mexico City spędziłam dwa tygodnie, pracując jako kuratorka wystawy poświęconej emancypacji seksualnej w Europie Środkowo-Wschodniej. Interesowało mnie, czy dwa odległe geograficznie regiony, takie jak Meksyk i Polska, posiadają punkty wspólne. Podczas otwarcia widzowie byli mocno zaintrygowani naszą sceną artystyczną. Polska okazała się odważnym, inspirującym miejscem, w którym niełatwa przeszłość zamienia się w śmiałą wizję przyszłości.
Po zakończonej pracy postanowiłam, że zagłębię się nieco w tajemnice urokliwego miasta. Żeby być bliżej lokalnej kultury, wynajęłam pokój u meksykańskiej rodziny. Moją gospodynią była kobieta z dwoma synami, która mieszkała w dwukondygnacyjnym apartamentowcu z lat 70. utrzymanym w brutalistycznej estetyce, z prywatnym ogrodem, który pamiętał lepsze czasy. W mieszkaniu unosił się dym papierosowy, a wielki amstaff budził wszystkich domowników za każdym razem, kiedy po cichu próbowałam otworzyć drzwi wejściowe. Kobieta bezustannie komentowała bieżące wydarzenia polityczne, odzwierciedlające niestabilną sytuację w kraju.
Każda z dzielnic miasta Meksyk żyje swoim rytmem
Najbardziej prestiżowe dzielnice miasta to Polanco, Colonia Condesa, Roma, a także Coyoacán, gdzie znajdują się jednorodzinne wille, z których jedna należała niegdyś do Fridy Kahlo. W różnych częściach miasta można zobaczyć realizacje światowej klasy architektów z Luisem Barragánem na czele. Budynki muzealne, takie jak Museo Tamayo czy Soumaya, to niekwestionowane perełki. Z kolei muzeum antropologiczne poświęcono cywilizacjom, których już nie ma, z kolekcją sztuki m.in. Inków i Azteków. Na uwagę zasługuje Parque México otoczony zieloną Avenida Ámsterdam. Niesamowicie bujna roślinność w centrum miasta tworzy scenerię dla życia towarzyskiego mieszkańców, którzy rezydują w bardziej ekskluzywnej części miasta.
Żeby lepiej zrozumieć krajobraz rozdarty między skrajnymi nierównościami i nie zamykać się w bańce, udałam się na wyprawę rowerową do położonej na przedmieściach bazyliki Santa María de Guadalupe. Wokół świątyni tego dnia odbywały się ceremonie religijne. Uroczystości katolickie mieszały się z praktykami szamańskimi. Za drobną opłatą przed bramami kościoła można było pozbyć się z ciała złych duchów. Podczas trzygodzinnej trasy zobaczyłam, jak wygląda życie różnych grup społecznych.
Podróże podtrzymują w nas ciekawość świata
Wieczorem zostałam zaproszona przez performerów, którzy występowali na mojej wystawie, na bal voguingowy, odbywający się w klubie przypominającym wielki garaż. Duże wrażenie zrobiła na mnie kategoria konkursowa, w której uczestnicy nawiązywali do fetyszy seksualnych i technik uwodzenia. Pod ich wpływem na drugi dzień umówiłam się przez aplikację randkową z pewnym architektem w jego eleganckim mieszkaniu. W trakcie naszego spotkania do domu nagle wkroczyli jego znajomi – kubańska modelka i jej partner, reżyser filmowy. Na drugi dzień w pośpiechu pakowałam się na samolot. Ta wyprawa utwierdziła mnie tylko w przekonaniu, że podróże nie tylko kształcą, lecz także najzwyczajniej w świecie podtrzymują w nas ciekawość. W każdej napotkanej osobie zobaczyłam cząstkę siebie, pomimo że nasze ścieżki jeszcze nigdy wcześniej się nie przecięły.
Zaloguj się, aby zostawić komentarz.