Julia Damasiewicz, mistrzyni Europy w kitesurfingu, po igrzyskach olimpijskich rozpocznie studia. Maja Dziarnowska, która pływa na windsurfingu, pragnie przywieźć z Paryża medale. A mistrzyni Polski w surfingu Karolina Marczak myśli już o kolejnych igrzyskach w Los Angeles w 2028 roku.
Kitesurferka Julia Damasiewicz: Latanie daje mi poczucie wolności
Moje międzynarodowe sukcesy zaczęły się od drugiego miejsca w World Beach Games w Katarze. Wtedy zdałam sobie sprawę, że mogę rywalizować na najwyższym poziomie z zawodniczkami z całego świata. Kolejnym przełomowym momentem było zdobycie mistrzostwa Europy w 2020 roku. W 2022 roku wygrałam regaty Pucharu Świata na jeziorze Traunsee w Austrii. Przy okazji byłam pierwszą osobą, która pokonała topową zawodniczkę ze Stanów Zjednoczonych, Danielę Moroz, przerywając jej sześcioletnią passę.
Zawodnicy formuły Kite Foil to jedna wielka rodzina. Dla mnie oddzielenie rywalizacji od życia prywatnego było na początku sporym wyzwaniem. Dorastałam z dziewczynami, które teraz ze mną startują. Na regatach musimy walczyć między sobą o najwyższe miejsca i czasem „donosić na siebie nawzajem” – jeśli ktoś złamał przepis obowiązujący na wodzie, to można złożyć na niego protest, który jest następnie rozstrzygany przez specjalną komisję. W ten sposób zawodnik może zostać na przykład wyrzucony z wyścigu, co ma negatywny wpływ na ostateczny wynik. Dziś nie żywię urazy, jeśli ktoś to zrobi. Wiem, że to nic osobistego. Takie zasady rządzą tym sportem.
Surferka Karolina Marczak: Fala zmusza mnie do bycia tu i teraz
Najważniejszym momentem w mojej karierze były pierwsze zawody, które wygrałam, i zarazem trzecie, w których startowałam. W 2019 roku zostałam mistrzynią Polski. Rok później przekonałam się, jak to jest być gonioną, a nie gonić, kiedy próbowałam obronić mistrzostwo. Czułam presję, by udowodnić wszystkim, że zwycięstwo sprzed roku nie było przypadkiem. Psychika mnie zatrzymała. Zaczęłam pracę z psycholożką sportu. W surfingu na pewnym poziomie zawodnicy nie odstają już od siebie zbytnio umiejętnościami. Kluczową rolę odgrywa psychika – czy jesteś w stanie znieść presję, czy potrafisz się wystarczająco skoncentrować na zadaniu, nie oglądając się na innych. Wsparcie psycholożki ma znaczenie zwłaszcza teraz, gdy zaczynam brać udział w międzynarodowych zawodach, ramię w ramię z topowymi nazwiskami. Wciąż się uczę, jak sobie z tym radzić. W tym roku pierwszy raz startowałam w mistrzostwach świata, dostałam powołanie do kadry narodowej, więc to był dla mnie kolejny kamień milowy.
Windsurferka Maja Dziarnowska: Z wody wszystko wydaje mi się piękniejsze
Podążam za tym, co przynosi mi życie. Tak właśnie było z windsurfingiem. Miałam 12 lat, kiedy trafiłam do Sopockiego Klubu Żeglarskiego. Koleżanka z klasy po powrocie z wakacji na Helu namawiała mnie i inne dziewczyny do spróbowania windsurfingu. Zapisałyśmy się razem, ale one zrezygnowały, a ja wsiąkłam. Spodobała mi się nie tylko sama dyscyplina, lecz także atmosfera w klubie. Trener zachęcił mnie do udziału w juniorskich mistrzostwach świata w klasie Mistral, które odbywały się w Sopocie w 2005 roku. Byłam na nich, bo chciałam zdobywać doświadczenie, ale nieoczekiwanie wygrałam. Miałam 15 lat i po raz pierwszy pomyślałam, że windsurfing może stać się moją przyszłością. Kolejne sukcesy utwierdzały mnie w tym przekonaniu. Szybko uczyłam się nowych rzeczy, łatwo przychodziło mi ściganie się i wygrywanie.
Pływałam w najpiękniejszych zakątkach świata. Wciąż kocham jednak powroty do Trójmiasta. Uwielbiam też Majorkę, gdzie właśnie szykuję się do regat w Pucharze Świata. Nie myślę jeszcze o tym, co dalej. Na razie przygotowuję się do igrzysk olimpijskich – mam nadzieję, że wrócę z Paryża z medalami.
Nowe wydanie „Vogue Polska Sport & Wellness” w sprzedaży od 9 maja. Zamów go już dziś z wygodną dostawą do domu.
Zaloguj się, aby zostawić komentarz.