Mnóstwo osób ucieka od szczęścia w słowne gierki, intelektualne żarty, bo brak im dojrzałości. Z okazji Świąt życzę Państwu byście mieli przy sobie osoby, którym całkowicie ufacie. I nie uciekali od szczęścia i spełnienia.
W tramwaju numer 18 atmosfera pełna miłości:
On: Jak ja cię kocham, Marta!
Ona: No, ja ciebie też.
On: Jesteś taka śliczna.
Ona: Mmmm.
On: I mądra.
Ona: (po chwili): Ale naprawdę?
On: No dobra nie. Ale zaskoczyło mnie, że wiedziałaś, kto to jest Zbigniew Ziobro.
„Szczęście wśród inteligentnych osób to najrzadsza rzecz, jaką znam” – mówił Ernest Hemingway. A Dostojewski pisał: „Prawie wszyscy zdolni ludzie strasznie się boją śmieszności i w skutek tego są nieszczęśliwi”.
Oczywiście poza realnymi problemami, chorobami, długami czy wrogami, którzy zabierają energię, mnóstwo osób ucieka od szczęścia w słowne gierki, intelektualne żarty, bo brak im dojrzałości. Szczęście kojarzy im się z młodością, ekscytacją i brakiem realnego spojrzenia na drugiego człowieka, czyli sceną z tramwaju.
Ostatnio ze znajomą socjolog rozmawiałyśmy o połączeniu wiedzy i szczęścia. Z badań psychologów wynika, że niezależnie od pochodzenia i przebiegu kariery, szczęście zależy od jednej rzeczy – zbudowania trwałych i udanych związków z ludźmi. Długoletnich przyjaźni, mocnych relacji ze współmałżonkiem czy partnerem, rodziną, znajomymi z pracy. Najbardziej nieszczęśliwe są osoby samotne. Niekoniecznie same, niektórzy są w związkach, mają wielu znajomych, ale przez całe życie brakuje im poczucia, że mogą tym ludziom zaufać, polegać na nich. Nie stworzyli z nimi bliskości, muszą uciekać się do wielu intelektualnych zabiegów, by nieustannie przyciągać ich uwagę.
Z okazji Świąt życzę Państwu byście mieli przy sobie kilka osób, przyjaciół, partnera, które nie tylko was fascynują, ale im całkowicie ufacie. Czujecie się przy nich akceptowani i bezpieczni. Byście nie uciekali od szczęścia i spełnienia. Nie stosowali mechanizmów obronnych do uchylania się od prawdziwych uczuć. Życzę spędzania czasu z ludźmi mądrymi, zajmującymi, na których szczerość możecie liczyć.
Zostawiam Państwa z moim ukochanym cytatem z „Braci Karamazow”: „Zastanawiam się, ojcowie i nauczyciele: co to jest piekło? I myślę, że to jest żal, iż nie można już więcej kochać”.
Kontakt z autorką przez stronę www.justynakopinska.pl
Zaloguj się, aby zostawić komentarz.