Zawieszona nad lustrem Morza Śródziemnego restauracja jest prowadzona przez Mauro Colagreco, szefa kuchni urodzonego w Argentynie, oraz jego żonę Julię. W tym roku została wyróżniona trzecią gwiazdką w przewodniku Michelin.
Mirazur to nowoczesna interpretacja klasycznej francuskiej kuchni, bazującej na sezonowych produktach z rejonu Morza Śródziemnego. Jej menu opiera się także na owocach, warzywach oraz ziołach z ogrodów warzywnych prowadzonych na potrzeby restauracji. W swoim przemówieniu wygłoszonym podczas gali Mauro Colagreco nawiązał do wartości stojących u podwalin nowożytnej Francji: braterstwa, wolności i równości. Podkreślił, że jego restaurację budują osoby z różnych krajów, a sama kuchnia jest czymś, co nie zna granic. Przyznał, że to właśnie we Francji odnalazł swój dom oraz możliwość, by zrealizować swoje marzenie. Na konferencji prasowej po gali Colagreco przypomniał, że 13 lat temu zakładał Mirazur, mając do pomocy dwie osoby w kuchni i dwie na serwisie. Dzisiaj tworzy ją 50-osobowy zespół, czy – jak sam mówi – rodzina.
Ranking Worlds 50 Best Restaurants sponsored by San Pellegrino & Acqua Panna to, obok przewodnika Michelin, jedno z najważniejszych i najbardziej medialnych zestawień najlepszych restauracji z całego świata. Początkowo lista była po prostu artykułem przygotowanym dla „Restaurant Magazine”, prezentującym 50 najlepszych restauracji, które warto odwiedzić. Jednak z biegiem lat wyewoluowała w jedno z najważniejszych wydarzeń w kalendarzu świata gastronomii, a jej wyniki wpływają na popularność restauracji oraz ich biznesowe powodzenie.
Jednak – podobnie jak czerwona książeczka o francuskim rodowodzie – lista 50 najlepszych restauracji nie jest wolna od kontrowersji. Zarzucano jej m.in. brak transparentności, jeśli chodzi o zasady oceny restauracji przez głosujących, czy brak mechanizmów nadających liście bardziej aktualny charakter (w kolejnych latach w czołówce pojawiały się zazwyczaj te same restauracje). W odpowiedzi na te zarzuty na początku 2019 r. kapituła Worlds 50 Best Restaurants oficjalnie ogłosiła zmiany w systemie głosowania, mające uczynić ranking bardziej trafnym oraz aktualnym, a także odzwierciedlającym zeitgeist gastronomii.
Dwiema najważniejszymi zmianami było wprowadzenie parytetu w gronie jurorów, a także wykluczenie z udziału w wyścigu restauracji, które wcześniej osiągnęły w nim pierwsze miejsce. W efekcie z zestawienia wypadły takie tuzy świata gastronomii jak: Noma (w starej odsłonie), Osteria Francescana, El Celler de Can Roca, Eleven Madison Park, The Fat Duck oraz The French Laundry. Zdobywcy pierwszych miejsc w rankingach z poprzednich lat trafili do nowo utworzonej grupy „Best of the Best”. Celem było sprawienie, by lista uległa odświeżeniu, stała się bardziej inkluzywna i zróżnicowana. Czas pokaże, czy taki efekt zostanie osiągnięty.
W związku ze zmianami w systemie głosowania wiadomo było, że na liście musi dojść do przetasowań. Nowej zasadzie nie podlegał jednak jeden z byłych zwycięzców rankingu – słynna Noma, która otworzyła się co prawda pod tym samym szyldem, ale w zupełnie nowej formule oraz miejscu. Ostatecznie w tegorocznym zestawieniu zajęła drugie miejsce, wskakując na tak wysoką pozycję praktycznie z niebytu.
W poprzednich latach wyniki rankingu ogłaszano podczas ceremonii odbywających się m.in. w Londynie, Nowym Jorku, Bilbao, a w tym roku w Singapurze, który został gospodarzem 18. gali Worlds 50 Best Restaurants sponsored by San Pellegrino & Acqua Panna. Wyniki zestawienia oparto na głosowaniu 1040 jurorów – szefów kuchni, restauratorów, dziennikarzy oraz krytyków kulinarnych, a także smakoszy przemierzających świat w poszukiwaniu doznań gastronomicznych (połowę głosujących stanowią kobiety, połowę – mężczyźni; co roku 25 proc. głosujących musi zostać wymienionych). Każdy z jurorów może zagłosować na 10 restauracji, które najbardziej uwiodły jej lub jego podniebienie, przekazując swoje wskazanie w anonimowym głosowaniu.
Wraz z ogłoszeniem finałowej 50-tki zestawienia wręczono specjalne nagrody kapituły konkursu. Wyróżnienie „One to Watch” uzyskała restauracja Lido 84, prowadzona przez braci Riccarda i Giancarla Camaninich, położona nad brzegiem jeziora Garda we Włoszech. Nagrodę dla najlepszego cukiernika otrzymała Jessica Préalpato, pracująca na co dzień w restauracji Plaza Athénée Alain Ducasse w Paryżu. Tytuł „Wybór Szefów Kuchni” (Chef's Choice Awards) otrzymał Alain Passard, szefujący restauracji l’Arpege w Paryżu, który zasłynął swego czasu ryzykowną – biorąc pod uwagę trzy gwiazdki Michelin oraz estymę wśród gourmandzistów – decyzją o niemal całkowitej rezygnacji z czerwonego mięsa w menu. Za wyjątkową gościnność specjalną nagrodą odznaczono restaurację Den w Tokio, prowadzoną przez Zaiyu Hasegawę, a za proekologiczne podejście w prowadzeniu restauracji – Schloss Schauenstein.
Podczas gali wręczono także wcześniej ogłoszoną – i chyba najbardziej polaryzującą komentatorów – nagrodę dla najlepszej szefowej kuchni. Jej laureatką w 2019 r. została Daniela Soto-Innes, szefowa kuchni i współwłaścicielka popularnej Cosme w Nowym Jorku. W swojej krótkiej przemowie Soto-Innes podziękowała za nagrodę, którą traktuje jako platformę do komunikacji swoich poglądów nie tylko jako szefowa kuchni, ale też jako człowiek.
Premierowo przyznano także nagrodę „Ikony” – otrzymał ją José Andrés, szef kuchni m.in. restauracji Minibar w Waszyngtonie, założyciel fundacji World Central Kitchen, organizującej kuchnie polowe w miejscach katastrof naturalnych. Dzięki działaniom Andrésa oraz tysiącom wolontariuszy wydano miliony posiłków potrzebującym m.in. w Portoryko czy na Haiti.
W tym roku, z okazji 120-lecia funkcjonowania głównego partnera rankingu, marki San Pellegrino, przygotowano specjalne, poszerzone zestawienie 120 najlepszych restauracji na świecie (dotychczas przed ogłoszeniem kluczowej 50-tki kapituła Worlds 50 Best prezentowała także tzw. long-listę, z miejscami 51–100).
W pierwszej części zestawienia pojawiło się wiele restauracji wskazywanych jako trendsetterzy na lokalnych rynkach, m.in. restauracja Ernst (Berlin, miejsce 118), Neolokal (Stambuł, miejsce 110), reinterpretująca dawne przepisy oraz techniki kuchni anatolijskiej, czy Cococo w Sankt Petersburgu (104), która proponuje gościom nowoczesny fine dining inspirowany kuchnią carskiej Rosji.
50. Schloss Schauenstein, Fürstenau, Niemcy
49. Leo, Bogota, Kolumbia
48. Ultraviolet, Szanghaj, Chiny
47. Benu, San Francisco, USA
46. De Librije in Zwolle, Kruishoutem, Holandia
45. Sühring, Bangkok, Tajlandia
44 The Test Kitchen, Kapsztad, RPA
43. Hof van Cleve, Kruishoutem, Belgia
42. Belcanto, Lizbona, Portugalia
41. The Chairman, Hongkong
40. Tim Raue, Berlin, Niemcy
39. A Casa do Porco, Sao Paulo, Brazylia
38. Hiša Franko, Kobarid, Słowenia
37. Alinea, Chicago, USA
36. Le Bernardin Nowy Jork, USA
35. Atelier Crenn, San Francisco, USA
34. Don Julio, Buenos Aires, Argentyna
33. Lyle’s, Londyn, Wielka Brytania
32. Neruda, Bilbao, Hiszpania
31. Le Calandre, Rubano, Włochy
30. Elkano, Getaria, Hiszpania
29. Piazza Duomo, Alba, Włochy
28. Blue Hill at Stone Barns, Nowy Jork, USA
27. The Clove Club, Londyn, Wielka Brytania
26. Boragó, Santiago, Chile
25. Alléno Paris au Pavillon Ledoyen, Paryż, Francja
24. Quintonil, Mexico City, Meksyk
23. Cosme, Nowy Jork, USA
22 Narisawa, Tokio, Japonia
21 Frantzén, Sztokholm, Szwecja
20. Tickets, Barcelona, Hiszpania
19. Twins, Moskwa, Rosja (najwyższy debiut)
18. Odette, Singapur
17. Steirereck, Wiedeń, Austria
16. Alain Ducasse au Plaza Athénée, Paryż, Francja
15. Septime, Paryż, Francja
14. Azurmendi, Larrabetzu, Hiszpania
13. White Rabbit, Moskwa, Rosja
12. Pujol, Mexico City, Meksyk
11. Den, Tokio, Japonia
10. Maido, Miraflores, Peru
9. Disfrutar, Barcelona, Hiszpania
8. L’Arpege, Paryż, Francja
7. Mugaritz, San Sebastian, Hiszpania
6. Central, Lima, Peru
5. Geranium, Kopenhaga, Dania
4. Gaggan, Bangkok, Tajlandia
3. Etxebarri, Hiszpania
2. Noma, Kopenhaga, Dania
1. Mirazur, Menton, Francja
Zaloguj się, aby zostawić komentarz.