W drugiej odsłonie serialu Paolo Sorrentino, tym razem pod tytułem „Nowy papież”, Watykanem rządzić będzie najprawdopodobniej John Malkovich. Ale fani Jude'a Lawa mogą spać spokojnie. Wcielający się w „Młodym papieżu” w rolę Piusa XIII aktor wciąż będzie centralną postacią produkcji.
Fotoreporterzy nie tracą czujności. Gdy kilka dni temu sfotografowali Jude'a Lawa zmierzającego na plan filmowy w Wenecji, było już niemal pewne, że weźmie udział w drugiej odsłonie serialu telewizyjnego Paolo Sorrentino. Teraz te plotki się potwierdziły. „Nowy papież”, który będzie kontynuacją „Młodego papieża” z Lawem w tytułowej roli, powstaje właśnie we Włoszech.
Sorrentino, który dopiero co zbierał pochwały za „Onych”, będących kinowym komentarzem do populistycznych rządów Silvia Berluscioniego, znów zmierzy się z watykańską władzą.
„Młody papież”, opowiadający o Amerykaninie Lennym Belardo, który przyjął imię Piusa XIII, zadebiutował we włoskiej telewizji Sky w październiku 2016 roku, a w HBO można go było oglądać w styczniu 2017 roku. Od jakiegoś czasu mówiło się już o kontynuacji serialu. Zdjęcia powstawały od listopada ubiegłego roku w Rzymie i w Wielkiej Brytanii.
Oprócz Malkovicha, który po abdykacji Belardo, zostanie serialowym „nowym papieżem”, na ekranie zobaczymy m.in. Marka Ivanira z ostatniego sezonu „Homeland”, Brytyjczyka Henry'ego Goodmana, Duńczyka Ulricha Thomsen („Czarna lista”) oraz Włocha Massimo Ghini. Niespodzianką może się okazać występ Sharon Stone w jednym z odcinków. Powrócą także twarze znane z pierwszej serii – Ludivine Sagnier, Cecile de France i Silvio Orlando (przebiegły kardynał Voiello).
„Papież” został przez Sorrentino wymyślony jako antologia w typie „Detektywa” czy „Fargo”. Każdy sezon opowiada odrębną historię, powiązaną jednak przez powracających bohaterów.
Co wydarzyło się do tej pory? „Młody papież” opowiadał o początkach pontyfikatu Piusa XIII, pierwszego amerykańskiego papieża. Ale nie na darmo za kamerą stanął Sorrentino. Serial gubił tropy, z dezynwolturą mieszał fikcję z rzeczywistością, marzeniom, snom i koszmarom nadając równorzędną rolę, a wszyscy bohaterowie byli wielowymiarowi, żeby nie powiedzieć diaboliczni. Dla włoskiego reżysera fabuła jest zawsze pretekstem do postawienia diagnozy społecznej. Tak jak w przypadku „Onych” oberwało się Berlusconiemu, tak „Papież” to zjadliwa satyra na Watykan.
Zaloguj się, aby zostawić komentarz.