Innowacje zaczynają się w pracowniach marek sportowych. Inżynierowie, naukowcy i projektanci tworzą tam tkaniny, które później znajdują zastosowanie w całej branży. Cel ostateczny? Materiał, który można w nieskończoność przetwarzać, zamykając tym samym obieg produkcji.
Gdy koncerny chemiczne, takie jak DuPont, prezentowały na targach innowacji odkrycia mające zastosowanie we włókiennictwie, na rynek wchodziły nowe marki. Puma (1948), Adidas (1949), Reebok (1958) czy Nike (1964) do dziś należą do czołówki producentów odzieży i akcesoriów sportowych do użytku prywatnego i profesjonalnego. Chętnie podejmują współpracę z domami mody: Balenciagą, Gucci czy Pradą, oraz młodymi projektantami, jak Grace Wales Bonner czy Jacquemus, których do takich przedsięwzięć zachęca dostęp to know-how marek sportowych, dysponujących nowymi tkaninami i metodami produkcji.
Korzystając z zasobów (Nike pozostaje najlepiej wycenianą marką z segmentu „apparel”, wyprzedając Chanel i Louis Vuitton), marki sportowe ścigają się z konkurencją na technologie. Finansują start-upy, które produkują funkcjonalne tworzywa poprawiające przyczepność, izolację cieplną, komfort ruchów i ich stabilizację, a także redukują ilość wchłanianego przez materiał promieniowania UV. Ekspansja wycenianego na 320 miliardów dolarów rynku mody sportowej trwa. Przecież w realiach kryzysu klimatycznego nie tylko zawodowi sportowcy mierzą się z trudnymi warunkami atmosferycznymi i nadmiernym przeciążeniem organizmu.
Moda sportowa pragnie stworzyć swoiste perpetuum mobile – materiał, który da się przetwarzać bez końca
Zanim w latach 50. wynaleziono tkaniny syntetyczne, ubrania w modzie wysokiej i sportowej szyte były w zasadzie z tych samych tkanin naturalnych, np. bawełnianej piki i wełnianego twillu. Ich włókna były niestabilne i nieelastyczne – raz naprężone nie wracały do pierwotnej formy. Do eksperymentów z poliestrem zachęcała zatem jego sprężystość – materiał pozwalał się formować w podobne do ochraniaczy pancerze, trwałe wachlarze plis, a nawet lekkie „rzeźby” w duchu haute couture. W konsekwencji poliester stał się najczęściej używanym w produkcji odzieży tworzywem, wyprzedzając nawet bawełnę. Dziś moda stara się ograniczyć użycie syntetyków pochodzących z przetwórstwa ropy i zastąpienie ich innymi – z recyklingu, najlepiej nie butelek PET, jak dotychczas, bo tych zacznie wkrótce brakować, a z syntetyków pochodzenia biologicznego: resztek albo odnawialnych surowców roślinnych. Moda sportowa pragnie stworzyć swoiste perpetuum mobile – materiał, który da się przetwarzać bez końca.
Nowe wydanie „Vogue Polska Sport & Wellness” w sprzedaży od 9 maja. Zamów go już dziś z wygodną dostawą do domu.
Zaloguj się, aby zostawić komentarz.