Oto jeden z najbardziej niezbędnych, codziennych elementów wystroju wnętrz, jaki wynaleziono. Wydaje się, że towarzyszy nam od zawsze. – Żaden przedmiot w domu nie jest tak znaczący i intymny jak lustro – zauważa Hang Jeffrey Renz, twórca marki Ready to Hang. Dziś własne odbicia oglądamy w projektach o przeróżnych formach, kształtach, powstających z rozmaitych materiałów. Oto nasz subiektywny wybór najciekawszych luster.
Przez wieki ludzie nie mieli pojęcia, jak wyglądają lustra. Pierwsze, jakie odkryli archeolodzy, wykonywane były z polerowanych kamieni, takich jak obsydian, ok. 6 tys. lat p.n.e., w rejonach dzisiejszej Turcji. Kamienie były polerowane, a powstałe powierzchnie, przypominające prymitywne lustra, służyły nie tyle oglądaniu swojego odbicia, co różnego rodzaju ceremoniom. Po kolejnych 2 tys. lat w starożytnym Egipcie i Mezopotamii do tworzenia luster zaczęto wykorzystywać metal, głównie brąz, polerowany na wysoki połysk. Pierwsze szklane lustra wynaleźli w I w. Rzymianie. Jednak po upadku Cesarstwa Rzymskiego, po tym, jak przestała istnieć tamtejsza sieć hut szkła, umiejętność ich wytwarzania została ponownie wprowadzona dopiero przez Wenecjan. Od XIII w. w Europie zaczęto produkować wypukłe lustra ze stosunkowo przezroczystego szkła, jakie znamy z obrazu „Portret małżonków Arnolfinich” Jana van Eycka. Dopiero w XV w. mieszkańcy weneckiej wyspy Murano, wykorzystując recepturę szkła „cristallo” zapewniającą odpowiednio przezroczysty materiał, udoskonalili technikę wykonywania luster polegającą na nanoszeniu amalgamatu cyny i rtęci na jego tylną część.
Niegdyś lustrom przypisywano moce, długo były też symbolem statusu społecznego. Fascynacja własnym odbiciem była tak wielka, że przez wieki ulepszano sposoby wytwarzania luster. Ich formy zmieniały się, tak jak i formy wszystkich przedmiotów, z którymi żyjemy, dopasowywały się do obowiązujących mód i gustów. Dzieje tych starożytnych splatały się z rozwojem rzeźby, a w późniejszych wiekach ich historia połączyła się z meblarstwem i architekturą. Od zawsze oprócz aspektu funkcjonalnego istotna była ich estetyka. Ta subiektywna selekcja luster powstających dziś pokazuje, że to obiekt, który wciąż może być odkrywany na nowo, a tworzą go zarówno projektanci, rzemieślnicy, jak i artyści.
Split Selfie, projekt Marco Campardo
– Podczas tworzenia lustra Split Selfie pierwszy raz pracowałem z brązem. Brąz jest fascynującym, a jednocześnie niezwykle złożonym materiałem – mówi projektant Marco Campardo. Lustro Split Selfie powstało w technice odlewania metodą wosku traconego, w tym przypadku poprzez wylanie materiału na podłogę. Powstał kształt, który nie był starannie zaplanowany, a stał się efektem procesu. Campardo to londyński projektant, którego twórczość jest często określana jako „nastawiona na proces”, gdyż właśnie sam proces interesuje go najbardziej.
Botanical Garden, projekt i wykonanie Elis Monsport
– Kładę duży nacisk na techniczną stronę powstawania moich prac. Proces jest dla mnie bardzo ważnym elementem rozwoju. Głównie dlatego, że lubię obserwować przemiany materiałów i form, ale uwielbiam też satysfakcję, jaką mi daje praca rękami – mówi projektantka i artystka Eliška Monsportová, założycielka marki Elis Monsport. W swej praktyce skupia się na szkle i sztuce grawerowania – niedocenianej dziś nieco, tradycyjnej technice rzemieślniczej. Grawerowanie jest dla niej medytacją, sposobem na przeniesienie rysunku na szkło. Lustro Botanical Garden może zmieniać swe oblicze w zależności od tego, czy zostawimy je otwarte czy zamknięte.
Takeover Reality, projekt Studio Speculo
Pomysł na stworzenie Studio Speculo zrodził się w głowie Wiktorii i Filipa Bielickich, gdy podjęli próbę odtworzenia dawnej, rzemieślniczej metody srebrzenia luster. Jak mówią, w swoim projektowaniu i procesie produkcji stawiają na ponadczasowość, nowe technologie, rzemiosło i eksperymentowanie. Lustro Takeover Reality powstało jako wynik zainteresowania tematem przemiany i płynności. – Rama lustra jest próbą przejęcia naszej rzeczywistości przez nieznaną materię – podkreślają. – W projekcie „Takeover Reality” dotykamy tematu zmienności i transformacji, dematerializujemy lustro czynnikiem nam nieznanym, organicznym, który działa jakby z zaskoczenia. Tak jak nasza rzeczywistość jest zmieniana przez AI, może kiedyś świat zmienią kosmici. Ale może zmian nie trzeba się bać, skoro „przejęte” lustro wciąż spełnia swoją funkcję i możemy się w nim przejrzeć? To lustro jest również obiektem świetlnym dzięki zamontowanym na końcach macek czerwonym miniżarówkom.
Reminiscence, projekt i wykonanie Andredottir & Bobek
– Zainspirowane pierwiastkami pochodzenia naszego wszechświata, zwłaszcza kombinacjami wapnia i aluminium, występującymi w najwcześniejszych ciałach stałych powstałych w Układzie Słonecznym, stworzyłyśmy lustro przypominające stopioną magmę – mówią projektantka Josephine Andredottir i artystka Emilie Bobek, które współpracują przy tworzeniu obiektów funkcjonalnych, mających jednak rzeźbiarskie formy. Prowadząc studio w Kopenhadze, dzięki włączeniu w proces rzemieślniczy nauki odkrywają niekonwencjonalne materiały i metody pracy.
Le Millefeuille, projekt i wykonanie Estelle Pigault
Niechęć do zwyczajności i pasja do niezwykłości Francuzki Estelle Pigault doprowadziły do powstania luster, których forma kojarzy się z gumą do żucia. Pigault przez 15 lat pracowała w branży modowej, a kiedy przyszła pandemia, postanowiła zająć się rzeczami. Lustra powstają w wielu kolorach i dzięki nakładaniu warstw poliuretanu przyjmują nieprzewidywalne formy.
Medusa, projekt Brera Studio
Medusa to zestaw: lustro i dywan. Oba wyraziste i inspirowane kolorami morskich stworzeń zostały zaprojektowane przez Brera Studio, multidyscyplinarny zespół projektowy z Meksyku, założony przez Andreę Aude i Maríę Fernandę González, koncentrujący się na architekturze, wnętrzach i projektowaniu produktów. Tworzą współczesne rzemiosło i design, eksperymentując z kształtami, teksturami i kolorami.
OBJ-08, projekt Manu Bañó
Lustra projektanta Manu Bañó powstają poprzez kucie, kształtowanie i polerowanie cienkiej blachy miedzi. Tworzone są z jednego kawałka materiału, bez konieczności stosowania lakierów, powłok czy klejów. – Pomysł na lustro OBJ-08, podobnie jak w przypadku wszystkich elementów w kolekcji, polega na zmianie kształtu blachy za pomocą powtarzalnych czynności – w tym przypadku ręcznego młotkowania. Miedź można podgrzewać, młotkować, ponownie podgrzewać, ponownie młotkować, a nawet polerować na lustro. Lubię badać granice właściwości materiałów – opowiada Manu żyjący w Meksyku. Jego lustro składa się z dwóch symetrycznych elementów – to wolnostojącą prostokątna rama z identycznymi wcięciami po obu stronach.
Melt, projekt Bower Studios
Seria luster Melt nowojorskiego studia Bower bawi się naszą percepcją. Sztywne szkło sprawia wrażenie elastycznego, „topiącego się” materiału. – Jeśli coś opada wokół czegoś w określony sposób, automatycznie postrzegamy to jako miękkie. Używając materiału, który taki nie jest, wywracamy do góry nogami prawa fizyki – mówi Danny Giannella, współzałożyciel marki. Lustra wycinane są laserowo i mocowane do drewnianego podłoża z kołkiem widocznym od frontu, który wydaje się podpierać całą formę.
Squeeze, projekt Ready to Hang
– Żaden przedmiot w domu nie jest tak znaczący i intymny jak lustro – zauważa Hang Jeffrey Renz, twórca Ready to Hang, dodając, że jego marka na nowo tworzy ten obiekt, który ma działać jak nić łącząca prjest domu i osobisty styl. Powstały cztery modele, w tym Squeeze z drewnianymi, kolorowymi kulkami „ściskającymi” taflę lustra.
Terrace, projekt J McDonald
Artystę J McDonalda zawsze fascynowało tarasowe nawadnianie zboczy wzgórz. – To moment, w którym interwencja człowieka spotyka się z naturalną topografią w harmonijny, poetycki sposób. Zainspirowany tymi chwilami, a także tarasami takich miejsc, jak Yellowstone w USA i Pamukkale w Turcji, stworzyłem projekt lustra spływającego po ścianie – mówi. Zainspirowany napięciami między człowiekiem a naturą, nowojorski artysta tworzy prace, których koncepcyjne i formalne podstawy opierają się na głębokim zrozumieniu materiału i procesu tworzenia projektu.
Zaloguj się, aby zostawić komentarz.