W latach 80. do użytku oddano jeden z ciekawszych przykładów architektury PRL – dworzec autobusowy w Kielcach. Zrealizowany na podstawie projektu Edwarda Modrzejewskiego, budynek w kształcie rotundy stał się architektoniczną wizytówką regionu. Pamięć o kieleckim UFO postanowiła kultywować projektantka mody Natalia Siebuła, która na krótko przed zaplanowaną na ten rok modernizacją budynku sfotografowała w jego wnętrzach swoją najnowszą kolekcję „Addio”.
Kolekcja zatytułowana „Addio”, co z włoskiego oznacza „pożegnanie”, jest czwartą odsłoną projektu, jaki Siebuła realizuje we współpracy z fotografem Piotrem Czyżem i stylistą Mateuszem Kołtunowiczem. Podróżując po Polsce i fotografując swoje najnowsze kolekcje w wyjątkowych, lecz niekiedy zapomnianych miejscach, od kilku sezonów stara się kreować przekaz wykraczający poza tradycyjne ramy mody. Równie mocny nacisk, co na ubrania, kładzie na wspomnienia i opowiadane historie. Po kampaniach zrealizowanych między innymi w puławskim „Domu Chemika” czy Audytorium Chemii Uniwersytetu Wrocławskiego, projektantka tym razem postanowiła skupić się na inspiracjach związanych z dworcem autobusowym w Kielcach, który już w tym roku przejdzie gruntowną modernizację.
Budynek z trzykondygnacyjną, przeszkloną rotundą i kopułą pokrytą charakterystycznymi świetlikami, przez wiele lat stanowił nie tylko architektoniczny symbol Kielc, ale też był dowodem na to, że w czasach „wiecznego niedoboru” można było stworzyć coś innowacyjnego, funkcjonalnego i przyciągającego swoim wyglądem.
Wnętrze dworca, w jakim swoją najnowszą kolekcję sfotografowała Natalia Siebuła, w idealny sposób koresponduje z charakterystycznymi dla jej twórczości prostymi, kobiecymi formami, a oświetlenie zamknięte w metalowych sześciokątach czy ściany z tłuczonej, ćmielowskiej porcelany stanowią ciekawe tło dla obszernych i dopasowanych jedynie w talii fasonów, lniano-wełnianych spodni zaprasowanych w kant czy bawełnianych koszul.
Projektantka wraca w tym sezonie do swoich ulubionych motywów, jak chociażby do kopertowej sukienki, uzupełniając je o nowe warianty kolorystyczne i długości. Jednocześnie chyba po raz pierwszy tak śmiało żongluje przeciwieństwami – bawi się mieszanką wzorów i kontrastowych barw, pastelowo różowe plisy łączy z dużymi, graficznymi grochami, a sukienki w stonowanych barwach ziemi miksuje z jaskrawymi rajstopami. Wszystko po to, aby podkreślić różnice między bohaterkami sesji: reżyserką Emi Buchwald, studentką wzornictwa Małgorzatą Dąbek, ilustratorką Katarzyną Worek i związaną z branżą restauracyjną Pauliną Serwatką.
Natalia Siebuła sama o sobie mówi, że stara się kontynuować zanikającą sztukę krawiectwa, a projektowane przez nią formy mają stanowić oprawę dla osobowości klientek. Jej wizja kobiecości jest subtelna i nienachalna, a ona sama ma do przekazania odbiorcy o wiele więcej niż tylko ubrania. Tym bardziej warto ją obserwowaać.
Zaloguj się, aby zostawić komentarz.