Australijka o arystokratycznej urodzie i nienagannym stylu równie przekonująco gra potężne monarchinie, gwiazdy złotej ery Hollywood czy zwyczajne, choć trochę zagubione kobiety. Przypominamy jej najlepsze role.
„Blue Jasmine” (2013)
Woody Allen po kilku filmach nakręconych w Europie powraca do Stanów Zjednoczonych. W „Blue Jasmine” nie brakuje błyskotliwych dialogów i skomplikowanych postaci. Ale show i tak kradnie Cate Blanchett. Jej Jasmine z dnia na dzień traci wszystko. Aby uciec od niewygodnych pytań i oceniających spojrzeń nowojorskiej socjety, przenosi się do swojej przyrodniej siostry (Sally Hawkins). Neurotyczna i niestabilna emocjonalnieJasmine natychmiast popada w konflikt z narzeczonym siostry. Wmawia Ginger, że bardziej odpowiedni partner na pewno czeka na nią w San Francisco. Całkowicie zasłużony Oscar dla australijskiej aktorki.
„Elizabeth” (1998 i 2007)
Rola zapewniła Blanchett rozgłos, uznanie krytyków i dwie nominacje do nagrody Akademii. Kiedy Elżbieta obejmuje brytyjski tron, musi zmierzyć się z intrygami i spiskami, które planują przeciwko niej oponenci. Przyglądamy się, jak młoda kobieta przeobraża się w potężną monarchinię podejmującą niezwykle trudne decyzje. Blanchett mistrzowsko portretuje niepewność i rozterki, które targają Elżbietą. Królowa wielokrotnie stawiała szczęście swojego narodu nad własnym. Australijka jest hipnotyzująca w roli rudowłosej monarchini, a spektakularne kostiumy i makijaż podkreślają tylko jej arystokratyczne piękno.
„Notatki o skandalu” (2006)
Kolejny film i kolejna oscarowa nominacja Blanchett, tym razem za drugoplanową rolę kobiecą. Sheba Hart (Cate Blanchett) dołącza do grona nauczycieli w jednej z londyńskich szkół. Szybko zaprzyjaźnia się ze starszą od niej Barbarą (Judi Dench),która trzyma uczniów krótko. Hart odnajduje w samotnej kobiecie towarzyszkę, której tak bardzo tej drugiej brakowało. Kiedy na jaw wychodzi romans Hart z 15-letnim uczniem, sprawy zaczynają jednak przybierać niebezpieczny obrót. Sheba jest zdana na łaskę Barbary, która postanawia wyjawić jej sekret. „Notatki o skandalu” oparte zostały na kontrowersyjnej powieści Zoe Heller. To historia potwornej samotności, fantazji erotycznych i gry, którą toczą ze sobą główne bohaterki.
„Ciekawy przypadek Benjamina Buttona” (2008)
Opowieść na miarę nowego tysiąclecia na podstawie dzieła F. Scotta Fitzgeralda. Benjamin Button (Brad Pitt) przychodzi na świat jako 80-latek. Porzucony przez ojca, trafia do domu opieki. Szybko orientuje się, że nie jest taki, jak inni jego mieszkańcy. Jego towarzysze z biegiem czasu odchodzą, on natomiast, ku powszechnemu zdumieniu, staje się coraz młodszy. Cate Blanchett w produkcji wciela się w postać Daisy Fuller, przyjaciółki Benjamina z dzieciństwa, która marzy o karierze baletnicy. Opowieść o przemijaniu i miłości, o dwojgu ludzi, którzy po wielu próbach spotkali się w odpowiednim miejscu i czasie, mimo iż nie było im dane zestarzeć się razem. Blanchett błyszczy w roli pewnej siebie Daisy.
„Aviator” (2004)
W filmie Martina Scorsesego Cate Blanchett wciela się w legendarną Katharine Hepburn, jedną z najwybitniejszych aktorek w dziejach Hollywood. Hepburn romansuje z Howardem Hughesem, genialnym wynalazcą i milionerem, który kochał piękne kobiety równie mocno, co samoloty i kino. Przygotowując się do roli, Blanchett uczestniczyła w zajęciach z fonetyki, a także oglądała wczesne produkcje z Hepburn, żeby jak najlepiej oddać jej akcent i sposób zachowania. Chociaż Scorsese mógł poświęcić więcej uwagi romansowi Hepburn z Hughesem, Blanchett udaje się w każdej scenie zaznaczyć swoją obecność. Jej wysiłek doceniła Akademia, przyznając aktorce pierwszą w jej karierze statuetkę Oscara.
„Carol” (2015)
Ekranizacja bestsellerowej powieści Patricii Highsmith. Nowy Jork, początek lat 50. XX w.: Carol Aird, przykładna żona i matka, z pozoru wiedzie idealne życie. Szybko się jednak dowiadujemy, że obiektem jej zainteresowań nie są mężczyźni, w tym mąż, ale kobiety. Podczas wizyty w centrum handlowym poznaje zagubioną Therese (Rooney Mara). Niczym femme fatale,ubrana w futro, z czerwoną szminką na ustach, uwodzi młodą kobietę. Uczucie kwitnie, ale mąż Carol grozi odebraniem jej praw rodzicielskich, jeżeli go porzuci. Każdy gest, każda wymiana spojrzeń, to, co bohaterki jedzą, w co są ubrane – Blanchett i Mara z sensualną lekkością hipnotyzują widzów.
„I’m Not There. Gdzie indziej jestem” (2007)
Złoty Glob i kolejna nominacja do Oscara, tym razem za rolę Boba Dylana. Film Todda Haynesa przedstawia sześć wcieleń muzyka. Blanchett portretuje Jude Quinn, postać w kryzysie egzystencjalnym, inspirowaną Dylanem połowy lat 60. Wrażliwy artysta folkowy zostaje zbojkotowany przez fanów za występ z gitarą elektryczną. Udaje się więc do Londynu, gdzie spędza czas z Beatlesami i spotyka dawną kochankę. Nie stroni też od narkotyków. Blanchett jest jedyną kobietą portretującą Dylana w filmie – resztę jego wcieleń grają mężczyźni.
„Tàr” (2022)
Najnowsza kreacja Blanchett zapewniła jej kilkuminutowe owacje na stojąco i pewne miejsce w oscarowych predykcjach. Aktorka wciela się w Lyndę Tàr, genialną kompozytorkę, która niespodziewanie otrzymuje stanowisko pierwszej dyrygentki berlińskiej filharmonii. Jak mówi Todd Field, reżyser i autor scenariusza, to „przede wszystkim opowieść o pasji, która potrafi pochłonąć bez reszty”. Za rolę despotycznej dyrygentki Blanchett ma szansę na trzeciego Oscara.
Zaloguj się, aby zostawić komentarz.