Zachwyca w filmach kostiumowych, jako zdeterminowana prawniczka wygrywa sprawy w sądzie, a w roli zdradzanej żony chwyta za serce. Laureatka dwóch Oscarów i dwóch Złotych Globów, podziwiana jest nie tylko za talent aktorski, lecz także scenopisarski.
„Rozważna i romantyczna” (1995)
Jedna z najbardziej znanych i udanych ekranizacji powieści Jane Austen w reżyserii Anga Lee. Po śmierci ojca, Elinor (Emma Thompson), Marianne (Kate Winslet) wraz z młodszą siostrą i matką są zmuszone opuścić swój dotychczasowy dom. Przed przekazaniem posiadłości przyrodniemu bratu i jego żonie kobiety poznają Edwarda Ferresa. Zamknięty w sobie mężczyzna od razu znajduje nić porozumienia z racjonalną Elinor. Siostra Edwarda rozdziela jednak zakochanych. Elinor w samotności przeżywa zawód miłosny, jednocześnie czuwając nad zakochaną po uszy Marianne, która za obiekt westchnień obrała sobie czarującego Willoughby'ego. Emma Thompson wydaje się być stworzona do roli rozważnej Elinor, która czuje na sobie odpowiedzialność za losy rodziny. Co ciekawe, Thompson została nominowana do Oscara nie tylko za rolę drugoplanową, lecz także ze najlepszy scenariusz adaptowany, za który ostatecznie otrzymała statuetkę.
„To właśnie miłość” (2003)
Świąteczny klasyk na miarę „Kevina samego w domu” i „Dziennika Bridget Jones”. Przeplata się tu ze sobą 10 historii. Premier zakochany w swojej pracownicy. Zapomniany gwiazdor rocka, który marzy o powrocie na szczyt. Wdowiec starający się nawiązać bliską relację ze swoim przybranym synem. Pisarz, który na południu Francji leczy złamane serce, i wreszcie Emma Thompson jako Karen – żona i matka, która odkrywa, że jej mąż (Alan Rickman) interesuje się inną kobietą. Aktorka niestety nie wzięła udziału w krótkiej kontynuacji produkcji w 2017 r., tłumacząc, że nie czułaby się komfortowo, występując w tej samej roli krótko po śmierci Rickmana.
„Powrót do Howards End” (1992)
Ekranizacja powieści E.M. Forstera, która w poruszający sposób ukazuje targające bohaterami uczucia. W filmie Jamesa Ivory’ego gniew miesza się z pożądaniem, a miłość ze zdradą. Howards End to stara posiadłość należąca do rodziny Wilcoxów, którą Ruth Wilcox na łożu śmierci niespodziewanie postanawia zapisać w testamencie Margaret Schlegel (Emma Thompson). Kobiety zaprzyjaźniły się, kiedy obie rodziny mieszkały po sąsiedzku w Londynie. Mąż Ruth (Anthony Hopkins) dowiedziawszy się o spadku, początkowo niszczy testament żony, jednak lojalność wobec zmarłej oraz samotność sprawiają, że oświadcza się pannie Schlegel. Relacja postaci granych przez Thompson i Hopkinsa dobitnie pokazuje, że dwoje ludzi, kierujących się w życiu innymi wartościami, nigdy nie będzie się w stanie porozumieć. Za film Thompson zgarnęła Oscara dla najlepszej aktorki pierwszoplanowej.
„Okruchy dnia” (1993)
To kolejny film Jamesa Ivory’ego, w którym Thompson zagrała obok Anthony’ego Hopkinsa i kolejna ekranizacja powieści, tym razem Kazuo Ishigury. Kamerdyner Stevens (Hopkins) przez latał służył wiernie lordowi Darlingtonowi. Zrezygnował z miłości, żeby poświęcić się obowiązkom. Kiedy lord umiera, a posiadłość kupuje amerykański dyplomata, Stevens wyrusza na poszukiwania dawnej ochmistrzyni, pani Kenton (Thompson), w której był kiedyś szaleńczo, choć skrycie zakochany. Uczucie łączące dwoje ludzi dochodziło do głosu jedynie w trakcie ich gwałtownych kłótni. Thompson wyrazistą rolą zasłużyła sobie na uznanie krytyków i kolejną nominację do Oscara.
„W imię ojca” (1993)
Na początku lat 70. w jednym z londyńskich pubów terroryści IRA podkładają bombę. Giną niewinni ludzie. Policja chce jak najszybciej znaleźć odpowiedzialnych za zamach. Wśród podejrzanych jest młody Irlandczyk, Gerry Conlon (Daniel Day Lewis), który wolny czas spędza głównie w okolicznych barach. Władze aresztują go, a potem także jego ojca. Młody mężczyzna zostaje skazany na dożywocie. Po latach Conlon z pomocą zdeterminowanej prawniczki Gareth Pierce (Emma Thompson) stara się ujawnić nieprawidłowości w działaniach wymiaru sprawiedliwości. Nieustępliwość Pierce doprowadza do uniewinnienia Irlandczyka. Obraz wprawdzie mógł poświęcić motywacjom postaci granej przez Thompson więcej uwagi, ale mimo ograniczonego czasu ekranowego brytyjska aktorka zaznaczyła swoją obecność w Hollywood.
„Ratując pana Banksa” (2013)
Jest rok 1961. P. L. Travers (Emma Thompson), która powołała do życia Mary Poppins, przybywa do Los Angeles, aby spotkać się z Waltem Disneyem. Właściciel hollywoodzkiej wytwórni obiecał swoim córkom, że przeniesie dzieło pisarki na srebrny ekran. Travers broni się jednak uparcie przed podpisaniem kontraktu. Fabryka Snów jej nie uwodzi. Emma Thompson – najjaśniejszy punkt produkcji – jest bezkompromisowa, choć wrażliwa.
Zaloguj się, aby zostawić komentarz.