Stają na wysokości zadania, świetnie rozumieją swoje dzieci i starają się zapewnić im wszystko, co najlepsze. Z okazji Dnia Ojca wybraliśmy siedmiu najbardziej inspirujących tatusiów w historii kina.
„Pani Doubtfire” (1993)
Do czego zdolny jest ojciec, któremu po rozwodzie ograniczono kontakt z dziećmi? Robin Williams w produkcji z wczesnych lat 90. udowadnia, że ojcowskie poświęcenie nie zna granic. Daniel Hillard w stroju starszej pani z angielskim akcentem udaje się do domu swojej byłej żony, by zatrudnić się jako niania. Znosi poniżenie, dostaje tortem w twarz, podpala swój sztuczny biust, byle tylko móc spędzić czas ze swoimi dziećmi. Jedna z najbardziej kultowych roli amerykańskiego aktora, która rozczula do dziś.
„W pogoni za szczęściem” (2006)
Prawdziwa historia milionera Chrisa Gardnera (Will Smith) jest ucieleśnieniem amerykańskiego snu. Ciąg niefortunnych zdarzeń pozostawia Chrisa bez pracy, zabezpieczenia finansowego i dachu nad głową. Odchodzi od niego żona, zostawiając pod jego opieką ich pięcioletniego syna, Chrisa Juniora (Jaden Smith). Tuła się z synem po schroniskach dla bezdomnych, widząc jednak światełko w tunelu. Zdesperowany mężczyzna wierzy, że jest w stanie zapewnić dziecku lepsze życie. W końcu udaje mu się dostać na bezpłatny staż do prestiżowej firmy maklerskiej.
„Zabić drozda” (1962)
Atticus Finch (Gregory Peck), jeden z najwybitniejszych ojców w historii kina i literatury, samotnie wychowuje dwójkę dzieci, Scouta i Jem. Od najmłodszych lat wpajał im, że wszystkim ludziom należy się szacunek i że należy walczyć w to, w co się wierzy. Słowa przekuwał w czyny. Akcja filmu rozgrywa się w latach 30. XX w. na południu Stanów Zjednoczonych. Gdy Tom Robinson, czarnoskóry mieszkaniec małego miasteczka, zostaje oskarżony o gwałt na białej kobiecie, Finch zostaje jego obrońcą. Doprowadza sprawę do końca, dając przykład moralnego postępowania swoim dzieciom i wszystkim mieszkańcom miasteczka.
„Sprawa Kramerów” (1979)
Kiedy Joanna Kramer odchodzi od męża i synka, żeby odnaleźć siebie, Ted Kramer na nowo buduje relację z małym Billym, pokonując stojące na drodze przeciwności. Po 15 miesiącach Joanna wraca, próbując odzyskać prawo do opieki nad synem. Ted walczy o Billy’ego jak lew. Z czasem była żona dostrzega jednak miłość Teda i łączącą go z Billym więź, której nie będzie chciała zniszczyć.
„Uprowadzona” (2008)
Jeżeli mielibyśmy wybrać jednego filmowego ojca, który wyciągnąłby nas z tarapatów, byłby to Bryan Mills. Liam Neeson gra emerytowanego agenta CIA, który musi wykorzystać swoje umiejętności, żeby ocalić córkę porwaną przez handlarzy żywym towarem. Przemierzy pół globu, żeby ukarać wszystkich winnych. „Nie wiem, kim jesteś ani czego chcesz. Jeśli zależy ci na okupie, nie mam pieniędzy. Mam za to specyficzne umiejętności, które nabyłem po latach treningu. Umiejętności, które czynią mnie koszmarem dla takich jak ty. Jeśli teraz wypuścisz moją córkę, zakończymy sprawę. Nie będę cię szukał. Jeśli nie, znajdę cię i zabiję” – zwracał się do wszystkich wrogów.
„Życie jest piękne” (1997)
Jeden z najpiękniejszych i najsmutniejszych filmów w historii kina. Guido Orefice (w tej roli Roberto Benigni, który również wyreżyserował film) postanawia za wszelką cenę uchronić swojego pięcioletniego syna przed okrutną rzeczywistością Auschwitz. Przekonuje go więc, że gehenna obozu koncentracyjnego to gra, w której nagrodą jest czołg. Wygra osoba z najwyższą liczbą punktów, a zdobywa się je za chowanie się przed strażnikami i nieokazywanie słabości. Guido opanowuje własny lęk, żeby zapewnić synowi przetrwanie.
„Captain Fanstastic” (2016)
Czy we współczesnym świecie można wychowywać sześcioro dzieci w lesie, z dala od technologii i rówieśników? A w dodatku nauczyć ich przetrwania w trudnych warunkach, samoobrony oraz nieskrępowanego wyrażania opinii? Przez pewien czas udawało się to Viggo Mortensenowi, ale grany przez niego bohater po śmierci żony musi zmierzyć się nie tylko z cywilizacją, lecz także rodziną zmarłej oraz nowymi potrzebami swoich pociech. Dzieci odkrywają bowiem nowy, nieznany dotąd świat, tak odmienny od utopii rodziców, w której się wychowywali.
Zaloguj się, aby zostawić komentarz.