Podczas ostatniego tygodnia mody w Londynie widzieliśmy sporo nawiązań do angielskich sukien historycznych oraz ich elementów, takich jak gorsy, gorsety, falbany, halki, turniury czy krynoliny. Na Wyspach pojawiały się też greckie szaty i bułgarski folk. Oto najciekawsze brytyjskie i niebrytyjskie sukienki na sezon wiosna–lato 2023, które pokazano podczas wrześniowego London Fashion Week.
Pod koniec XVIII wieku przedstawicielki bogatych europejskich elit nosiły robe à l’anglaise – angielską suknię, której szeroka spódnica była zwykle rozchylona i eksponowała halkę. Gorset – dopasowany, szczupły i szpiczasto zakończony. Stanik usztywniały fiszbiny. Roba angielska była nieco bardziej praktyczna i mniej spektakularna niż równie popularna robe à la française.
Dziś nie ma już czegoś takiego jak typowo angielski strój czy styl. Angielski look to zjawisko należące do przeszłości, rozwijające się w Wielkiej Brytanii estetyki są bardzo różnorodne i nie muszą być wcale brytyjskie. W Londynie zdobywają uznanie tradycje pochodzące z różnych części świata.
Simone Rocha: Sukienki okiełznujące emocje
Pełen dramatycznych zwrotów akcji show i kolekcja Simone Rochy tworzą opowieść o uczuciach i emocjach. Ubrania i dodatki obrazują procesy psychiczne – walkę serca, rozumu i ducha. Noszone na głowach woale i welony przypominają mantyle, czyli koronkowe chusty zakrywające głowy i ramiona kobiet. Wywodzący się z Hiszpanii szal noszony jest na przykład podczas wizyt u papieża w Watykanie. Podobne nakrycia zakładają kobiety z małych irlandzkich społeczności. Wychowana w katolickiej szkole Irlandka Simone Rocha zinterpretowała żałobne stroje mieszkanek wysp Aran.
Kolekcja wiosna–lato 2023 ilustruję walkę silnych emocji z okiełznującymi je głosami rozsądku. Niepokój i gniew są równoważone przez spokój, kontrolę i opanowanie.
Lekkie falbany skontrastowano z mocnymi pasami, których używa się w konstrukcjach spadochronów. Wywodząca się z lotniczego, wojskowego uniformu bomberka przykrywa uszytą z ażurowych tkanin sukienkę. Ciężar wielkiej kurtki równoważą nadrukowane na niej drobne różowe kwiaty.
W kolekcji bez trudu można dostrzec zarysy zdekonstruowanych ubiorów historycznych. Jedna z bomberek została skrócona i sięga nie dalej niż do pępka. Jej balonowe rękawy przywodzą na myśl romantyczną angielską suknię z pierwszej połowy XIX wieku. Niektóre suknie Rochy mają ozdobne kupry – echa wiktoriańskich turniur z około 1880 roku. Na kroje ubrań wpłynęły też zabytkowe gorsety.
Męskie kurtki, marynarki i koszule Rochy wyglądały, jakby zatrzymano je w procesie przekształcania się w falbaniaste suknie z bufiastymi rękawami. Simone Rocha wkroczyła do świata męskiej mody, która staje coraz bardziej ozdobna.
Erdem: Kolekcja z działu konserwacji
Erdem Moralioğlu przeczesał zbiory nobliwych londyńskich muzeów. Tym razem znalazł w nich zabytkowe angielskie krynoliny, usztywnione halki, gorsety i koronki, do których nawiązania widać w najnowszych projektach.
Twórcy wiosennej kolekcji domu mody Erdem spotkali się z konserwatorami pracującymi dla British Museum, Tate i Victoria and Albert Museum. Zanim rozpoczęli proces projektowy, obserwowali renowację haftowanej sukni z XVIII wieku i malarstwa XVII i XV stulecia. Pośród zabytków była też sztuka holenderska i pewnie dlatego na sukni Erdem znalazł się fragment grafiki przedstawiającej personifikację Vanitas. Przechowywaną w British Museum odbitkę z 1608 roku wykonał Willem van Swanenburg według wzoru Abrahama Bloemaerta.
Wyrafinowane i ozdobne materiały spotykają się w tej kolekcji z wytartymi i postrzępionymi tkaninami. Niektóre projekty wyglądają jak spodnie warstwy lub fragmenty spektakularnych, historycznych kreacji, których niepokazane na wybiegu elementy odzyskują dawną świetność w muzealnym dziale konserwacji.
Dilara Findikoglu: Suknie antyopresyjne
Źródłem białej, pierzastej minisukienki Dilary Findikoglu mogło być skrócone panier, czyli stelaż, dzięki któremu XVIII-wieczna suknia była przesadnie szeroka oraz spłaszczona z tyłu i z przodu. Góra stroju przywodzi na myśl ucięty angielski gorset. Kolejna minówa a’la panier Findikoglu pokryta jest kwiatami uplecionymi z warkoczy ludzkich włosów. Projektantka nawiązała w ten sposób do żałobnych broszek, które w epoce wiktoriańskiej wypełniano włosami nieżyjących bliskich. Włosy pokrywają też małą koronę dodaną do sukienki-gorsetu owiniętej starą brytyjską flagą. W kolekcji użyto również oryginalnej wiktoriańskiej tkaniny brokatowej.
Odważne i eksponujące ciało ubrania Findikoglu są wyrazem odrzucenia opresyjnych norm, narzucanych kobietom w imię religijnych i rodzinnych zasad. Kolekcja jest wymierzona w narzędzia kontroli – grzeczność i skromność. Turczynka i absolwentka Central Saint Martins mierzy się też z rzeczywistymi granicami. Polityka Wielkiej Brytanii utrudnia jej swobodne podróżowanie miedzy Londynem a Turcją.
Ubrania, fryzury oraz makijaże Dilary Findikoglu przypominają żyjące na dnie jeziora upiorne rusałki, topielice lub pogańskie wojowniczki, które szyją zbroje z włosów i afirmują własny erotyzm oraz seksualność.
Kolekcja nosi tytuł „Freedom Is a Two Edged Sword” i odwołuje się być może do eseju Jacka Parsonsa „Obosieczny miecz wolności”. Angielski inżynier, chemik, pisarz i okultysta wyraził w nim sprzeciw wobec autorytaryzmu, rasizmu, nierówności kobiet i potępiania seksu.
Burberry: Wypatrzone na brytyjskiej plaży
Podczas wrześniowego London Fashion Week z marką Burberry pożegnał się Riccardo Tisci, którego zastąpił obiecujący Daniel Lee. Ostatnia kolekcja Tisciego reinterpretuje brytyjskie dziedzictwo firmy. Włoch inspirował się tutejszymi plażami.
Z finałowego pokazu duetu Tisci & Burberry zapamiętamy między innymi suknie, które wyglądają jak zmodernizowana bielizna bohaterek serialu „Downton Abbey”, których zamek przeniósł się na chwilę nad Morze Północne, Celtyckie lub kanał La Manche.
Naomi Campbell nosiła powłóczystą spódnicę, która wyewoluowała z ikonicznego trenczu Burberry, a czarna wieczorowa suknia Mariicarli Boscano przypomina wykwintny szlafrok, który ściągnięto, by obnażyć ramiona, łopatki i dekolt. Inne suknie wyglądają, jakby uszyto je z rybackich sieci, na które nałożono urodziwe i seksowne halki. Na wybiegu zobaczyliśmy także suknię ozdobioną słynną kratą Burberry.
Chopova Lowena: Bułgarskie róże
Sportową siłę, ludową ozdobność i wyrazisty seksapil połączyła kolekcja duetu Chopova Lowena. Emma Chopova sięgnęła do swoich korzeni i zafascynowała się ludowymi strojami noszonymi podczas Festiwalu Róż, który obchodzony jest w leżącym w Dolinie Róż mieście Kazanłyk w Bułgarii. Drugą inspiracją były sportowe stroje zawodniczek lacrosse, w który grała wychowana w USA Chopova. „Róża jest różą jest różą” – tytuł najnowszej kolekcji Emmy Chopovej i Laury Loweny to cytat zaczerpnięty z filozofii powieściopisarki Gertrudy Stein.
Di Petsa: Maniera mokrych szat
Do antycznych posągów odwołała się działająca z Londynie Greczynka Dimitra Petsa. Twórczyni marki Di Petsa ożywia kamienne przedstawiania Kory, Ateny, Nike, Wenus. Na wzornictwo absolwentki Central Saint Martins silnie wpłynęła tak zwana maniera mokrych szat, którą stworzyli greccy rzeźbiarze z epoki klasycznej. Siła, duma, odwieczność i monumentalizm starożytnych bogiń łączą się w modzie Di Petsy ze współczesną afirmacją realnego kobiecego ciała.
„The Moon Tastes of Wine”, czyli ukazujący najnowszą kolekcję film Dimitry Petsy, powstał pod wpływem wyobrażeń na temat misteriów dionizyjskich, które namalowano na fryzie jednej z pompejańskiej willi. Dobrze zachowanych obrazów nie można w pełni rozszyfrować. Wydarzenia, które miały miejsce podczas orgiastycznych obrzędów ku czci Dionizosa, pozostały rozpalającą wyobraźnię tajemnicą.
Zaloguj się, aby zostawić komentarz.