Premierowo na Vogue.pl: Eklektyczne mieszkanie czteroosobowej rodziny

Ponad 100-metrowe mieszkanie na Starym Mokotowie jest zaprojektowane w najmniejszym detalu, ale nie zmienia się w zimny hotel. Eklektyczne zestawienie mebli, zapomniane kolory i autorskie detale nadają mu oryginalności i osobistego charakteru. Autorką projektu jest Aleksandra Hyz.

Mieszkanie w modernistycznej kamienicy z lat 30. nie zachowało oryginalnej tkanki, ostatni remont sprzed 10 lat zupełnie zmienił układ funkcjonalny pomieszczeń, który nowym lokatorom – rodzinie z dwójką nastoletnich dzieci – już nie odpowiadał. Architektka dostała carte blanche i zaczęła wyburzać. Na miejscu dawnych sypialni powstał salon z otwartą kuchnią, obok dwie łazienki, pokoje rodziców i synów. Po zmianach wyłonił się też długi korytarz z szafami, który stopniowo wprowadza gości do serca domu, pokoju dziennego. – To rozwiązanie, charakterystyczne dla starszego budownictwa, spodobało się inwestorom, bo przywraca dawny klimat – mówi Aleksandra Hyz.

Kierunek: eklektyzm

Atmosferę budują też meble – wyspa kuchenna powstała z międzywojennego fornirowanego kredensu. Projektantka podniosła go, dodając cokół, a w blat wmontowała marmurowy kamień. Tuż obok znajdują się stół z lat 60. oraz stolik kawowy z tego samego okresu. Vintage są też detale, np. stare mosiężne klamki, które oryginalnie nie pochodzą z mokotowskiego mieszkania, ale doskonale uwiarygadniają spektakularne drzwi zrobione na zamówienie według projektu architektki. – Klamki znalazłam u pana Króla, którego spotkałam przed laty na bazarze staroci na Kole i z którym teraz regularnie współpracuję – mówi Aleksandra i dodaje: – To prawdziwy znawca. Potrafi wziąć do ręki jakiś model, określić orientacyjny czas jego powstania, a nawet dzielnicę Warszawy, z której pochodzi.
Ale historyczny kontekst, podobnie jak elementy retro, nie stał się ograniczeniem w projektowaniu, tylko punktem wyjścia. To wnętrze z założenia jest eklektyczne. Projektantka zestawia ze sobą mocne, pozornie niepasujące do siebie rzeczy i aranżuje je z wyczuciem, budując spójną przestrzeń. Wspomniana wyspa kuchenna sąsiaduje z techniczną lampą marki Lexavala. Tematem salonu jest kolorowa mozaika kanap, ale uzupełnia je przedwojenny taboret do gry na pianinie, zamieniony w podręczny stoliczek. – Lubię nieczyste stylowo wnętrza. Mogą być funkcjonalne i współczesne, a jednocześnie mają swój charakter – mówi Hyz.

Non stop color

Ale jej znak rozpoznawczy to wyczucie koloru. Potrafi używać go delikatnie – w bladym różu szaf w przedpokoju albo złamanej miętą bieli kuchennych szafek. Innym razem uderza wprost – sięga po czerwień, granat, turkus i łączy z chromem w łazience dzieciaków. Przywołuję energię włoskiego wzornictwa lat 90.
– Lubię też linie – mówi Hyz, pokazując czerwoną bordiurę w łazience rodziców. – W ten sposób podkreślam kształt wnętrza, ale też podnoszę wzrok widza i eksponuję sufit. To według mnie najbardziej niedoceniany element wnętrza – dodaje.
Czerwona kreska odcina wnętrze od białej przestrzeni, a w połączeniu z okrągłym lustrem i czarnym cokołem staje się też zręcznym nawiązaniem do konstruktywizmu. Temat przewija się następnie w szafeczce pod umywalką, szybie prysznicowej czy kamiennej posadzce – elementach zaprojektowanych przez Hyz specjalnie z myślą o tym wnętrzu. To stylowy freestyle.

Trzeba wiedzieć, kiedy odpuścić

Wnętrze, choć wypełnione kolorami, fakturami i stylami, nie staje się ani przekombinowane, ani duszne. Projektantka podchodzi do urządzania jak do układania kompozycji, wie, kiedy układ potrzebuje oddechu. Dlatego świadomie zrezygnowała z takich elementów jak modne dywany, mocne formy lamp czy czarne kontakty, bez których trudno dziś znaleźć mieszkanie zaprojektowane przez architekta. W oknach umieściła neutralne, kremowe zasłony, a ściany salonu ociepliła złamaną bielą. – Dobry projekt to wnętrze, które ma charakter, ale jednocześnie pozwala odpocząć – mówi.