Świętująca dziś 52. urodziny Shonda Rhimes, najpotężniejsza kobieta amerykańskiej telewizji, jako pierwsza podpisała wieloletni kontrakt z Netfliksem opiewający na 150 mln dolarów. Wcześniej spod jej ręki wyszli „Chirurdzy”, „Skandal” i „Sposób na morderstwo”, teraz jej firma produkcyjna nakręciła „Bridgertonów oraz „Inventing Anna” na podstawie jej scenariusza.
Meredith Grey, główna bohaterka „Chirurgów”, od 17 sezonów inspiruje i irytuje. Po raz pierwszy pojawiła się na ekranie 27 marca 2005 roku. Premierowy odcinek jednego z najpopularniejszych seriali w historii telewizji – „A Hard Day’s Night” – przedstawił młodą lekarkę, która noc przed pierwszym dniem pracy w szpitalu Seattle Grace spędza z Derekiem Shepherdem, jak się niedługo później okaże, jednym z jej przełożonych. Postać Grey (Ellen Pompeo dzięki Rhimes została najlepiej zarabiającą kobietą w telewizji – inkasuje 20 mln dolarów za rok), następczyni Ally McBeal i Carrie Bradshaw, jest zbudowana na mocnych przeciwieństwach. Jest chłodna, ale zrobiłaby wszystko dla przyjaciół. Zżerają ją ambicja i pragnienie miłości. Skoncentrowana na sobie, jednocześnie jest empatyczna.
Jaka jest Shonda Rhimes
Shonda Rhimes, która wymyśliła postać Meredith, mówi, że jest trochę jak neurotyczna Grey, a trochę jak jej najlepsza przyjaciółka z Seattle Grace – arogancka, racjonalna, zblokowana Cristina Yang (Sandra Oh, teraz w „Obsesji Eve”). Gdy dwie połówki twórczyni „Chirurgów” miały się rozstać – w dziesiątym sezonie emitowanym wiosną 2014 roku – Rhimes czuła się, jakby traciła cząstkę siebie. W ogóle nie czuła się dobrze, choć właściwie miała wszystko. Od 2012 roku pisała drugi przebojowy serial – „Skandal” z Kerry Washington o specjalistce od wizerunku zakochanej w żonatym prezydencie, jesienią 2014 miał wystartować kolejny – prawniczy kryminał „Sposób na morderstwo” z Violą Davis (lansowanie silnych kobiet – aktorek i postaci – to jedna z misji Rhimes). W międzyczasie sześciu sezonów doczekała się „Prywatna praktyka”, spin-off „Chirurgów” z żoną Dereka, Addison (Kate Walsh), a porażkę poniosła tylko jedna produkcja – „Off the Map” z 2011 roku.
Rhimes spełniała się też jako matka – adoptowała dwie dziewczynki, pierwszą w 2002 roku, drugą w 2012, a w 2014 roku trzecia urodziła się dzięki surogatce. Na koncie rosła fortuna (teraz ma ok. 140 mln dolarów). Nawet był mężczyzna u jej boku, choć to nigdy nie było dla niej najważniejsze. Uwielbia śluby, a jej odcinki weselne wzruszają największych twardzieli, ale sama nigdy nie widziała się w roli panny młodej. Matka – tak, żona – po co, pytała mamę i starsze siostry. Może wymyślanie najgorętszych romansów na ekranie jest dla niej równie podniecające jak ich przeżywanie. „Do włożenia białej sukienki nie skłoniło mnie nawet to, że moi rodzice są najszczęśliwszym małżeństwem na świecie” – pisze Rhimes w „Year of Yes” z 2016 roku. Książka jest podsumowaniem czasu, w którym jej autorka zmieniła swoje życie. A zaczęło się od trzech liter – „tak”.
Wszechstronna i smutna
„Byłam szczęśliwym dzieckiem, introwertycznym, ale szczęśliwym, spontanicznym, szalonym. Co się stało?” – pyta Rhimes w „Year of Yes”. Choć musiała przebijać wiele szklanych sufitów, historia Shondy nie jest do końca zgodna z amerykańskim snem o self-made woman. W chicagowskim domu miała dobrą bazę. Ojciec, Ilee Rhimes Jr., pracował w uniwersyteckiej administracji (wiele lat pełnił funkcję dyrektora administracyjnego Uniwersytetu Południowej Kalifornii), mama Vera po odchowaniu szóstki dzieci zrobiła doktorat. Najmłodsza z rodzeństwa Rhimesów otrzymała solidne wykształcenie – na należącym do Ligi Bluszczowej Dartmouth studiowała anglistykę i film, potem na Uniwersytecie Południowej Kalifornii błyszczała na zajęciach ze scenopisarstwa. Równocześnie zdobywała wszechstronne doświadczenie zawodowe. „Mogłabym w tej chwili zrobić komuś cesarkę” – pisała w „Year of Yes”. Biegłość w nomenklaturze medycznej zdobyła oczywiście na planie „Chirurgów”, ale na karty scenariusza przeniosła najpierw doświadczenia z licealnego wolontariatu w szpitalu. Pracowała też w agencji reklamowej, reżyserowała i stażowała w firmie producenckiej Debry Martin Chase, która pokolenie przed Rhimes jako Afroamerykanka przebijała się w telewizji (choć sama Shonda nie czuje się dyskryminowana ze względu na kolor skóry, walczy o reprezentację, nie tylko Afroamerykanek, ale wszystkich marginalizowanych – Latynosów, osób LGBTQ i z niepełnosprawnościami).
Z mentorką napisała scenariusz do „Pamiętnika księżniczki 2: Królewskich zaręczyn” z 2004 roku, niezbyt udanej kontynuacji bajkowego filmu z Anne Hathaway. Początki hollywoodzkiej kariery przyszłej królowej telewizji nie były więc zbyt spektakularne. Oprócz „Pamiętnika” napisała zapomniany film „Introducing Dorothy Dandridge” z Halle Berry i zmiażdżony przez krytyków „Crossroads – Dogonić marzenia” z Britney Spears z 2002 roku. Wszystko się zmieniło, gdy do szefów telewizji ABC trafił pomysł na „Chirurgów”. Od premiery serialu w 2005 do 2014 roku, gdy Rhimes poczuła się wypalona, kochała „kłamać, konfabulować, wymyślać”, jak pisała w „Year of Yes”. „Kto by pomyślał, że na fikcji można zarabiać”, kokietowała. Pisanie scenariusza porównywała do układania torów pod rozpędzone pendolino.
W końcu miała tego ekspresowego tempa dosyć, choć praca przynosiła jej wyróżnienia – od miejsca na liście najbardziej wpływowych osobowości magazynu „Time” po kobietę roku „Glamoura”, od Złotych Globów po honorowe doktoraty obu uniwersytetów, na których studiowała. Postanowiła pomyśleć o tym, czego jej brakowało – szczęście.
Zmiany przyniosły efekt
„Nie jestem pulchna, jestem otyła” – pisała w „Year of Yes”. Gdy powiedziała ciału „tak”, schudła 50 kg. „Gdyby nie niania, nie wiem, jak poradziłabym sobie z macierzyństwem” – pisała. Gdy powiedziała spontaniczności „tak”, zaczęła spędzać popołudnia na zabawie z córkami. „W ABC nie mam pełnej wolności twórczej” – pisała. Gdy postanowiła zaryzykować, podpisała kontrakt z Netfliksem opiewający na 150 mln dolarów.
Od ponad trzech lat Shondaland pracuje dla platformy streamingowej. „Sposób na morderstwo”, emitowany do 2020 roku, Rhimes zostawiła pod opieką Petera Nowalka, „Chirurgów” i strażacki spin-off „Jednostka 19” (od 2018) – Kriście Vernoff. Część współpracowników zabrała ze sobą. Chris van Dusen stworzył pierwszy serial jej firmy producenckiej dla Netfliksa – „Bridgertonów”, który niecały miesiąc po premierze znalazł się wśród pięciu najpopularniejszych oryginalnych produkcji platformy.
Rhimes po raz pierwszy dała sobie czas – nad własnym serialem „Inventing Anna”, na podstawie reportażu „How Anna Delvey Tricked New York’s Party People” Jessiki Pressler, o Annie Delvey, która oszukała śmietankę towarzyską Manhattanu, pracuje od kilku lat, a premierę planuje na 2021 rok. Drugą producentką została Betsy Beers, kolejna zaufana osoba Rhimes, która pracowała z nią nad wszystkimi poprzednimi produkcjami. W wierności przyjaciołom producentka też jest podobna do Meredith.
Zaloguj się, aby zostawić komentarz.