Mag, trickster, filantrop, buntownik i wizjoner. Motto Wodnika mogłoby brzmieć: „To, że ja jestem, nie znaczy, że ciebie nie ma”. Do słynnych osób spod tego znaku należą Galileusz, Kopernik, Darwin, Gertruda Stein i Harry Styles.
Niektórzy ezoterycy o bardziej historiozoficznym usposobieniu rok 1781 traktują jako właściwy początek Ery Wodnika. W kleszczach między wojną o niepodległość Stanów Zjednoczonych a rewolucją francuską, zabarwione powstaniem przeciwko Hiszpanom w Peru, pierwszym wydaniem „Krytyki czystego rozumu” Immanuela Kanta i wynalezieniem balonu na gorące powietrze przez braci Montgolfier. Wieńczące epokę oświecenia, otwierające drogę romantyzmowi, zderzające rozkwit wolnomularstwa z rodzącą się nowoczesną demokracją, stworzyły mikroklimat dla astrologicznego wywrotu.
Doszło wtedy do odkrycia nowej planety, dostrzegalnej jedynie uzbrojonym w szkiełko, czyli teleskop, okiem, później nazwanej Uranem i uznanego za władcę zodiakalnego Wodnika. Przypomnę, że dotychczas największa gwiezdna innowacja, jakiej można było dokonać, to przemianowanie fragmentu jednej konstelacji na inną lub aktualizacja jej mitycznego patrona. Uran zatem stał się symbolem postępu, nauki oraz niespodzianek, zaś tło historyczne i społeczne jego odkrycia nie pozostawiało żadnych wątpliwości w kwestii wyboru podlegającego mu znaku. Wodnik od zawsze reprezentował ludzki geniusz. Był magiem, tricksterem, filantropem, buntownikiem i wizjonerem, radykalnym demokratą domagającym się dla wszystkich wolności i dostępu do władzy. Przypisywano mu dar jasnowidzenia, kogo więc dziwi, że jego indywidualna planeta czekała na niego w dalekiej przyszłości? Mnie nie. Ta dwójka była sobie pisana.
Zanim rzeczywistość dorosła do Wodnika, jego progresywny humanitaryzm wiązany był symbolicznie albo z funkcją nosiciela wody – niezbędnej w tym samym stopniu wszystkim klasom społecznym, albo z kapłanem dokonującym rytuału libacji, czyli rozlania poświęconego płynu bezpośrednio na grunt, w geście szacunku wobec chtonicznych bóstw i zmarłych przebywających w podziemnych zaświatach. Woda, wino lub mleko przenikały glebę i poiły spragnione dusze, bez względu na ich pochodzenie, zasługi lub przewinienia. Mając możliwość pomocy, ma się obowiązek pomóc. Wagę kolektywności podkreśla to, że najważniejszym elementem konstelacji Wodnika pozostaje dzban i sączący się z niego strumień, nie dopisana później ludzka postać. Niezawisła jednostka powinna działać dla dobra ogółu, na który składa się zbiór innych niezawisłych jednostek, kluczowe jest budowanie solidarności i świadomości spraw społecznych. Motto Wodnika mogłoby brzmieć: „To, że ja jestem, nie znaczy, że ciebie nie ma”.
Wodnik jest w z natury prometejski. Mimo że częściej w jego odniesieniu przytacza się mit o pięknym Ganimedesie, olimpijskim podczaszym i faworycie Zeusa, paralelę odnieść można wyłącznie do kwestii technicznych – dzban, napój, usługi – nie ma w niej miejsca na wizjonerstwo i przewrotność, czyli trzon osobowości Wodnika.
Prometeusz, czasem postrzegany jako stwórca człowieka, jego obrońca, promotor i nauczyciel, wykrada bogom ogień, czyli technikę, i ofiarowuje ludziom, umożliwiając im przejście od stanu półzwierzęcego do półboskiego, uniezależnienie od widzimisię nieśmiertelnych indywiduów. Podobnie marzeniem Wodnika jest dokonanie rewolucji poznawczej 2.0, przekroczenie ograniczeń tego, co wyobrażalne, osiągalne, dotykalne. Szuka sposobów na stworzenie teraźniejszości taką, by wyśniona przez niego przyszłość miała szansę stać się ciałem, stąd jego ekstrawagancje, transgresje oraz opór wobec głównego nurtu. Tylko przekraczając tabu, może stać się, zgodnie z powołaniem, akuszerem nowego, wspaniałego świata.
Podobne artykuły12 znaków zodiaku: WagaPola Godot Typowym dla Wodnika wynalazkiem jest elektryczność, która sprawiła, że standard życia przeciętnego obywatela świata osiągnął niewyobrażalny wcześniej poziom. Żarówka, wykradziony bogom przez Thomasa Edisona (wodnika pełną parą) ogień, pozwoliła uczyć się, pracować i nie spać do późnych godzin nocnych, uzależniła miasta od elektrowni, a elektrownie od paliw kopalnianych. Telefon, uczyniony przez Edisona łatwiejszym i przyjemniejszym w obsłudze, na przestrzeni wieku stał się przedłużeniem naszej pamięci i głównym narzędziem budowania międzyludzkiej zażyłości, paradoksalnie przez izolację. Po ciemnej stronie Księżyca innowacyjność i idealizm Wodnika zmieniają się w demagogię i bezosobową technokrację.
Uran, co ciekawe, jeszcze w połowie XIX w. nie miał jednoznacznie ustalonej nazwy, a astrologia nie uznawała tego za problematyczne. Uranos, personifikacja nieba, wybrany został na patrona nowo odkrytej planety nie przez symboliczne asocjacje, a dla domknięcia rodzinnej historii – jest ojcem Saturna – planety Koziorożca, i dziadkiem Jowisza – władcy Strzelca.
Podobne artykuły12 znaków zodiaku: KoziorożecPola Godot Co ciekawsze, archetypy tych dwóch następujących po sobie znaków można odnaleźć w starej bajce o koniku polnym i mrówce, zaś archetyp wodnika ukryty pod postacią pszczoły pojawia się dopiero w XIX w. dopisany przez polskiego autora pozytywistycznego Franciszka Morawskiego, urodzonego w roku, w którym Uran został oficjalnie uznany przez Towarzystwo Królewskie. Znana historia lenia, ale poety pasikonika, czyli strzelca, odesłanego w godzinie kryzysu precz przez pracowitą, ale zbyt surową mrówkę – koziorożca – zyskuje nowe zakończenie. Los mrówki odwraca się, zmuszona prosić o pomoc pszczołę, zwierzę z natury kolektywne, zanim pomoc otrzyma, wysłuchuje umoralniającego kazania – niepodważalnie szlachetny Wodnik całe życie walczy z poczuciem wyższości wobec nieoświeconych.
W poczet słynnych osób spod znaku Wodnika zaliczamy całą paradę naukowców, artystek, teoretyczek i aktywistek społecznych, którzy wstrząsnęli rozumieniem rzeczywistości: Galileusz, Kopernik, Edison, Darwin, zaraz po nich Juliusz Verne – ojciec fantastyki naukowej, który poetycko ów wstrząs ujął. Twórczyni filozofii obiektywizmu (prawda obiektywna to uraniczny fetysz) Ayn Rand, Rosa Parks, afroamerykańska działaczka na rzecz praw człowieka, dziewczyna, która odmówiła ustąpienia w autobusie miejsca białemu, co w dalszej konsekwencji doprowadziło do zniesienia segregacji rasowej w Stanach Zjednoczonych. Poetka, feministka i queerowa ikona Gertruda Stein, grający z pojęciem płci kulturowej gwiazdor Harry Styles oraz Alejandro Jodorowski, człowiek renesansu, poeta, pisarz, mistyk, komiksiarz, mim, scenarzysta, scenograf, muzyk, tarocista, terapeuta, mistrz zen, reżyser filmowy i zaciekły oponent astrologii.
Krajem spod znaku Wodnika jest Rosja, ojczyzna wolności, równości i terroru, w tej samej proporcji.
Zaloguj się, aby zostawić komentarz.