Czerwona szminka: Kobieca siła

Czerwone usta są zmysłowe, podkreślają biel zębów i gładką zdrową cerę. Przykuwają wzrok. Pewnie dlatego pojawiły się w kulturze już w czasach starożytnych i towarzyszą nam do dziś. W mnogości odcieni, najlepszych dla różnych typów urody i temperamentów, kryją się dziesiątki pomysłów na to, jak definiować kobiecość – od królowej Elżbiety II w wiśniowych tonach, która hołduje rodzinnej tradycji, aż po niepokorną Blondie w strażackiej czerwieni. Ale jakąkolwiek czerwoną szminkę weźmiemy, zawsze będzie niosła jeden przekaz: patrz na mnie, podziwiaj. Jestem kobietą.

Na czerwono usta malowali już Egipcjanie i Egipcjanki, wśród nich Nefretete. Jak udowodniły badania archeologów, starożytna szminka bywała iście królewska, bo wykonana m.in. z koszenili, jednego z najcenniejszych barwników. Na punkcie czerwonych ust podobno obsesję miała także inna koronowana głowa, Elżbieta I, która wierzyła, że karminowy kolor ochroni ją przed szatanem i złymi mocami. Cały jej makijaż był zresztą wyrazisty, bo moda końca XVI w. nie odbiegała mocno od współczesnych kanonów. Królowa specyfikiem z ołowiu i octu winnego wyrównywała koloryt i wybielała cerę, czarną węglową kredką podkreślała oczy, a na końcu różowała policzki.

Panująca cztery wieki później brytyjska królowa Elżbieta II też lubi szminki, po czerwone sięgała głównie w młodości. Wiadomo, że do jej ulubionych marek należą Clarins i Elizabeth Arden. Ale na wyjątkowe okazje, jak np. koronację w 1953 r. – pierwszą w historii transmitowaną w telewizji – jej usta zostały pomalowane specjalnym zaprojektowanym odcieniem. Dostojna czerwień w ciemniejszej tonacji powstała m.in. z połączenia czerwieni Bordeaux i głębokiego karminu, barwy aksamitnego królewskiego płaszcza. Odcień nazwano Balmoral na cześć ulubionej wakacyjnej posiadłości królowej.

Czerwona szminka: Symbol siły i samoświadomości

Czerwone usta w XX w. były jednak przede wszystkim elementem wizerunku gwiazd kina. Wpisywały się w styl glamour z takimi ikonami, jak Rita Hayworth czy Marlene Dietrich, a później Elizabeth Taylor czy Marilyn Monroe. Nawet skromna i delikatna Audrey Hepburn powiedziała kiedyś, że „na zły dzień zawsze przyda się szminka”. A swoimi rolami, m.in. w „Zabawnej buzi” czy „Sabrinie”, ugruntowała modę na czerwień, która trwa do dziś.

Czerwone usta ze swoją kontestatorską mocą kusiły wszystkich. W 1942 r. pojawiły się na ikonicznym plakacie propagandowym „We Can Do It!” autorstwa J. Howarda Millera. Obraz prężącej muskuły kobiety pracującej zrobił zawrotną karierę w środowiskach feministycznych w latach 80., bo czerwone usta odczytano jako symbol siły i samoświadomości.

Nic dziwnego, grunt przygotowały gwiazdy kontrkultury. W latach 70. po szminkę sięgnęły gwiazdy punkowej sceny. Czerwona szminka, dżinsy i T-shirty pospinane agrafkami to znaki rozpoznawcze looku np. Debbie Harry, czyli Blondie, czy Siouxsie Sioux. Pomysł na łamanie męskiej konwencji pomalowanymi ustami przejęły ikony grunge’u, m.in. Courtney Love, która do czerwonej szminki nosiła, tak jak Kurt Cobain, okulary przeciwsłoneczne i włosy w nieładzie (zawsze w odcieniu platynowego blond, z dużymi ciemnymi odrostami). 

Dziś trudno znaleźć gwiazdę pop, która nawet czasami nie używa szminki w mocnym krwistym kolorze. Choćby Rihanna, Madonna, Gwen Stefani czy Taylor Swift – u nich wszystkich nieodłącznym elementem wizerunku są perfekcyjnie pomalowane czerwone usta.

Autorka pisała tekst posiłkując się książką „Red Lipstik. An ode to a beauty icon”

Więcej inspiracji znajdziecie w wydaniu specjalnym „Vogue Polska Beauty”. Do kupienia w salonach prasowych, online z wygodną dostawą do domu oraz w formie e-wydania.