Dwa koktajle, dwie alejki do ołtarza, dwóch rabinów i dwie imprezy, czyli uroczyste wesele na Florydzie

Ponieważ jesteśmy queerową parą, a J jest transmęską osobą niebinarną, na naszym ślubie nie było „panny młodej” ani „pana młodego”. Nie chcieliśmy też, by na naszej ceremonii były jakiekolwiek tradycje związane z genderowymi rolami – mówi para młoda w rozmowie z „Vogiem”.

W sierpniu 2018 roku Madeleine Gerrick wybrała się na pierwszą randkę umówioną przez Bumble. Umówiła się z J Winkelried – osobą zajmującą się mentoringiem LGBTQ+ i produkcją wykonawczą filmów dokumentalnych, w barze Lovers of Today w nowojorskim East Village. – Swój pierwszy wspólny wieczór spędziliśmy, pijąc koktajle i śpiewając razem przeboje sprzed lat – mówi J.

Trzy i pół roku później J zaplanowało oświadczyny, które miały być powrotem do tego decydującego momentu w ich osobistej historii. – Powiedziałom Maddie, że spotkamy się z przyjaciółmi w centrum miasta, by pojechać wspólnie na event do muzeum w Connecticut. Jednak kiedy przechodziliśmy obok Tompkins Square Park, by się z nimi spotkać, powiedziałom, że chcę tam na chwilę zajrzeć – opowiada. – Weszliśmy do baru przy dźwiękach „Wouldn’t It Be Nice” The Beach Boys, a na barze czekała układanka Lite Brite, o której Maddie marzyła w dzieciństwie, z napisem „Wyjdziesz za mnie?”. Przejrzałom nawet zawczasu menu i poprosiłom barmana, by czekały na nas koktajle, które piliśmy tamtego pierwszego wieczoru. Tak strasznie się denerwowałom, że zostawiłom okulary w uberze, którym tam przyjechaliśmy!

Choć oświadczyny już się odbyły, Maddie chciała, by J również doświadczyło tak niesamowitej niespodzianki. Zorganizowała wspólne wyjście na mecz Yankees z ogromną grupą przyjaciół i poprosiła o wyświetlenie na telebimie słów: „J, już zawsze kibicujmy Jankesom razem, wyjdziesz za mnie?”. J opowiada: – Powtarzałom: „Nie wierzę, że udało się namówić 20 naszych przyjaciół na wyjście na czwartkowy mecz bejsbolowy!”. Nie miałom pojęcia… Gdybym się czegoś spodziewało, założyłobym coś ładniejszego niż moja koszulka Yankees z nazwiskiem George’a Costanzy… Jestem zachwycone tym, że bycie queer pozwala nam obojgu doświadczyć magii oświadczyn. Myślę, że każdy powinien tak robić!

Gdy przyszła para młoda zaczęła zastanawiać się nad swoją wizją wesela, najpierw pomyślała, że dla queerowej pary idealną lokalizacją będzie Nowy Jork. – To nasz dom na zawsze i miejsce, gdzie czujemy się najbezpieczniejsi i najszczęśliwsi – mówi J. – Ale jednocześnie wiedzieliśmy, że chcemy, żeby nasz ślub był inny – by odbył się na świeżym powietrzu, w miejscu, które pozwoliłoby nam na stworzenie dla naszych gości doświadczenia wykraczającego poza tradycyjne wesele z ceremonią, kolacją i tańcami, jakie często się spotyka. Gdy rodzice J zaproponowali, żeby ich dom rodzinny na Florydzie posłużył za miejsce wesela, para zdała sobie sprawę, że ta piękna posiadłość, która dla obojga znaczy tak wiele, będzie idealna. – Na naszej kameralnej kolacji szabatowej pierwszego wieczoru idealnie podsumował to toast naszych przyjaciół: „Witajcie na Florydzie: jedynym w swoim rodzaju miejscu na gejowskie wesele!”. Nawet w stanie, gdzie nielegalne jest wymawianie słowa „gej” [w szkołach – przyp. red.], ważne było dla nas, by świętować nasz związek i naszą miłość, bo miłość zawsze zwycięży.

By wcielić w życie swój wymarzony weekend ślubny, Maddie i J pracowali z wedding planerką Marcy Blum. – Chcieliśmy, by nasz ślub był radosny, pogodny, rozrywkowy, a jednocześnie relaksujący, by zaproponować gościom więcej doświadczeń – wyjaśniają. Jego obchody rozpoczęły się od kolacji szabatowej na świeżym powietrzu w piątkowy wieczór, po której następnego wieczoru odbyło się przyjęcie powitalne w stylu „Palm Beach Chic” w The Colony Hotel.

Sam dzień ślubu odbiegał od tradycyjnej formy, a wiele kluczowych dla wesela elementów pojawiło się podwójnie. Dzień rozpoczął się od podpisania przez parę młodą ketuby w obecności niewielkiej liczby gości, po którym dołączyli do reszty zaproszonych na przedślubnego drinka. – Powszechnie wiadomo, że przyjęcie koktajlowe to czasem najlepszy element wesela, więc pomyśleliśmy sobie: „Zróbmy dwa!”. Koktajle przed ceremonią piliśmy w miejscu z widokiem na plażę, gdzie ustawiono ogromną platformę, na której odbyła się ceremonia – opowiada para młoda.

Na pierwszą część tego dnia J założyło projekt z białego denimu od 21st Century Kilts, koszulę smokingową Zegna, płócienne glany Celine i srebrny naszyjnik wysadzany perłami Fry Powers. Maddie miała na sobie gorsetowy top z różą i oversize’owe spodnie smokingowe od Danielle Frankel oraz perłowe szpilki marki Manolo Blahnik. – Możliwość, by założyć w dniu swojego ślubu tak różne looki, pozwoliła mi na wyrażenie siebie i mojej miłości do mody – mówi J. – Chcieliśmy pobawić się trochę konwencją, tak by ona była ubrana w spodnie, a ja w kilt.

Po pierwszym przyjęciu koktajlowym Maddie przebrała się w marszczony top bez ramiączek i koronkową spódnicę Chanel, uzupełnione o diamentowe kolczyki od Marii Tash. – Była zachwycona tym, jak jej bardzo kobieca koronkowa spódnica nabrała wyrazu dzięki awangardowemu topowi i punkowym kolczykom. Było to idealne podsumowanie jej stylu – mówi J. – Jako osoba niebinarna zawsze miałom problem ze znalezieniem ubrań w formalnym stylu, w których nie czułobym się jak w przebraniu. Kilka lat temu natknęłom się na projektantkę Emily Bode. Kupiłom kilka jej projektów i już od pierwszych chwil po ich założeniu poczułom, że po raz pierwszy moja tożsamość płciowa znajduje tak silne potwierdzenie. Nigdy wcześniej czegoś takiego nie doświadczyłom, choć zawsze tego poszukiwałom. Na czas składania przysięgi J założyło szyte na zamówienie szorty i marynarkę koszulową Bode, wykonaną z niewykorzystanego koca ze szpitala wojskowego.

Na zbudowanej na piasku platformie, na której odbyła się ceremonia, ustawiono półokrąg tworzący niebieski efekt ombré, w którym zrobiono miejsce na dwie alejki prowadzące do ołtarza. – Ponieważ jesteśmy queerową parą, a J jest transmęską osobą niebinarną, na naszym ślubie nie było „panny młodej” ani „pana młodego”. Nie chcieliśmy też, by na naszej ceremonii były jakiekolwiek tradycje związane z genderowymi rolami – wyjaśnia para młoda. – Przyszliśmy tam razem, a na miejscu spotkaliśmy się ze swoimi rodzicami, którzy w tym samym czasie odprowadzili nas do chupy, gdzie znowu się zjednoczyliśmy. Dodatkowym wyjątkowym akcentem był utwór „Biblical” śpiewany przez muzyka Caluma Scotta w czasie ich przejścia alejką do chupy.

– Pod chupą czekało dwóch moich rabinów, których znam prawie całe moje życie i z których jeden wspierał Maddie w procesie przejścia na judaizm – mówi J. – Przez całą ceremonię używali zróżnicowanego płciowo języka hebrajskiego – to praktyka, którą wprowadzono bardzo niedawno, z myślą o rozrastającej się społeczności żydowskiej queer. Po tym, jak oboje podeptaliśmy kieliszki, Calum Scott zaśpiewał swoją piosenkę „You Are The Reason”, a my wróciliśmy każde swoją alejką, zostawiając gości, by mogli nacieszyć się jego występem. Potem odbyło się drugie przyjęcie koktajlowe, które było naprawdę wyjątkowe ze względu na szczególną aktywność. – Ekipa Marcy wpadła na pomysł, by zamienić nasz ogród w pole do minigolfa. Wszyscy nasi goście byli tym bardzo podekscytowani – mówi para młoda. Każdy dołek miał motyw przewodni, bazujący na ważnych elementach z życia młodej pary. Znalazły się tam trzy różne stacje ze sprzętem do golfa, przekąskami i lemoniadą.

Po dwóch przyjęciach koktajlowych J i Maddie chcieli oczywiście, by dalsza część zabawy również miała dwa różne klimaty. Kolacja i toasty odbyły się w dużym szklanym pawilonie o oszałamiającym nowoczesnym wystroju, co stanowiło przeciwieństwo tradycyjnie urządzonego wesela. W przestrzeni tej znalazły się miękkie białe kanapy, strefy do siedzenia z regałami na książki, szklane stoliki, a nawet parkiet do tańca inspirowany dywanem. – Wiszące lampy i ogromne rośliny sprawiły, że czuliśmy się inaczej niż gdziekolwiek wcześniej – mówi para młoda. – Dzięki tej przestrzeni jeszcze bardziej zbliżyliśmy się do naszych gości. Ci z kolei mogli nacieszyć się menu degustacyjnym i czekającymi na nich „carb cartami” [wózkami z węglowodanowymi przekąskami – przyp. red.], a potem przyglądali się, jak nowożeńcy kroją idealną replikę tortu weselnego Elvisa i Priscilli Presleyów. – Nigdy nie chcieliśmy typowego pierwszego tańca, ponieważ zawsze wolimy tańczyć z przyjaciółmi u boku. Dlatego na parkiet pierwszy raz tego wieczoru weszliśmy, by zatańczyć horę – zdradzają. – Było magicznie.

Eleganckie, minimalistyczne odcienie przestrzeni, w której jedzono kolację, bardzo kontrastowały z odważnymi kolorami i energią przyjęcia numer dwa. – Na dziedzińcu posiadłości postawiliśmy fantastyczny namiot w stylu klubu jazzowego, w którym goście zostali powitani deserami, tortem weselnym i drinkami espresso martini, a jeden z naszych ulubionych zespołów, Postmodern Jukebox, grał popowe hity w swoim stylu z lat 50. – opowiada młoda para. W przestrzeni tej znalazły się obite aksamitem drzwi, tapeta z printem przedstawiającym dzikie koty oraz zwieszające się z góry kolorowe lampiony. – Była tam maszyna Zoltar vintage, służąca do przepowiadania przyszłości, byli też ziejący ogniem barmani. Nie musimy chyba dodawać, że nasi goście nadal o tym mówią.

Po nocy pełnej wrażeń nowożeńcy udali się do St. Barth’s. – Wiedzieliśmy, że mamy ochotę na relaksującą podróż poślubną, do miejsca z dobrym jedzeniem, w którym możemy czuć się bezpiecznie jako osoby queer, więc St Barth’s wypadło bardzo korzystnie – mówi J. – Poza tym to miejsce, w którym miesiąc miodowy spędzili moi rodzice, którzy właśnie świętowali 37. rocznicę ślubu. Wiedzieliśmy więc, że emanuje dobrą energią. Było absolutnie idealnie.

Artykuł ukazał się oryginalnie na Vogue.com.