Historia jednego zdjęcia: Sharon Tate z Romanem Polańskim w Cannes w 1968 roku

Na rok przed tragiczną śmiercią amerykańska aktorka wygrzewała się w słońcu Lazurowego Wybrzeża z mężem, Romanem Polańskim. Ponad 50 lat później w Cannes sześciominutowej owacji na stojąco doczekał się film „Pewnego razu... w Hollywood”, w którym polskiego reżysera gra Rafał Zawierucha, a Tate – Margot Robbie. 

„Olśniewający” – pisze „The Guardian”. „Niemal arcydzieło” – to opinia recenzenta „Variety”. „Najwrażliwszy film Tarantino od dekady” – dodaje „New York Times”. „Pewnego razu w… Hollywood” zostało na trwającym jeszcze festiwalu w Cannes przyjęte sześciominutowymi owacjami na stojąco. Branża potrzebowała nostalgicznego obrazu o przełomowej erze w dziejach fabryki snów. Zaludnionego postaciami z pogranicza fantazji i rzeczywistości. Sławiącego, choćby ironicznie, sen o sławie.

Jednymi z bohaterów filmu Quentina Tarantino są Sharon Tate (Margot Robbie) i Roman Polański (Rafał Zawierucha). Ona przeszła do historii kina za sprawą hipnotyzującej urody, charyzmy i talentu. Jej życie zostało jednak brutalnie przerwane. 8 sierpnia 1969 roku do domu, który Tate dzieliła z Polańskim, wtargnęła banda Charlesa Mansona. Aktorka, która była w dziewiątym miesiącu ciąży, została zamordowana. Polański, nieobecny wtedy w Los Angeles, nigdy się do końca z jej utratą nie pogodził.

Ale zdjęcie, które powstało w Cannes 19 czerwca 1968 roku, nie zapowiada tragedii. Tate mruży na nim oczy, bo letnie słońce na Lazurowym Wybrzeżu, żarzy się w nieubłagany sposób. Zakochany Polański grzeje się w promieniach, ale i cieple Sharon. Cień śmierci nie kładzie się na ich szczęściu. Pół roku później wzięli ślub, a potem cieszyli się z oczekiwania na dziecko. On po sukcesie pełnometrażowego debiutu „Nóż w wodzie” z 1962 roku (nominacja do Oscara dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego) oraz kolejnych – „Wstrętu” (Srebrny Niedźwiedź w Berlinie) i „Matni” (Złoty Niedźwiedź), miał też na koncie wspólny film z Tate – „Nieustraszeni pogromcy wampirów”. Chwilę przed canneńskimi wakacjami premierę miało jego kultowe „Dziecko Rosemary”. Polański był u szczytu sławy. 

Równolegle we Francji trwała rewolta studencka. Twórcy goszczący na 21. Festiwalu Filmowym w Cannes w maju 1968 roku, przerwali wydarzenie w geście solidarności z młodymi ludźmi, którzy wyszli na ulice Paryża. Najważniejsi twórcy francuskiego kina – Jean-Luc Godard, Claude Lelouch i François Truffaut, a także członek jury, Roman Polański – ze sceny poparli protesty.

Gdy przez świat przetaczały się niepowstrzymane zmiany społeczne (1967 rok nazywany jest Latem Miłości, 1968 uważa się za jeden z najbardziej przełomowych w XX wieku, a w 1969 po raz pierwszy wylądowano na Księżycu), zdjęcie Polańskiego i Tate zaklina w czterech ramach kadru ducha epoki końca niewinności.