Mugler po przerwie powraca na wybieg. Suknie z radykalnymi wycięciami, seksowną skórę i bieliźniane koronki zaprezentowały supermodelki Amber Valletta, Eva Herzigová i Shalom Harlow. Projekty Caseya Cadwalladera dla paryskiego domu mody można było kupić zaraz po zakończeniu pokazu.
By spróbować uchwycić tajemnicę Caseya Cadwalladera – amerykańskiego projektanta, który po studiach na architekturze poszedł na staż do Marca Jacobsa, by zakochać się w modzie – można zajrzeć na jego profil na Instagramie. Widać go w objęciach gwiazd, it-girls, muz – Beyoncé, Dua Lipa, Kylie Jenner, Megan Thee Stallion. Jego projekty noszą kobiety nieustraszone, diwy, skandalistki. On sam ubiera się w biały albo czarny podkoszulek, czasem bejsbolówkę. Dużo się wokół niego dzieje – na przemian tańczy i tworzy, ale sam pozostaje wyciszony, skupiony. Planuje kolejny krok. Jest świetnym strategiem – tak jak Thierry Mugler, założyciel domu mody, dla którego Cadwallader pracuje. Legendarny paryski couturier zmarł rok temu. Poświęcono mu wystawę „Thierry Mugler: Couturissime” w montrealskim muzeum, która zobrazowała jego największą fantazję. Mugler chciał stworzyć kobietę przyszłości – potężną anielicę jak z kampanii perfum Angel, trochę boginię, trochę superbohaterkę, trochę kosmitkę, seksowną i odrobinę przerażającą zarazem. Tę misję kontynuuje jego następca. Po trzech latach powraca z domem mody Mugler na wybieg, pokazując kolekcję na aktualny sezon – jesień-zimę 2022-2023, którą można kupić od momentu, gdy projektant ukłonił się swoim gościom. Strategia see now, buy now nie ogranicza się do ubrań. Na pokazie po raz pierwszy pokazano pierwszą torebkę projektu Cadwalladera dla Muglera. Spiral Curve 01 przypomina trochę ulubione torebki Rachel Green, ale z twistem, a dokładniej, z curve, czyli charakterystycznym skrętem.
Jako że bliskie jest Cadwalladerowi połączenie perfekcyjnego krawiectwa z nowoczesnymi technologiami, niektóre modelki (do udziału zaprosił supermodelki Amber Vallettę, Evę Herzigovą, Marięcarlę Boscono, Shalom Harlow, prowadzącą talk-show Ziwe czy wokalistkę Arcę) po wybiegu nie defilowały, ale jechały, wijąc się w tańcu. Specjalna platforma z reflektorem i kamerą pozwalała na kręcenie teledysku w czasie rzeczywistym.
A co nosiły kobiety, które dla projektanta wszystkie są gwiazdami rocka? Jak na seksowne siłaczki i silne seksbomby przystało, modelki Muglera przyodziały się w bieliźniane koronki, skórzane komplety nawiązujące do estetyki sado-maso, suknie tak pocięte, że więcej odsłaniały, niż zasłaniały. Punktem wyjścia do interpretacji kolekcji może być sylwetka pozornie najbardziej zwyczajna. Ot, biała koszula z przeskalowanymi rękawami zestawiona z ni to mini, ni to szortami, ni to peleryną. Dla odważnej kobiety ten look mógłby stać się nawet biurowym dress code’em.
U Cadwalladera potęga tkwi i w nagości – jak w transparentnej sukni Shalom Harlow, odsłaniającej sutki, o które toczy się debata w mediach społecznościowych, i w zasłanianiu – jak w lateksowym kombinezonie z gorsetem, który uczynił z Evy Herzigovej Wonder Woman. Piękniej celebrować kobiecego ciała chyba się nie da.
Zaloguj się, aby zostawić komentarz.