„Tod’s jest bardzo wcześnie i bardzo daleko” pisał o poranku 24 lutego na swoim Instagramie Beka Gvishani, autor profilu @stylenotcom, który w Mediolanie przeglądają wszyscy, czekając w długich kolejkach, by dostać się na pokazy. Dzień, który rozpoczęła długa podróż, długa podróż też zakończyła. Luke i Lucie Meierowie swoje show urządzili w wielkim hangarze na północnych obrzeżach. Chyba chcieli odpowiednio zmęczyć gości, aby łatwiej wprowadzić ich w przemyślaną konwencję.
W dużej industrialnej przestrzeni, w otwartych kręgach, projektanci ustawili kanciaste krzesła z wysokimi siedziskami, każde obite w regularnie pikowaną i wypełnioną pierzem kołdrę (gdyby tylko było można, wszyscy chętnie wzięliby po jednej na wynos). Pomiędzy tymi krzesłami i samymi kręgami znajdowały się morza pustej przestrzeni. Dałoby się tam usadzić jeszcze setki gości, ale nie o to chodziło Meierom. Przydymiony półmrok rozświetlały ciepłe lampy z rozproszonym światłem wyraźnie imitujące zachód słońca. Im dłużej goście czekali, tym bardziej gasły, a w eterze zaczął powoli rozlegać się dźwięk harfy. Najpierw sielski i delikatny, później zakłócony czymś zgrzytającym i mechanicznym. Wtedy stało się jasne – przed chwilą zapadliśmy w sen i teraz śnimy.
Kolekcja faktycznie była jak sen. Na jawie nikt by się nie spodziewał motocyklowych kurtek z kontrastujących paneli skóry i wielkich dynamicznych logotypów w wersji 3D z piankowym wypełnieniem. Choć jak we śnie dynamicznie zmieniały się tu fazy, a poszczególne sekwencje tworzyły urwane, nielogiczne historie, motoryzacyjna nuta utrzymywała się przez całe show. Zdominowały je kominiarki ochronne, normalnie noszone pod kaskami, wzmocnienia na tyłach nogawek i ochronne płaszcze w wielu wariantach. Wielkie wygniecione lakierowane torby ściśnięte pod pachami modeli i modelek przypominały sakwy motocyklowe. Pokryta warstwą emalii biżuteria i metaliczne sneakersy – lusterka samochodowe, charakterystyczne dla domu mody plecionki – oldschoolowe nakładki na siedzenia.
Parki i dresy projektanci uszyli z odblaskowej tkaniny, sukienki tuby i swetry z materiałów w szachownicę – deseń z flagi, która otwiera zmagania rajdowców. Modelki i modele w szerokich spodniach z suwakami i ogromnymi głębokimi kieszeniami z tyłu przypominali wziętych mechaników. Goście patrzyli na kolekcję ze sceptycznym niedowierzaniem, które rozpuścił nieoczekiwany moment – sekwencja bogato zdobionych, skrzących metalem sylwetek. Wyglądały trochę jakby umysł poskładał je we fraktale z kawałków blachy, drutów i szklanych odłamków powstałych w wyniku zawiłej sennej fabuły.
Projektanci kontynuują myśl sprzed sezonu. Po pięciu latach wrócili do konwencji z debiutu – już wtedy ich planem było łączyć damską i męską kolekcję w całość. Estetycznie skupieni byli wtedy na klasyce, jednak od pokazu na wiosnę-lato 2023 mocnej eksperymentują ze streetwear’em. Buty z ich nowej kolekcji (ilość modeli trudno policzyć) przypominają wyglądają jak wydrukowane w 3D, kurtki i T-shirty z logo rokują na bestsellery, szczególnie w Azji, bo trudno nie odnieść wrażenia, że propozycje włoskich projektantów mają zaspokoić głównie podróżujących do Europy po raz pierwszy od wybuchu pandemii kupców z tamtej części świata. Nie tylko im do gustu przypadną zapewne longsleevy w nadruki cukierków (każdy z gości wyszedł z takim do domu), topy z żakardowym wzorem wisienek imitującym sitodruk, kwiaty wycinane niemal po łowicku na skórzanych płaszczach (trend alert, bo podobne są u Prady), welurowe sukienki z flokiem, golfy marszczone jak scrunchie czy urocze torebeczki na nadgarstek. Jak to we śnie, bywało tu też bajkowo i słodko. Ale czy o tym właśnie marzą klientki Jil Sander? Gdyby spróbować zmierzyć to zainteresowaniem mediolańskiej publiczności – nie. Goście unosili telefony, gdy na wybiegu pojawił się pistacjowy płaszcz, męski minimalistyczny look w odcieniu miodu czy sukienka z okrągłymi ramionami. Póki co wielu będzie śnić, by znów było jak dawniej.
Zaloguj się, aby zostawić komentarz.