Elie Saab to jeden z ostatnich projektantów tworzących zjawiskowe stroje ślubne.
Do schyłku zeszłego stulecia, a może jeszcze dekadę temu, tradycja nakazywała wieńczenie pokazów mody prezentacją sukni ślubnej.
Niektórzy projektanci do dziś respektują ten zwyczaj — na przykład hinduski twórca Sabyasachi, którego poetyczne i kunsztowne projekty strojów ślubnych są nieodłączną częścią stale rozwijającej się branży. Inne wschodzące gwiazdy mody, takie jak Rahul Mishra, pokazują się zarówno w Paryżu, jak i w Indiach w trakcie specjalnych tygodni mody poświęconych tej największej w kraju gałęzi przemysłu.
A co z europejską modą ślubną? Niewielu paryskich projektantów ma w swoich kolekcjach stroje na tę uroczystość — ci najwięksi zdają się nie przywiązywać do nich wagi i nie chcą ich prezentować na wybiegu.
W przypadku Marii Grazii Chiuri, dyrektorki kreatywnej Dior, brak takich projektów może być związany z jej feministycznymi przekonaniami. Późny Karl Lagerfeld z domu mody Chanel nigdy nie wykazywał zainteresowania modą ślubną, mimo że firma ubrała wiele panien młodych. U Valentino pełne wdzięku suknie Pierpaola Picciolego nie miały w sobie niczego ślubnego. Spośród przedstawicieli projektanckiej śmietanki jedynie Giambattista Valli od czasu do czasu prezentuje suknie dla panien młodych.
Wydaje się, że Elie Saab nie ma konkurencji w dziedzinie strojów weselnych, dlatego może ją zagospodarować — szczególnie że w weekend po 18 lipca jego syn Elie Saab Jr. bierze ślub w Libanie. Tylko jedna suknia tego projektanta zakończyła pokaz (mimo że wiele jego pokazów uwieńczyły projekty kreacji ślubnych).
Stroje udekorowane tylną fałdą, która dodawała im podobnego czaru i swoistej wykwintności, były jednak obecne. W większości kreacji ślubnych podkreśla się część tylną (np. tren), ponieważ w różnych tradycjach religijnych państwo młodzi biorą ślub, wraz z najbliższą rodziną patrząc w stronę ołtarza, a jednocześnie zwracając się plecami w stronę reszty gości.
Projektant szukał inspiracji na Dalekim Wschodzie, gdzie uwolnił umysł i chłonął lokalną stylistykę, pozostając jednak wiernym sobie i swojej marce. Dla projektów oznaczało to wąską talię otoczoną złoconym pasem lub złote pierścienie na głowie sprawiające wrażenie minikoron.
Coraz rzadziej pochwala się obce inspiracje w świecie mody, mimo to Saab poczuł niesamowity świat Dalekiego Wschodu, co umożliwiło mu stworzenie znakomitych wykończeń sukni. Jedwabne tkaniny opływające tył wybiegu święciły triumfy, gdy nie było spódniczek pokazujących nogi ani odsłoniętych ud.
Ostatecznie najważniejszy był ozdobny charakter strojów, szczególnie gdy królewska czerwień przechodziła w miękki róż lub szary niebieski — w przypadku sukni koktajlowych, wieczorowych lub kreacji ślubnych.
Zaloguj się, aby zostawić komentarz.